Του Enrique Marín
Ο Messi έκλεισε την Κυριακή 31 χρόνια, εκ των οποίων 18
τα’χει περάσει στην Ισπανία. Στα 17 του, η RFEF ήθελε ήδη να τον πάρει στο
Παγκόσμιο Κύπελλο Κ 20 στη Φινλανδία, αλλά αυτός προτίμησε να περιμένει την
Αργεντινή, όπου δεν τον ευχαριστούν και τον προσβάλλουν
"Αυτά είναι τα παιχνίδια στα οποία η Ισπανία χρειάζεται
έναν Messi, αλλά ο Messi χρειάζεται πάντα το ισπανικό ποδόσφαιρο". Αυτό το
tweet του Diego Latorre κατά τη διάρκεια του Ιράν-Ισπανίας δεν θα μπορούσε να
είναι πιο εύστοχο, καθώς και αποκαλυπτικό. Μία ημέρα μετά τη δύσκολη νίκη της
Ισπανίας ενάντια σ’έναν, θεωρητικά, μικρότερο αντίπαλο, η Αργεντινή έτρωγε ένα
ακόμα χτύπημα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, χάνοντας με 3-0 απ’την Κροατία,
και μόνο χάρη σε μία νίκη της Νιγηρίας κατά της Ισλανδίας κρατάει την τύχη στα
χέρια της, αν και σήμερα θα πρέπει να κερδίσει ακριβώς τους Αφρικανούς για να
προκριθεί στους 16.
Όπως δεν θα μπορούσε να’ταν αλλιώς, οι κριτικές κατά της
Albiceleste ήρθαν μανιώδεις κι επικεντρώθηκαν σε δύο ονόματα, των Jorge
Sampaoli και Leo Messi, για τον οποίο δεν άργησε να σημειωθεί ότι πέρασε το 84%
του ματς περπατώντας κι έδωσε λιγότερες πάσες απ’ότι ο Willy Caballero, ένας
άλλος απ’τους μεγάλους πρωταγωνιστές, ακριβώς επειδή έδωσε μια λάθος πάσα. «Σε
οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, ένας διεθνής που φτάνει σε τρεις συνεχόμενους
τελικούς θα’ταν εκτιμώμενος, αλλά εμείς όχι. Εδώ μας λένε 'χέστες' ή 'ψυχρό
στήθος'. Αυτό συμβαίνει στην Αργεντινή, πουθενά αλλού», σχολίαζε ο Μέσι πριν
απ’το Παγκόσμιο Κύπελλο. «Ο καθένας κουβαλάει την πίεση και την διαχειρίζεται
όπως μπορεί. Πρώτα πρέπει να συνειδητοποιήσεις τι πράγματα κάνουν κακό σε
κάποιον», εξήγησε ο Leo, για τον οποίο είναι σαφές ότι το να φοράει τα
albiceleste δεν έχει καμία σχέση με τα azulgrana. Απ’ότι έχει φανεί και, πάνω
απ’όλα, απ’ότι έχει ακουστεί, θα του’χε έρθει καλύτερα να παίζει με την
Ισπανία, όπου ο Αργεντινός, ο οποίος έκλεισε προχθές τα 31, ζει εδώ και 18
χρόνια.
Όπως είναι ευρέως γνωστό, ο Messi έφτασε στη Barcelona σε
ηλικία 13 ετών, όταν ο καταλανικός σύλλογος τον έφερε απ’το Rosario στις παιδικές
του ομάδες και του πλήρωσε τη θεραπεία που χρειαζόταν για ν’αναπτυχθεί. "Η
Αργεντινή είναι η χώρα μου, με ρωτούν γιατί δεν έχασα την προφορά μου, αλλά δεν
το έκανα γιατί δεν θέλω να χάσω την ταύτισή μου με τη χώρα μου", θυμάται ο
Leo. Ο Vicente del Bosque επιβεβαίωσε ότι η Ισπανία ήθελε να τον πάρει. «Υπήρξε
μια προσπάθεια, αλλά αυτός και η οικογένειά του αποφάσισαν να εκπροσωπήσουν την
Αργεντινή, παρέμεινε ανένδοτος σ’αυτήν την αποφασιστικότητα», είπε ο πρώην ομοσπονδιακός.
