Του Rubén Jiménez
Τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση
Ο χάρτης του Ρεάλ Μαδρίτης-Λίβερπουλ έχει ήδη αναλυθεί
περισσότερο απ’αυτόν του Fortnite. Και η περιοχή μεγαλύτερης λείας, στην οποία
θα τοποθετηθούν περισσότερα μάτια, είναι αυτή που θα φέρει αντιμέτωπο τον Salah
με τον Μαρσέλο. Πρόκειται για μια ευρεία περιοχή, που εκτείνεται κατά μήκος όλης
της λευκής αριστερής ακτής, απ’το κόρνερ της άμυνας μέχρι αυτό της επίθεσης.
Μια ακτογραμμή 105 μέτρων στην οποία μπορεί να κριθεί ο τελικός του Champions League. Αναμφισβήτητα, το πιο
ασταθές έδαφος του Ολυμπιακού Στάδιο του Κιέβου.
Η ομάδα του Zidane είναι μια σειρά από κομμάτια ντόμινο τοποθετημένα
σ’ένα καλώδιο υψηλής τάσης. Όταν το ρεύμα περνάει απ’τον Marcelo, τα κομμάτια
πέφτουν. Το πρόβλημα είναι ότι το κάνουν προς το δικό του τέρμα, αντί προς την
αντίπαλη περιοχή. Στο Clásico φάνηκαν και πάλι οι δύο εκδοχές του μπακ. Εξαφανισμένος
όταν ο Sergi Roberto κάλπασε στην πλάτη του για να δώσει την ασίστ στον Suarez
στο 1-0 και πανταχού παρόν στο αντίπαλο μισό όταν χτύπησε το καμπανάκι, μέχρι
του σημείου να προκαλέσει ένα πέναλτι που δεν υπέδειξε ο διαιτητής.
Και έτσι είναι όλη τη σεζόν... κι όλη τη ζωή. Ο Marcelo των
δύο μασκών εξακολουθεί να’ναι η αποσταθεροποίηση της ομάδας του Zidane, για το
καλύτερο και για το χειρότερο. Όταν βάζει τη μάσκα της τραγωδίας, ο madridismo τρέμει.
Kimmich, Douglas Costa και Sergi Roberto είναι οι τελευταίοι πονόδοντοι ενός
παίκτη που φέτος έχει υποφέρει πάρα πολύ στην οπισθοχώρηση κι ενάντια σε
γρήγορους παίκτες στο ένας μ’έναν. Χετάφε, Θέλτα ή Χιρόνα εκμεταλλεύτηκαν την
τρύπα στην πλάτη του για να σκοράρουν κι ο Klopp έχει κρατήσει καλές σημειώσεις
του τι συνέβη τις τελευταίες μέρες.
Αλλά όταν τον περιμένεις λιγότερο, αλλάζει μάσκα, πιάνει
αυτήν της κωμωδίας και κάνει τους δικούς του να γελάνε. Ο Marcelo έχει σκοράρει
στους 16, στους 8 και στους 4 του Champions League. Και είναι ένας απ’τους ποδοσφαιριστές που πατούν περισσότερες
φορές στο αντίθετο έδαφος. Αυτό είναι που αναγκάζει τον Klopp να αναλύσει τον
Βραζιλιάνο σα να’ταν δύο διαφορετικοί παίκτες, ένας μπακ κι ένας εξτρέμ, με δύο
διαφορετικές στρατηγικές κατά το σχεδιασμό του παιχνιδιού.
Στο Camp Nou ζήσαμε μια άλλη στροφή της βίδας. Στα τελευταία
λεπτά, μετά το 2-2 του Μπέιλ, ο Marcelo κατέλαβε επιθετικές θέσεις στην πίεση
και λειτούργησε ακόμη κι ως επιτελικός μέσος, αναγκάζοντας τον Marco Asensio να
καλύψει στην πλευρά του τις προσπάθειες του Semedo ή του Μέσι. Αν είναι η
τακτική τάξη του Zidane ή αταξία του ίδιου του παίκτη, το ξέρουν μόνο αυτοί,
αλλά η εικόνα του μπακ σε μια περιοχή εντελώς ξένη γι’αυτόν, τράβηξε την
προσοχή.
Στο Κίεβο, η ανάλυση των βελών και των μικρών κύκλων σε
σχέδια δύο διαστάσεων θα τον έχει ως απόλυτο πρωταγωνιστή, στις διαφάνειες που
μιλάνε για την επίθεση της Μαδρίτης και τις επιθετικές προθέσεις της Λίβερπουλ.
Απ’τον Zidane θα εξαρτηθεί (ή όχι) μία απ’τις πιο περίπλοκες αποφάσεις που
πρέπει να πάρει ενόψει της αναμέτρησης ενάντια στην ομάδα του Klopp. Αν θα τον
δέσει κοντά ή αν θα του ελευθερώσει το χαλινάρι. Μια πυρηνική ενέργεια που
μπορεί να καταστρέψει τον αντίπαλο ή να δημιουργήσει μια νέα διάσταση στην
οποία ο Salah αναδύεται ως ένας ραδιενεργός άνθρωπος ενάντια στο τέρμα του
Keylor. Μιας και πρόκειται για τον Marcelo, δημιουργεί ένα παράλληλο σύμπαν στο
οποίο συγκλίνουν και οι δύο κόσμοι...
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
