Του Dario
Ojeda
Πέντε Champions League μ’αυτόν ως πρόεδρο
Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κερδίσει πέντε Champions League με
πρόεδρο τον Florentino Pérez. Απέχει μόνο ένα λιγότερο απ’όσα κέρδισε η ομάδα με
πρόεδρο τον Santiago Bernabéu, το μοντέλο που ακολουθεί
Καμία διοργάνωση δεν έχει δώσει τόσες απογοητεύσεις στον Florentino
Pérez όσο το Champions League, αλλά ούτε και τον έχει κάνει τόσο χαρούμενο. Στο
Τσάμπιονς Λινγκ πέθαναν πολλά απ’τα πρότζεκτ του, αλλά επίσης έχουν θριαμβεύσει
κι άλλα, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης των Galacticos που ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια το
2002 στη Γλασκώβη και η τωρινή, που έχει επιτύχει κάτι χωρίς προηγούμενο απ’το
1976 νικώντας με 3-1 την Λίβερπουλ στο Κίεβο: το να κερδίσει τρεις συνεχόμενες φορές
το Ευρωπαϊκό Κύπελλο.
Η προηγούμενη ομάδα που το κατάφερε ήταν η Μπάγερν Μονάχου,
πρωταθλήτρια το 1974, το 1975 και το 1976. Πριν απ’την γερμανική κυριαρχία, το
ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είχε ζήσει κάτω από την τυραννία του Άγιαξ, πρωταθλητής το
1971, το 1972 και το 1973. Εκτός απ’αυτές τις δύο ομάδες, μόνο άλλη μία είχε
κερδίσει τουλάχιστον τρεις διαδοχικές φορές το πιο σημαντικό τρόπαιο στο
Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο: η Ρεάλ Μαδρίτης των πέντε Ευρωπαϊκών Κύπελων (1956, 1957,
1958, 1959 και 1960).
Εκείνη η ομάδα ήταν το έργο του Σαντιάγο Μπερναμπέου, του
καθρέφτη στον οποίο κοιτιέται πάντα ο Φλορεντίνο Πέρεθ, εμμονικός με την
εξίσωση του ανθρώπου που μεταμόρφωσε τη Ρεάλ Μαδρίτης. «Ο Μπερναμπέου αποτελεί
το σημείο αναφοράς μας και θέλουμε να συνεχίσουμε τον δρόμο του. Η FIFA μας έδωσε
το 2000 τον τίτλο της καλύτερης ομάδας στον εικοστό αιώνα. Δουλεύουμε για να
πάρουμε το ίδιο βραβείο στον ΧΧΙ αιώνα», δήλωσε ο Florentino Pérez, τον Απρίλιο
στη «La Gazzetta dello Sport». Το δέκατο τρίτο είναι το πέμπτο Champions League/Ευρωπαϊκό Κύπελλο της
Μαδρίτης μ’αυτόν ως πρόεδρο. "Έχω πέντε απ’αυτά", απάντησε στο BeIN
SPORTS όταν τον ρώτησαν για το μετάλλιο που του έδωσαν μετά τη νίκη επί της
Λίβερπουλ. Έχει πέντε μετάλλια και πέντε Ευρωπαϊκά Κύπελλα, ένα λιγότερο απ’όσα
κέρδισε ο σύλλογος με τον Σαντιάγκο Μπερναμπέου ως πρόεδρο (τα πέντε διαδοχικά
κι αυτό του 1966).
Μια Μαδρίτη χωρίς αθλητικό διευθυντή
Του κόστισε περισσότερο από μια δεκαετία, αλλά ο Florentino
έχει πια την ιστορική ομάδα την οποία ονειρευόταν. Μία που έχει επίσης τη
σφραγίδα του, καθώς η Ρεάλ Μαδρίτης στερείται της αθλητικής ιεραρχίας που έχουν
οι περισσότεροι σύλλογοι. Δεν υπάρχει αθλητική διοίκηση ούτε τεχνική γραμματεία
ή καμία άλλη θέση που να μοιάζει μ’αυτή. Τις αποφάσεις τις παίρνει ο πρόεδρος
υποστηριζόμενος απ’τον εκτελεστικό διευθυντή του club, José Ángel Sánchez. Ούτε
καν ο προπονητής δεν είχε να κάνει με την κατασκευή του ρόστερ: οι 16 πιο
χρησιμοποιημένοι παίκτες απ’τον Zinedine Zidane αυτή την σεζόν ήταν ήδη στην
ομάδα πριν αντικαταστήσει τον Rafa Benitez πριν από δυόμισι χρόνια.
Για πολλούς, αυτή η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ανεξήγητη. Λένε ότι
δεν έχει καθορισμένο στυλ παιχνιδιού, αλλά είναι ασταμάτητη όταν βάζει το έμβλημα
του Champions League στην φανέλα της. Και η δομή της έρχεται σε αντίθεση μ’αυτήν
των υπόλοιπων ομάδων, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει κάνει μεταγραφές που θα’θελαν
πολλοί απ’τους αντιπάλους της (κι όχι χρησιμοποιώντας το καρνέ των επιταγών: σ’αυτήν
την εποχή της κυριαρχίας δεν έχουν υπάρξει galácticos μεταγραφές). Κι όλα με
τον Φλορεντίνο ως πρόεδρο. Τι μερίδιο του αντιστοιχεί απ’όλη αυτήν την επιτυχία;
Αδύνατο να το ξέρεις. Ίσως όλα να’ναι μια τεράστια σύμπτωση, ποιος ξέρει. Αν
και η τύχη είναι συνήθως το επιχείρημα εκείνων που δεν έχουν επιχειρήματα.
Σ’αυτήν την Ρεάλ Μαδρίτης κουμάντο κάνει ο Florentino.
Ακριβώς όπως έκανε κι όταν η ομάδα κολλούσε τον ένα χρόνο μετά τον άλλο επίσης όχι
πριν πολύ καιρό. "Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να διαρκέσει περισσότερο",
είπε στο Κίεβο. Το ότι κάποιος σαν αυτόν, σε μια τέτοια μεγάλη εκτίμηση στη Ρεάλ
Μαδρίτης, αμφιβάλλει για το αν ο νικηφόρος κύκλος μπορεί να επιμηκυνθεί, δίνει
μια ιδέα για το μέγεθος του τι καταφέρνει μια ομάδα που είναι πλέον ιστορία του
ποδοσφαίρου.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
