News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Ο άνυδρος μήνας του Cristiano Ronaldo και το μπλοκάρισμα του «BBC» ακριβώς πριν τη Bayern

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Του Jesús Garrido

Φθάνει η Μπάγερν και η λευκή επίθεση δεν αποδίδει

Στο στάδιο της σεζόν στο οποίο οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου κερδίζουν το δικαίωμα να ανήκουν σ’αυτήν την προνομιούχα τάξη, αυτοί της Μαδρίτης δεν έχουν φανεί ακόμη να’ρχονται προς τέρψη του Αντσελότι


Το απόγευμα του Σαββάτου στράβωσε για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Όλα πήγαιναν θαυμάσια, μ’ένα πρωτευουσιάνικο ντέρμπι μ’όλη την εκατονταετηρίδα λάμψη του και μια ανανεωμένη αντιπαλότητα που έκλινε προς τη merengue πλευρά ανεπανόρθωτα. Αλλά ένας Γάλλος που δεν τόλμησε να ορκιστεί αιώνιο μίσος στον εχθρό, τους περιέλουσε με παγωμένο νερό και η αντίθεση της θερμοκρασίας άφησε μισοκοιμισμένη τη λευκή ομάδα. Μετά από λίγο, και με τη δυσφορία ακόμα στο σώμα, ο Michel έκανε μια χάρη στο σύλλογο που τον έκανε μεγάλο κι επέτρεψε στη Μαδρίτη να τελειώσει την αγωνιστική ένα βαθμό πιο μακριά απ’τη Μπαρτσελόνα, κάτι πιο απρόσμενο από έναν δυνητικό ανταγωνισμό του Florentino στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Αυτή η μικρή αδιαμφισβήτητη χαρά δεν κατέληξε να εξαλείψει εξ ολοκλήρου αυτήν την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Υπάρχουν αυτοί που κοιτούν στον πάγκο, αλλά άλλοι κοιτούν στην επίθεση.

Στο στάδιο της σεζόν στο οποίο οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου κερδίζουν το δικαίωμα να ανήκουν σ’αυτήν την προνομιούχα τάξη που προορίζεται να σηκώνει κύπελλα κάθε άνοιξη, αυτοί της Μαδρίτης δεν έχουν φανεί ακόμη να’ρχονται. Απ’τους Κριστιάνο, Μπέιλ και Μπενζεμά ζητείται, μάλλον, απαιτείται σε κάθε παιχνίδι που παίζουν να’ναι καθοριστικοί. Αυτή είναι μια ευθύνη που δεν επιτρέπει εξαιρέσεις, ούτε στις λιγότερο καλές μέρες ούτε δικαιολογίες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν μια πτώση στην απόδοση. Έχουν κερδίσει αυτή την ιδιότητα με χρόνια προσπάθειας κι αποτελεσμάτων τόσο ατομικών όσο και συλλογικών κι ως εκ τούτου είναι αδιαμφισβήτητοι στην εντεκάδα της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Αυτή η υποχρέωση που έχουν οι Bale, Μπενζεμά και Κριστιάνο συνεπάγεται να μην είναι αποδεκτοί οι αριθμοί που έχουν πρόσφατα. Ας σταματήσουμε μια στιγμή για να δούμε ένα στατιστικό που λόγω της παραδοξότητάς του είναι απόκοσμο: μεθαύριο, τη μέρα του Μπάγερν-Ρεάλ Μαδρίτης, θα συμπληρωθεί ακριβώς ένας μήνας απ’το τελευταίο γκολ του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ένας μήνας, που αποκαλείται σύντομος. Ο Πορτογάλος δεν σκοράρει απ’τις 12 Μαρτίου, όταν και έκανε το 1-1 στη μετέπειτα νίκη επί της Ρεάλ Μπέτις στο Μπερναμπέου, τη μέρα που ο Keylor Navas ξέχασε πώς να κάνει τη δουλειά του. Από τότε, ο Cristiano έχει τέσσερα παιχνίδια χωρίς γκολ.

Οι δύο συμπαίκτες του στην επίθεση δεν είναι σε καλύτερη στιγμή. Ο τραυματισμός που υπέστη ο Bale στον αστράγαλο στη Λισαβόνα του έκοψε τα φτερά και δεν του ξαναμεγάλωσαν. Έφτασε στο καλύτερο επίπεδό του ως λευκός παίκτης μέχρι το σημείο να’ναι σε θέση να πάρει όλη την ομάδα στην πλάτη του και να γίνει, για πρώτη φορά, ο ηγέτης της Μαδρίτης. Αλλά πέρα ​​απ’τα γκολ του εναντίον των Εσπανιόλ και Βιγιαρεάλ, ο Ουαλός είναι μακριά απ’την καλύτερη φυσική του κατάσταση, απαραίτητη για να μπορεί ν’αναπτυχθεί πλήρως. Ούτε και η τιμωρία των δύο αγώνων, λόγω της αυτοαποβολής του ενάντια στη Λας Πάλμας, δεν βοήθησε. Αυτό του Μπενζεμά έχει μικρότερη δικαιολογία, αν και τώρα είναι, αυτός που βρίσκεται σε μια κατάσταση φόρμας πιο κοντά στη λαμπρότητα. Ένα γκολ ενάντια στην Athletic κι ένα στην Αλαβές και καλή απόδοση σε γενικές γραμμές, συμπεριλαμβανομένου του ντέρμπι. Αν δεν ήταν ο Oblak, ο Μπενζεμά θα’χε καθαρίσει τον αγώνα. Αλλά αντιμετωπίζει μία απ’τις χειρότερες σεζόν του σε επίπεδο εκτελεστή κι αυτό γίνεται αισθητό.


