Του Gonzalo Cabeza
Αυξάνονται οι φήμες γύρω απ’τον Βραζιλιάνο
Οι λευκοί υποδέχονται τη Χιρόνα, αλλά κανέναν δεν τον
ενδιαφέρει πάρα πολύ το τι συμβαίνει σ’ένα πρωτάθλημα που δεν έχει πραγματικούς
στόχους. Σε αντάλλαγμα αυτού μένει το Champions League και η
αγορά
Στη σεζόν της Ρεάλ Μαδρίτης απομένουν, ουσιαστικά, δύο,
τέσσερις ή πέντε αγώνες ανάλογα με την καλή δουλειά της στην Ευρώπη. Στη
συνέχεια, θα παίξουν κάθε Σαββατοκύριακο σ’αυτό το πρωτάθλημα γνωστό ως La Liga, αλλά είναι δύσκολο να
σκεφτεί κανείς πως ότι απομένει στο τουρνουά είναι κάποιου ενδιαφέροντος. Ο
Ζιντάν προσπαθεί να του δώσει μια σημασία. Λέει ότι φιλοδοξούν στη δεύτερη
θέση, σα να’χε αυτό κάποιο ενδιαφέρον. "Είμαστε τρίτοι και θέλουμε να πάμε
δεύτεροι, είναι ένας σημαντικός στόχος", αντανακλά. Φυσικά όχι για έναν madridista,
συνηθισμένος σ’άλλου τύπου συμπόσια κι άπληστος μόνο για άλλου είδους στόχους.
Αποδεχόμενοι ότι το παιχνίδι εναντίον της Girona είναι κάτι περισσότερο από μια
τυπική διαδικασία στην οποία μπορούν να κερδίσουν, να φέρουν ισοπαλία ή να
χάσουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα βρουν μια βαθιά ικανοποίηση, απομένουν
άλλα πράγματα για συζήτηση στον λευκό οίκο. Σ’ένα club όπως αυτό το ποδόσφαιρο
μπορεί να λείψει, αλλά τα θέματα συζήτησης ποτέ. Το πρώτο, το πιο συναρπαστικό,
έχει να κάνει με το Champions League. Με τις υπόλοιπες σφαίρες ξοδεμένες, μένουν
λίγες για να σώσουν την σεζόν. Για να κερδίσουν την σεζόν, μάλιστα, καθώς αν τον
Μάιο σηκώσουν το κύπελλο στο Κίεβο οποιαδήποτε άλλη αηδία θα διαγραφεί
αυτόματα.
Η Γιουβέντους είναι ο πρώτος αντίπαλος και του Ζιντάν δεν του
αρέσει. Όχι για ποδοσφαιρικούς λόγους, αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν
συζητάει συνήθως ένας προπονητής, αλλά για συναισθηματικούς. Ο Zidane, πριν απ’το λευκό
θρύλο, έπαιξε στη "Vecchia Signora".
Εκεί έχασε έναν τελικό Champions League,
ακριβώς απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης. «Πέρασα πέντε χρόνια εκεί και ήταν ένα
σημαντικό club για μένα. Είναι μια συγκίνηση να μπορώ να παίζω εναντίον τους.
Μάλιστα, θα ήθελα να το’χα αποφύγει για πολλούς λόγους. Είναι ένα ραντεβού που
θα’ρθει σύντομα, θα επικεντρωθώ όπως και οι παίκτες και θα προσπαθήσω ν’αφήσω
κατά μέρος όλα όσα έχω ζήσει εκεί. Αλλά είναι αλήθεια ότι θα το’χω πάντα παρόν»,
εξηγούσε ο Γάλλος προπονητής.
Όσον αφορά την αθλητική δυναμική της ιταλικής ομάδας, ο
Ζιντάν κατέφυγε στις τόσο χαρακτηριστικές γενικές φράσεις σ’αυτές τις περιπτώσεις: «Είναι πολύ
ανταγωνιστική και η αναμέτρηση θα’ναι περίπλοκη και δύσκολη. Όπως πάντα, θα’ναι
μια αναμέτρηση 50-50. Θα παίξουμε ένα πρώτο παιχνίδι εκεί (στο Juventus Stadium) και θα δούμε».
