Του Santiago Segurola
Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει ξαναπιάσει τη μορφή του μεγάλου
Χουντίνι, του διάσημου δραπέτη που έβρισκε πάντα τον τρόπο να βγει από αδύνατες
καταστάσεις. Κι αυτή απειλούσε να μετατρέψει την σεζόν σε μια κόλαση. Ένα χιλιοστό
απ’την παράταση, το Μπερναμπέου σοκαρισμένο με το 0-3 που ισοφάριζε το συνολικό
σκορ, οι τρεις αλλαγές ξοδεμένες και η προφανής αίσθηση ότι η παράταση δεν την
ευνοούσε, ο Κριστιάνο υλοποίησε ένα πέναλτι που υπήρχε, αλλά που θα περάσει στην
γκαλερί των μυθικών κι αμφιλεγόμενων φάσεων του Champions League. Ήταν το τελευταίο
λεπτό του παιχνιδιού και οι παίκτες της Juve θεώρησαν ότι το φάουλ του Μπενάτια
δεν άξιζε μια τιμωρία βιβλικών διαστάσεων. Το απίθανο όνειρό τους (να ανατρέψουν
στο Bernabéu τα τρία γκολ που δέχτηκαν στο Τορίνο) ήταν τόσο κοντά στο να
υλοποιηθεί που ο θυμός για τον διαιτητή είχε ένα είδος ηθικού χαρακτήρα. Μπέρδεψαν
τη δικαιοσύνη (το φάουλ του Μπενάτια) με την ηθική: σκέφτονταν ότι άξιζαν να πάρουν
την πρόκληση.
Ο Zidane ήταν πολύ ακριβής στην τελική διάγνωση.
"Είχαμε ευκαιρίες, αλλά παίξαμε άσχημα", είπε μετά τον αγώνα. Συνόψισε
με λίγα λόγια ένα παιχνίδι που έδειξε το χειρότερο της ομάδας αυτή τη σεζόν, απ’την
έλλειψη ελέγχου μέχρι την έλλειψη συλλογικής γραμμής. Συνέβησαν πολλά πράγματα (καλά,
κακά και λυπηρά), αλλά δεν ήταν γνωστό γιατί συνέβαιναν. Η Juve, απ’την άλλη
πλευρά, είχε μέθοδο. Πίεσε με επιμονή κι αναζήτησε τις καταστάσεις που την ευνοούσαν,
σχεδόν όλες σχεδιασμένες πριν απ’το παιχνίδι, ή έτσι φάνηκε. Η εντολή ήταν να αναζητείται
ο αίλουρος Douglas Costa στα δεξιά και να προκαλείται ένα ένας εναντίον ενός με
τον Marcelo στα 90 λεπτά. Αν το θέμα λειτουργούσε, κι αν λειτούργησε λέει, ο
γιγαντιαίος Mandzukic περίμενε τη σέντρα στο δεύτερο δοκάρι, όπου η άλλη
μονομαχία ήταν αυστηρά σωματική. Ο Μάντζουκιτς, ύψους 1,90, αναμετρόταν με τον Carvajal,
έναν υπέροχο αλλά μικρό μπακ.
Ο Douglas Costa νίκησε τον Marcelo στην πρώτη ιδιωτική
μονομαχία κι ο Mandzukic νίκησε τον Carvajal στο άλμα που σήμανε το πρόωρο
πρώτο γκολ. Από εκεί και μετά, η Μαδρίτη έπαιξε ένα παιχνίδι με λαβίδα. Τα
πάντα της κόστισαν ένα τεράστιο ποσό: να αμυνθεί, να παίξει και να επιτεθεί. Η
άμυνα υπέφερε και ποτέ δεν έδωσε την εντύπωση της εξουσίας. Το κέντρο δεν κατάφερνε
να συγκρατήσει τη ζωντάνια των Ιταλών. Στην επίθεση, Cristiano και Bale δεν επικοινώνησαν
ποτέ. Ο Cristiano ήθελε μέρος για να κινείται. Ο Μπέιλ δεν το παραχωρούσε. Όλη
τη ζωή του ήθελε να παίξει ως επιθετικός στην κορυφή (η εμμονή του είναι το
γκολ), αλλά δεν γνωρίζει, ούτε καν, τα μυστικά της θέσης. Παρουσίασε σύντομα την
υποψηφιότητά του για την αντικατάσταση κι ο Zidane το ανίχνευσε γρήγορα: ο
Asensio μπήκε μετά το διάλειμμα, με το ανησυχητικό 0-2 στο σκορ.
Η αλλαγή του Casemiro απ’τον Lucas Vázquez είχε
περισσότερο ψωμί, πρώτα λόγω ορισμένης σύνεσης. Απ’το 46ο λεπτό και
μετά, η Ρεάλ Μαδρίτης έμενε μόνο με μία πιθανότητα αλλαγής και το παιχνίδι
απειλούταν μακρύ, πιθανώς με παράταση. Ο Vallejo, υποβαλλόμενος στην πιο
σημαντική δοκιμασία της σύντομης καριέρας του στην Ρεάλ Μαδρίτης, μόλις που
έχει παίξει πολύ αυτή τη σεζόν και οι ίνες του έχουν υπάρξει εύθραυστες. Μόνο ο
Casemiro διέθετε πόρους στόπερ σε περίπτωση προβλήματος. Ούτε και η σωματική
κατάσταση του Modric δεν προσκαλούσε στην αισιοδοξία. Ο Kovacic τον
αντικατέστησε όταν απέμενε ένα καλό τμήμα. Ο Allegri κράτησε τις αλλαγές και σκέφτηκε
την παράταση. Μπορούσε να αντικαταστήσει δύο παίκτες.
Αν και η Μαδρίτη βελτιώθηκε στο δεύτερο μέρος, δεν ήταν ποτέ
αρκετά σταθερή. Έκανε ωστόσο κάτι που την χαρακτηρίζει και της λειτουργεί
καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στον κόσμο. Είναι φοβερή όταν φαίνεται ότι ξηλώνεται.
Μετατρέπει την αδυναμία σ’ένα πυρηνικό όπλο. Αποσυνδέεται απ’το παιχνίδι, αλλά
οξύνεται μπροστά στο γκολ. Κατάφερε να φτάσει στην περιοχή αρκετές φορές τα
τελευταία 10 λεπτά και να κερδίσει το παιχνίδι στο τελευταίο. Πώς; Μ’ένα αμφισβητούμενο
πέναλτι και μια αδιανόητη εφευρετικότητα πιο ιταλική απ’όλες τις ομάδες.
Κανείς δεν κατάλαβε στο Μπερναμπέου ότι ο Isco είχε όλο τον
χρόνο για να προετοιμάσει την σέντρα απ’τα αριστερά κι ότι η περιοχή ήταν
σχεδόν ακατοίκητη: δύο εναντίον δύο, ο Κριστιάνο με τον Alex Sandro κι ο Lucas
Vázquez με τον Benatia. Ο Cristiano έκανε ένα mandzukic στον Alex Sandro κι ο
Lucas Vázquez έκανε ένα cristiano στον στόπερ. Ο Chiellini δεν ήταν εκεί που
χρειαζόταν. Εκεί βγήκε απ’την Ρεάλ Μαδρίτης ο Χουντίνι που έχει μέσα της απ’την
πρώτη μέρα της.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