Αν ερωτάται συνεχώς ο Ζιντάν για την τυφλή εμπιστοσύνη του στην επίθεση στις σημαντικές μέρες είναι γιατί το «BBC» δεν έχει καταφέρει να κλείσει τη συζήτηση που πάντα, από το πρώτο έτος του Αντσελότι, είναι παρούσα στην κοινή γνώμη. Απ’την πρώτη στιγμή, αυτοί οι τρεις παίκτες θα επέφεραν, το πρώτο, μια αλλαγή συστήματος. Με τον Μουρίνιο η Μαδρίτη έπαιζε σ’ένα 4-2-3-1 που δύσκολα μεταβλήθηκε. Κατά συνέπεια, η μορφή του επιτελικού μέσου εξαφανίζονταν. Αυτό έβγαλε τον Özil απ’τον σχεδιασμό της σεζόν. Θεωρητικά, ο πυρήνας έβγαινε ενισχυμένος έχοντας τώρα έναν πίβοτ και δύο εσωτερικούς που τον βοηθούσαν στην διαχείριση της μπάλας, αλλά αυτή η νέα διάταξη δημιουργούσε μια φυσική ανισορροπία μεταξύ κέντρου κι επίθεσης, αποσυνδεμένη μερικές φορές απ’τα καθήκοντα της αναχαίτισης. Η εκτελεστική ανωτερότητα αυτών των τριών ανδρών της επίθεσης και το εξαιρετικό επίπεδο των Alonso, Modric και Ντι Μαρία έδωσε στη Μαδρίτη το πρώτο νταμπλ μετά από 25 χρόνια.

Βοήθησε κάπως, αναμφίβολα, η επιβολή του Αντσελότι στους παίκτες του ν’αμύνονται σ’ένα 4-4-2, αν όχι σ’ένα 4-5-1 στα μεγάλα παιχνίδια. Γέμισε το κέντρο και δημιουργούσε πάντα υπεραριθμίες, που εκμεταλλεύονταν γενικά στο παιχνίδι ταχύτητας. Όταν ο Ιταλός έμεινε χωρίς δύο απ’τους πυλώνες (ο Alonso στη Μπάγερν κι ο Ντι Μαρία στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), η ισορροπία αποσταθεροποιήθηκε ανεπανόρθωτα. Η Μαδρίτη βρέθηκε ξεκάθαρα μ’ένα τέλος χωρίς τίτλους κι ο Αντσελότι πήγε στο σπίτι του να ξεκουραστεί. Τον Μπενίτεθ ούτε του έδωσε σημασία κανείς, ούτε έγινε συμπαθητικός, ούτε εκτιμιόνταν στο εσωτερικό των αποδυτηρίων, και οι εντολές που έδωσε δεν εισακούστηκαν ενώ η ομάδα έπεφτε στο κενό.

Τον Ζιντάν τον άκουσαν. Το ενδέκατο είναι παράδειγμα αυτού. Μια ομάδα χωρίς πολλές συλλογικές αρετές κέρδιζε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Ήταν μια μοναδική κι ασυνήθιστη υποστήριξη γι’αυτό που έκανε ο τεχνικός, που αν έχει χαρακτηριστεί για κάτι, αυτό είναι το ότι κατάφερε, η ομάδα του, συνολικά, να εμφανίζεται πάντα σε πληρότητα στις μεγάλες ημέρες. Αυτό που δεν είναι τόσο απλό είναι να κάνει τους τρεις μπροστινούς να συμμετέχουν πάντα. Αυτό που είναι το πιο περίπλοκο είναι το να’χει συμπέσει χρονικά το ότι κανένας απ’τους τρεις δεν βρίσκεται σε μια εξαιρετική φόρμα, πέρα ​​από μερικά καλά λεπτά του Μπενζεμά. Είμαστε στα πρόθυρα των προημιτελικών του Champions League και οι καλύτεροι παίκτες του madridista ρόστερ βρίσκονται σε μια κατάσταση φόρμας το λιγότερο ανησυχητική.

Εν τω μεταξύ, υπάρχουν άλλοι παίκτες που κάθονται στον πάγκο στα παιχνίδια που έχουν πραγματικά σημασία και θα μπορούσαν να’χουν μεγαλύτερο ρόλο, τον οποίο αξιώνουν πάντα όταν έχουν την ευκαιρία να επιδείξουν το ταλέντο τους στο γήπεδο. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ο Άλβαρο Μοράτα, ο οποίος έχει ένα γκολ λιγότερο, 16, απ’τον Μπενζεμά σ’όλες τις διοργανώσεις, έχοντας παίξει 1000 λεπτά λιγότερο. Ο Lucas Vázquez δεν ξεχωρίζει όπως στις αρχές της σεζόν, αλλά συνεισφέρει πάντα, όπως κι ο Marco Asensio. Και χωρίς να μιλάμε για τους Isco και James, τους δύο πονοκεφάλους που έχει ο Ζιντάν ματς με ματς. Κανένας απ’αυτούς τους πέντε παίκτες δεν θα παίξει στο Μόναχο, όχι απ’την αρχή.

Η σελίδα της στήλης στο facebook:


@suntagm_puskas
Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.