Τίποτα νέο κάτω απ’τον ήλιο. Προσπαθώντας να του βγάλουν λίγα περισσότερα, ήρθε
η αναπόφευκτη ερώτηση για τα ζεστά μπαλάκια. Κι αυτός, ο οποίος ήταν ένας
επιτελικός μέσος άπειρης κλάσης, έδιωξε σαν ένας τραχύς στόπερ. «Όπως πάντα,
ποτέ δεν σκέφτηκα ότι υπάρχουν ζεστά μπαλάκια ή επίσης κρύα. Το ίδιο σκέφτομαι
και σήμερα. Εμάς μας έτυχε ένας μεγάλος αντίπαλος και σ’αυτό το στάδιο της
διοργάνωσης για μένα είναι όλοι καλοί». Η αλήθεια είναι ότι θα’ταν εξαιρετικά
διαφορετικό να’λεγε κάτι πέρα απ’αυτό.
Ο Neymar,
σιωπηλός στόχος
Το Champions League φτάνει ως εκεί που φτάνει και υπάρχουν
περισσότερα κενά για να καλύψει η συζήτηση. Αλλά δεν έχει σημασία, γιατί γι’αυτό
δημιούργησε το ποδόσφαιρο τη μεταγραφική αγορά. Ελλείψει ψωμιού... Στην
περίπτωση αυτή η Ρεάλ Μαδρίτης φαίνεται να’χει έναν ξεκάθαρο στόχο. Δεν έχει
σημασία ότι ακούγεται αδύνατος, το όνομα του Neymar ακούγεται και θα ακούγεται για
αρκετό καιρό. Από κανέναν δεν ξεφεύγει ότι μια τέτοια επιχείρηση θα χρειαζόταν
ένα φορτίο χρημάτων σχεδόν τόσο μεγάλο όσο και η διπλωματία, αλλά εντάξει, το
όνειρο είναι αυτό και δεν έχει πολύ σημασία πόσο θα πάει, θα υπάρξει πια ένα
τμήμα «marketing» πουλώντας την κερδοφορία του με φανέλες για να το καταφέρει.
Ο Ζιντάν, σ’αυτό επίσης, προσαρμόζεται στο προβλεπόμενο
σενάριο. Σαν από’κείνο το αμφιλεγόμενο μάθημα προπονητικής που δεν έκανε, -εκείνο
για το οποίο τον επέκρινε ο Paco Jemez σε συνέντευξη Τύπου- να’χε βγάλει
το τέλειο σενάριο του τι απαντάς σε συγκεκριμένες προβλεπόμενες καταστάσεις. «Ο
καθένας μπορεί να πει ό, τι θέλει. Είναι ένας πολύ καλός παίκτης, αλλά δεν
είναι της Μαδρίτης. Εγώ μιλάω για τους δικούς μου. Είναι δικά σας σχόλια. Δεν
είναι σωστό να μιλάμε για έναν παίκτη που δεν είναι δικός μας. Σεβόμαστε την
Παρί Σεν Ζερμέν κι εμείς δεν μπορούμε σκεφτόμαστε αυτά τα πράγματα». Είναι
ουσιαστικά το ίδιο που έλεγε ο Λοπετέγι μια μέρα νωρίτερα μιλώντας για τον Λούκας
Ερνάντεζ. Ή αυτό που θα’λεγε κάθε προπονητής σε μια τέτοια περίσταση.
Όταν ερωτήθηκε, δεν έδωσε περισσότερα δεδομένα. Τον ρώτησαν
αν ένας παίκτης σαν κι αυτόν θα μπορούσε να χωρέσει στην ομάδα του κι εκεί, και
πάλι, το προφανές έκανε την παρουσία του: «Ένας καλός παίκτης μπορεί να παίξει
οπουδήποτε, σε οποιαδήποτε θέση και σε κάθε σύλλογο. Όλοι όσοι έρχονται εδώ
γνωρίζουν πού βρίσκονται. Αυτό που κάνει ο σύλλογος είναι μελετημένο».