«Ποτέ δεν θα’χα επιλέξει να παίξω με την Ισπανία, επειδή είμαι Αργεντινός.
Είναι αλήθεια ότι στην Ισπανία με αντιμετωπίζουν πολύ καλά, αλλά να μην ξεχνάμε
ότι ζω πια στη Βαρκελώνη για σχεδόν τα ίδια χρόνια με τα χρόνια που έζησα στην
Αργεντινή. Αυτό σου χωρίζει την καρδιά, αλλά τα χρώματα δεν αλλάζουν", ομολόγησε
ο Μέσι.
Στις 29 Ιουνίου του 2004, ο Leo έκανε ντεμπούτο με την εθνική
Κ 20 της Αργεντινής σ’ένα φιλικό κόντρα στην Παραγουάη παίζοντας στο γήπεδο
Diego Armando Maradona, το γήπεδο της Argentinos Juniors. Μόλις είχε κλείσει τα
17, και μπήκε στο 67ο λεπτό και του έφτασαν 14 για να σκοράρει. Η
Ισπανία προσπαθούσε ήδη για δύο χρόνια να τον πείσει να παίξει με την
αποκαλούμενη Rojita, αλλά ο Messi αποφάσισε να περιμένει να μάθαινε η AFA για
την ύπαρξή του. Απ’την ισπανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου (RFEF) είχαν προσπαθήσει
να τον πείσουν να παίξει μαζί τους στο Mundial Κ 17 της Φινλανδίας το 2003, στο
οποίο η Rojita, με το συμπαίκτη και φίλο του, Cesc Fàbregas ως μεγάλη μορφή,
έφτασε στον τελικό.
Αλλά ο Leo κι ο πατέρας του ήθελαν ο παίκτης να υπερασπιζόταν
την Αργεντινή, παρά το ότι για εκείνο το Mundial ο τότε Αργεντινός ομοσπονδιακός
των χαμηλότερων κατηγοριών, Hugo Tocalli, δεν τον υπολόγισε. Ο πατέρας του Μέσι
εκμεταλλεύτηκε μια επίσκεψη στη Βαρκελώνη του Marcelo Bielsa, τότε Αργεντινού ομοσπονδιακού,
για να του μιλήσει για τον γιο του, ως εκ τούτου το ντεμπούτο του το 2004 και
το ότι έπαιξε στο Παγκόσμιο Κ 20 της Ολλανδίας το 2005 με την albiceleste.
Εκεί, η Rojita, με τους Σεσκ, Σίλβα, Albiol, Torres και Fernando Llorente στις
τάξεις της, ήταν το μεγάλο φαβορί, αλλά στους 8 έπεσε στην Αργεντινή, η οποία
κέρδισε με 3-1 μ’ένα γκολ του Μέσι, πρώτος σκόρερ και καλύτερος παίκτης εκείνου
του Mundial που κέρδισε στον τελικό επί της Νιγηρίας με 2-1, με δύο γκολ του
Leo με πέναλτι.
