Του Roberto Palomar, αρχισυντάκτη της Marca
Φανταστείτε μια κούρσα 100 μέτρων. Μετά την εκκίνηση, ένας
αθλητής πέφτει, ένας άλλος κολλάει, ο παρά πέρα σκοντάφτει, δύο ακόμα δεν έχουν
ακούσει την έναρξη και υπάρχει ακόμα ένας που εξακολουθεί να βγάζει τη φόρμα.
Εν τω μεταξύ, ένας πύραυλος διανύει την απόσταση αγνοώντας το τι συμβαίνει πίσω
απ’την πλάτη του. Μόνο όταν γυρίζει το κεφάλι του, στα μισά του δρόμου, εκτιμά
την καταστροφή. Καταλαβαίνει ότι είναι νικητής. Θα μπορούσε να περάσει τη γραμμή
τερματισμού περπατώντας. Οι υπόλοιποι, θα παλέψουν για το βάθρο. Θα μπορούσε να’ναι
μια απεικόνιση της Liga.
Η σταθερότητα της Barça εμποδίζει κάθε είδους συγκίνηση, οπότε όλα έχουν
μεταφερθεί στην οργισμένη γοητεία των θέσεων που πηγαίνουν απ’τον δεύτερο στον
τέταρτο, συμπεριλαμβανομένων και των δύο. Μερικά ψίχουλα που έχουν αφήσει ο Valverde
κι ο Messi για να διασκεδάσουν το προσωπικό.
Μια μίνι Liga των πέντε
Ατλέτικο, Βαλένθια, Ρεάλ Μαδρίτης, Βιγιαρεάλ και Σεβίλλη συνθέτουν
μια ζωντανή μίνι Liga, διότι, ξαφνικά, συμβαίνουν πράγματα. Η Atlético του
εξαιρετικού Diego Costa είναι ανίκανη να διατηρήσει ένα 1-0 του εγχειριδίου, με
κάποια μεταβατική ψευδαίσθηση του Simeone στις αλλαγές. Την Βαλένθια την τρώει ο
Paco Jémez ενώ διευθετεί μια φιλονικία στην ομάδα του. Εν τω μεταξύ, μια ανεξιχνίαστη
Σεβίλλη αλώνει την έδρα της Εσπανιόλ. Η Villarreal, σταθερή όπως ένα ραβδί,
διατηρεί μια υποδειγματική πορεία εν μέσω διασταυρούμενων πυρών. Και έπειτα
υπάρχει το αρχείο X της Ρεάλ Μαδρίτης. Η Μαδρίτη βρίσκεται σε εκείνη τη φάση
της διαδικασίας στη σεζόν στην οποία δεν ξέρεις πολύ καλά αν πρέπει να την
χαστουκίσεις ή να της δώσεις μια ευκαιρία.
Μια Μαδρίτη «όπως πριν»
Η Μαδρίτη καταβρόχθισε τη Depor όπως παλιά. Κατανοούμε το παλιά
ως μια περίοδο που περιλαμβάνει τέσσερις μήνες πίσω, δεν χρειάζεται να πάμε
παραπέρα. Η Μαδρίτη είχε έναν άτολμο αντίπαλο, αλλά παρουσίασε επίσης σθένος,
πυγμή, ρυθμό, όρεξη, κουράγιο, ευστοχία, κινητικότητα, δυναμισμό στις πλευρές,
χρυσό στο κέντρο... έπεσε στις συνήθεις μαύρες τρύπες αυτού που ζει απρόσεκτα στην
επίθεση. Αλλά ήταν η Μαδρίτη του πριν. Αυτή της περασμένης σεζόν, αυτή του Αυγούστου.
Η Μαδρίτη του Ζιντάν, πάμε. Το Μπερναμπέου την στερούταν και, εκτός απ’την
αποδοκιμασία στον Μπενζεμά, υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την πιο αναγνωρίσιμη
έκδοση της ομάδας του. Το βάθος του Marcelo και του Carvajal στις πλευρές, η
σταθερότητα του Casemiro, η αυταπάρνηση του Nacho, αυτή η κορμοστασιά του υγιούς
αγοριού που προσφέρει ο Bale όταν δεν του τρίζει ο μεντεσές. Και τα
γκολ του Κριστιάνο, φυσικά.
Τα τικ του CR7
Ο Κριστιάνο περνούσε ένα ακόμα απόγευμα συσκότισης και
σκοταδισμού... μέχρι που του εμφανίστηκαν τα γκολ. Είναι προσβεβλημένος λόγω
του θέματος της ανανέωσης και τα τικ του είναι εντονότερα. Αυτά τα πράγματα που
τον καθιστούν ένα μοναδικό τύπο, -μερικές φορές μισητό-, το ότι δεν πανηγυρίζει
τα γκολ των συμπαικτών του και τέτοια. Όταν του ήρθε το φαγητό ηρέμησε, αλλά
δεν μπόρεσε να αποφύγει να πέσει στην υπερβολή του να δει μια πληγή στο κινητό
του γιατρού, βάζοντάς το σε λειτουργία selfie. Δεν είναι τίποτα άλλο από κάτι
πρωτοφανές, αλλά αυτά τα πράγματα ο Camacho τα αντιμετώπιζε δένοντας το κεφάλι
του με δύο μέτρα γάζα ή ο Pirri επιστρέφοντας στο γήπεδο με το χέρι του δεμένο.
Ο Cristiano, όχι. Ο Cristiano προτιμά να κοιτάει το σκίσιμο στο HD. Είναι το
σημάδι της νέας εποχής. Οι κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων έχουν έναν επικερδή.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
