Του Alonso Castilla
Δύο τραγικοί τελικοί που σημάδεψαν την Ατλέτικο
Κλειδί στην επιτυχή περίοδο της Ατλέτικο Μαδρίτης στα
τελευταία χρόνια, ορισμένες αποφάσεις στους δύο χαμένους τελικούς τον άφησαν
σημαδεμένο. Τώρα έχει άλλη μια ευκαιρία για να βγάλει το αγκάθι
Η τρίτη ευκαιρία είναι μερικά βήματα μακριά. Η Ρεάλ Μαδρίτης
εμφανίζεται και πάλι στο δρόμο που τρέχει η Ατλέτικο Μαδρίτης. Δύο φορές η
τραγωδία κατέληξε να περιβάλλει τον
rojiblanco κόσμο· τώρα, σκέφτονται οι τότε ηττημένοι, ήρθε η ώρα να
γελάσουν. Ήδη πλησιάζει. Τα δύο θανατηφόρα επεισόδια έβαλαν τον Simeone στο
κέντρο του στόχου για διάφορα θέματα. Χωρίς αυτόν στον πάγκο, η ομάδα δεν θα’χε
ονειρευτεί ποτέ την επίτευξη του τωρινού της στάτους. Οι τίτλοι στα τελευταία
χρόνια έχουν την αδιαμφισβήτητη σφραγίδα του Αργεντινού. Επίσης και το να
φτάσουν σε χαμένους τελικά τελικούς. Αλλά στη Λισαβόνα και στο Μιλάνο, αποφάσεις
του στρατηγού λογοκρίθηκαν δριμύτατα, εξωτερικά κι εσωτερικά. Τώρα που έχει ένα
τρίτο καθοριστικό ραντεβού στα δύο βήματα, τα λάθη του παρελθόντος θα πρέπει να
του χρησιμεύσουν για να δώσει μια νικητήρια στροφή στην ιστορία αποκλείοντας τον
μεγάλο εχθρό στα ημιτελικά του Champions League.
Αν ήταν σκληρή η ήττα στον τελικό της Λισσαβόνας -όταν η Ατλέτικο
χάιδευε ήδη το τρόπαιο, εμφανίστηκε ο Sergio Ramos με μια εντυπωσιακή κεφαλιά-
αυτή στο Μιλάνο ήταν ακόμη περισσότερο. Στ’αποδυτήρια, κι επίσης στο σύλλογο, κατάλαβαν
όλοι ότι είχε έρθει η ώρα να κερδίσουν το μεγάλο έπαθλο. Αισθάνονταν ότι δεν θα
επαναλαμβάνονταν αυτό που συνέβη πριν από δύο χρόνια, ότι τώρα η ομάδα ήταν
απολύτως έτοιμη να καθηλώσει τον αντίπαλο. Ως εκ τούτου, η απογοήτευση ήταν, αν
είναι δυνατόν, ακόμη μεγαλύτερη, παρά το ότι στην Πορτογαλία η rojiblanca ομάδα
έπρεπε να φτάσει τη δόξα. Το πλήγμα που υπέστη την περασμένη σεζόν προκάλεσε
πληγές που άργησαν να θεραπευτούν, αλλά εκείνα τα σημάδια έχουν πλέον ξεχαστεί.
Αυτό φαίνεται εν όψει της ανοδικής πορείας της Ατλέτικο τον τελευταίο καιρό.
Ο τελικός του Μιλάνου μπορούσε να’χει καταστροφικές
συνέπειες για την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Cholo εξαφανίστηκε εντελώς απ’το πρόσωπο
της γης για μέρες, σχεδόν άφαντος. Τόσο άσχημη φαίνονταν η εικόνα που ο
ιδιοκτήτης του club κι ο τεχνικός διευθυντής έκαναν το υπερατλαντικό ταξίδι,
έτσι ώστε να επιβεβαιώσουν τετ α τετ ότι ο Αργεντινός θα παρέμενε ο ηγέτης της
ομάδας, πράγμα που για πολλές μέρες δεν ήταν καθόλου σαφές. Μια φωτογραφία που δημοσίευσε
ο στρατηγός στο δίκτυο, στην οποία εμφανίζονταν μαζί με τον Miguel Ángel Gil και
τον Andrea Berta, καθησύχασε οριστικά το ρόστερ. Το club κατάφερε να διατηρήσει
έναν Simeone ο οποίος είχε αποφασίσει να φύγει και να ξεκινήσει μια περιπέτεια
αλλού· φυσικά, έμεινε μειώνοντας τη διάρκεια της σύμβασής του.