Στην πραγματικότητα, το BBC θα έπαυε να υπάρχει εάν ερχόταν ο Neymar. Είναι δύσκολο να’ρθει ο Βραζιλιάνος,
αλλά είναι σχεδόν αδύνατο, αν το κάνει, να παραμείνουν όλοι εκείνοι που είναι
σήμερα τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα του συλλόγου. Ακόμη κι αν είναι μόνο λόγω
ενός αριθμητικού ζητήματος, τα νούμερα δεν βγαίνουν αν η άφιξη δεν αντισταθμιστεί
με αναχωρήσεις. Κι αν υπάρχει ένα όνομα που ακούγεται για αποχώρηση είναι του
Gareth Bale.
Η θλίψη του Μπέιλ
Σ’αυτόν ενώνονται δύο περιστάσεις, το γεγονός ότι έχει ακόμα
μια καλή αγορά στην Αγγλία, ένα μέρος όπου τα χρήματα ρέουν, κι επίσης ότι το
ταξίδι του με την Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι στο ύψος αυτού που αναμενόταν για την
τιμή του. Αυτές τις μέρες λέγεται ότι ο Bale είναι λυπημένος, αν κι ο Zidane το
αρνείται. «Όχι. Καθόλου. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να είναι διαφορετικός.
Δεν είναι θλιμμένος. Είναι ικανοποιημένος που βρίσκεται σ’αυτό το club και
το’χει αποδείξει. Είναι ένας σημαντικός παίκτης σ’αυτό το ρόστερ», εξηγούσε.
Δεν διευκρίνισε τι εννοεί μ’αυτό το είναι "διαφορετικός".
Εν τω μεταξύ, στη Γαλλία, ασχολούνται επίσης με τον Neymar.
Είναι η μεγαλύτερη άφιξη στο γαλλικό ποδόσφαιρο εδώ και μερικά χρόνια και η
φυγή του απ’τη La Ligue 1 θα’ταν ένα σημαντικό πλήγμα για μια διοργάνωση που
θα’θελε να’ναι μεγαλύτερη από ό, τι είναι πραγματικά. Αυτός, μάλιστα, είναι
ένας απ’τους λόγους γι’αυτήν την αναταραχή, καθώς κατανοείται ότι ο Neymar,
-τόσο σιωπηλός όσο μπορεί να’ναι μόνο ένας παίκτης- δεν είναι ικανοποιημένος
παίζοντας σ’ένα τουρνουά φίλων.
Γι’αυτό βγαίνει ένας παίκτης όπως ο Luiz Gustavo,
συμπατριώτης και φίλος, παίκτης της Olympique Marseille, λέγοντας ότι είναι
σημαντικό να μείνει αλλά ότι βλέπει πολλές πιθανότητες να αλλάξει σύλλογο. Ή ο
συμπαίκτης του Marquinhos ζητώντας του, λίγο πολύ, να ωριμάσει με την ομάδα. Ή ο
αθλητικός διευθυντής λέγοντας ότι δεν τολμούσε να εξασφαλίσει ότι πρόκειται να
συνεχίσει στο κλαμπ, σ’ό, τι είναι ένα ξέσπασμα μιας όχι και τόσο συνηθισμένης
ειλικρίνειας.
Αυτό είναι ό, τι απομένει στη Ρεάλ Μαδρίτης, να παίζει
παιχνίδια εν αναμονή της Γιουβέντους, να βλέπει να περνάει ο καιρός, ενώ
περιμένει κάποια έκβαση στο «Neymar», όποια κι αν είναι αυτή, ν’ανησυχεί για τον
Bale, για την φυσική του κατάσταση κι επίσης και για την ψυχολογία του. Η Liga,
με την Girona των Machín και Portu, μια ομάδα που ονειρεύεται την Ευρώπη, δεν
παύει να’ναι ένα χάσιμο 90 λεπτών που ο madridismo θα ξεχάσει εύκολα. Όποιος
δεν διακυβεύει τίποτα, δεν περιμένει τίποτα.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