Ένα αναγνωρίσιμο πλαίσιο για τον Leo
Δεν είναι πλεονεκτικό ούτε και οπορτουνιστικό, αλλά η σκληρή
πραγματικότητα που επεσήμανε πολύ καλά ο Diego Latorre. Με την Ισπανία, όπου
θα’χε παίξει μαζί με τους Τσάβι και Ινιέστα, τους συνεργάτες του στη
Μπαρτσελόνα, μαζί με άλλους πρώην ή νυν azulgranas συμπαίκτες όπως τους Valdés,
Πουγιόλ, Πικέ, Σεσκ, Jordi Alba, Busquets, Sergi Roberto, Thiago, Pedro και
Villa, ο Leo θα’χε ένα αναγνωρίσιμο ποδοσφαιρικό πλαίσιο γι’αυτόν, κάτι που δεν
του συμβαίνει στην Αργεντινή, όπου έχουν εδώ και χρόνια που δεν ξέρουν τι
παίζουν και με τον Sampaoli έχουν πιάσει πάτο. Ως εκ τούτου αποδεικνύεται τόσο
εύκολο να σκεφτείς ότι ο Μέσι θα’χε συμμετάσχει στις επιτυχίες των Euro του
2008 και του 2012 και στου Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2010, και ποιος ξέρει αν με
αυτόν να παίζει ως ψευτο9άρι, η εθνική δεν θα’ταν σε θέση να κερδίσει και το
Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και το Euro του 2016, εκτός απ’το να φιλοδοξεί ακόμα
περισσότερο στο Παγκόσμιο Κύπελλο που παίζει τώρα.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη δέσμευση του Leo για
την Αργεντινή, αν και είναι πολλοί οι Αργεντινοί που όχι μόνο το κάνουν, αλλά και
δεν τον ευχαριστούν, τον περιφρονούν και του δείχνουν μονίμως ασέβεια. Το
προαναφερθέν Παγκόσμιο Κύπελλο Κ 20 είναι ένας απ’τους δύο τίτλους που κέρδισε ο
Messi με την Αργεντινή
μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο το 2008, ενώ του αντιστέκεται ένας με
την ανδρών μετά από τέσσερις χαμένους τελικούς, αυτόν του Παγκόσμιου Κυπέλλου
του 2014 και τρεις του Copa America στις εκδόσεις του 2007, του 2015 και του 2016, μετά την
οποία ανακοίνωσε ότι έφευγε απ’την εθνική, αν και κατέληξε να επιστρέψει. Σε
αντίθεση με τον Ντιέγκο Κόστα, του οποίου το ποδόσφαιρο είναι αντιπολιτισμικό,
αλλά ακόμα κι έτσι έχει βρει μια θέση στην εθνική ομάδα, του Μέσι του ταιριάζει
γάντι.
«Θα άλλαζα όλα τα ρεκόρ για έναν τίτλο, για να κάνω
ευτυχισμένους τους ανθρώπους της χώρας μου», έφτασε να πει το 10 της
Αργεντινής, το οποίο μπορούσε κάλλιστα να’ναι της Ισπανίας, όπου δεν θα τον
αποκαλούσαν «χέστη» ή «ψυχρό στήθος», αν και είναι αλήθεια ότι θα έπρεπε να
υπομείνει άλλου είδους μιντιακές πιέσεις λόγω του ότι παίζει στη Barça. Ένα
άλλο πράγμα είναι το πώς θα’χει ταιριάξει σε μία εθνική κατευθυνόμενη πρώτα απ’τον
Luis Aragonés (04-08), στη συνέχεια απ’τον Del Bosque (08-16) κι αργότερα
απ’τον Lopetegui (16-18), καθώς ο Hierro δεν είναι παρά ένα μπάλωμα. Τον Messi τον
κατηγορούν για κάτι προφανές: δεν έχει ηγεσία, πόσο μάλλον αυτή του Maradona,
αλλά με την Ισπανία ούτε αυτό δεν θα του ήταν απαραίτητο. Από εκεί και πέρα,
μόνο η προφορά του θα τον είχε κάνει να μοιάζει με έναν ξένο στην ιδανική εθνική
για το ποδόσφαιρο του.
Υ.Γ. Φυσικά, στην Αργεντινή είναι πολλοί αυτοί που εκτιμούν
κι ευχαριστούν τον Messi που παίζει με την Αργεντινή. Χρησιμεύουν αυτές οι
γραμμές ενός οπαδού ως παράδειγμα. "Έντεκα ετών ήταν ο Messi όταν άρχισε
να κάνει ενέσεις με ορμόνες για να μπορέσει να παίξει μπάλα (...) Δεν είχε ούτε
μια τρίχα στα μπαλάκια όταν τρυπούσε μόνος του το πόδι του (...) Ο πλανήτης
είναι γεμάτος με ψυχρά στήθη. Η χώρα μας είναι γεμάτη με ψυχρά στήθη. Μια στο
τόσο εμφανίζεται ένας με μπαλάκια. Ο Messi είναι ένας απ’αυτούς. Γι’αυτό υποφέρει
το βάρος της σύγκρισης με τον Maradona, τον μεγαλύτερο όλης της ιστορίας. Να δούμε
αν έχετε την τύχη να σας συγκρίνουν με τον μπαμπά σας". Λοιπόν αυτό.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