«Στην Atleti δεν λυπούμαστε»
Στην Λισαβόνα είχαν έτοιμες τις φιάλες της σαμπάνιας για να
αφαιρέσουν το πώμα, το οποίο τελικά δεν συνέβη. Ένα ματς που είχε κερδισμένο η Atlético
και που στο τέλος έχασε. Ένα παιχνίδι στο οποίο συνέβησαν πολλά πράγματα πριν καταλήξει
τελικά στην θλιβερή και σκληρή έκβαση. Λίγες μέρες νωρίτερα είχε κερδίσει το
πρωτάθλημα και τα μετέπειτα πανηγύρια ήταν ατελείωτα. Πάρα πολλές ώρες γιορτής,
ίσως χρειάζονταν ένα άλλο σχέδιο με τη σκέψη στον τελικό που γίνονταν μια
εβδομάδα αργότερα. Ο Diego Costa, εν τω μεταξύ, εμφανίστηκε στην εντεκάδα κι
έφυγε απ’το γήπεδο πολύ σύντομα. Είχε πληγωμένη φυσική κατάσταση, αλλά αποφάσισε
να εμφανιστεί. Ο Simeone
τον υποστήριξε. Αποτέλεσμα, χάρισε μια αλλαγή που μπορούσε να’χε κρατήσει για το
τέλος. Και μία απ’αυτές δεν έγινε κατανοητή από κανέναν. Έβγαλε τον Raúl García
βάζοντας τον José Sosa. Κανείς δεν κατάλαβε την απόφαση του Αργεντινού. «Ίσως έπρεπε
να βγάλω τον Adrián, γιατί ο Ραούλ θα μας είχε δώσει ένα χεράκι στον αέρα σ’εκείνη
την καταραμένη μπάλα στο 93ο λεπτό», είπε σε μια συνέντευξή του στη
Marca. Όταν εμφανίστηκε στον πίνακα ο αριθμός του navarro, υπήρξαν πολλοί που
έπρεπε να τρίψουν τα μάτια τους για να το πιστέψουν...
Πριν από δύο σεζόν, οι δύο μεγάλες ομάδες της Μαδρίτης
τέθηκαν αντιμέτωπες στα προημιτελικά της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ο Νοτιαμερικανός
προπονητής έμεινε σημαδεμένος επίσης και τότε. Πρότεινε ένα συντηρητικό πλάνο
απ’την αρχή μέχρι το τέλος, πρώτα στο Vicente Calderón, στη συνέχεια στο
Santiago Bernabeu. Η rojiblanca ομάδα μόλις που δημιούργησε ευκαιρίες στα δύο
παιχνίδια· τα πάντα ήταν η διατήρηση της ανέπαφης εστίας του Oblak, ο οποίος κράτησε
όρθια την Atleti, ελπίζοντας να δώσει ένα τελικό χτύπημα στο τέλος της αναμέτρησης.
Όταν αποβλήθηκε ο Arda Turan στο Chamartin στο δεύτερο ημίχρονο, η στρατηγική
άρχισε να καταρρέει. Ελλείψει μιας χούφτας λεπτών για το τέλος, εμφανίστηκε ο Chicharito
Hernández ν’αποτρέψει μια παράταση και να βάλει τη Ρεάλ Μαδρίτης στον επόμενο γύρο.
Το σχέδιο του Cholo απέτυχε εκ νέου την ώρα της αλήθειας.
Πέρυσι, μια άλλη απόφαση του Simeone θόλωσε ακόμα περισσότερο
το θλιβερό περιβάλλον που κάλυπτε την Ατλέτικο Μαδρίτης. Μετά το ημίχρονο, με τον
Carrasco στο γήπεδο, η Ατλέτικο ξεπερνούσε την Ρεάλ Μαδρίτης στο πράσινο του
San Siro. Όταν ο Βέλγος σφράγισε την ισοπαλία, η ομάδα του Ζιντάν έμενε χτυπημένη,
σχεδόν έτοιμη να βγει νοκ άουτ. Η φυσική κατάσταση του Κριστιάνο Ρονάλντο και του
Μπέιλ ράγιζε σταδιακά, αλλά όχι, ο Αργεντινός προπονητής δεν έκρινε σκόπιμο να βάλει
στο γήπεδο έναν απρόβλεπτο και αφρώδη παίκτη όπως ο Ángel Correa. Ο βραχύσωμος επιθετικός
έμεινε αχρησιμοποίητος, το οποίο δεν κατανόησαν περισσότεροι από ένας, όταν ο
αντίπαλος φαίνονταν πολύ πληγωμένος. «Ίσως έπρεπε να κάνουμε ένα βήμα προς τα
εμπρός για να κερδίσουμε στο Μιλάνο», παραδέχτηκε μετά από καιρό ο Koke στο
«Radio Marca». «Αυτό που μας έχουν διδάξει στην Ατλέτικο Μαδρίτης από τότε που
ήμασταν μικροί είναι ότι δεν λυπούμαστε. Αν πέσουμε, σηκωνόμαστε και ψάχνουμε
άλλη μια ευκαιρία». Το αξίωμα είναι αυτής της εβδομάδας, που προαναγγέλθηκε απ’τον
Fernando Torres. Έχει επιστρέψει για να σηκώσει την ριγέ ομάδα, αλλά για να
ρίξει αυτή τη φορά τη Μαδρίτη, ενδεχομένως να’ναι η ώρα να κάνει ένα βήμα προς
τα εμπρός. Ο Simeone έχει το λόγο.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
