Του Jesús Garrido
Ανέτρεψε με σπουδαίο ποδόσφαιρο το γκολ του Insigne
Η Μαδρίτη αντιμετώπισε τη Νάπολι και τους νέους φόβους της,
που προέκυψαν μετά το γκολ των φιλοξενούμενων, αλλά μια συγκλονιστική αντίδραση
μπορούσε ν’αφήσει πλήρως καταδικασμένη την πρόκριση στους 8
Υπήρχαν αμφιβολίες σχετικά μ’αυτή τη Μαδρίτη. Δεν ήταν πλέον
η ίδια που είχε κάνει 40 αήττητους αγώνες, καθόλου. Αυτή η ασφάλεια που είχε
μεταδώσει για εννέα μήνες είχε χαθεί μετά απ’τις δύο συνεχόμενες ήττες εναντίον
των Σεβίλλη και Θέλτα. Ήταν ένα σοκ για την ομάδα, η οποία έπρεπε ξαφνικά να
βρει τον εαυτό της, με την αυτοπεποίθηση με την οποία την είχαν κάνει να
αμφιβάλει. Και δεν το έκανε με όλους τους νόμους μέχρι που γύρισε να δει
ενώπιον μιας δέσμευσης στο ύψος της merengue ιστορίας. Αυτή η Μαδρίτη του Ζιντάν,
η ασυναγώνιστη, αυξάνονταν στα μεγάλα παιχνίδια. Μάλιστα, ακόμη και στο Pizjuán εναντίον της Σεβίλλης έπαιξε εξαιρετικά για 85 λεπτά. Και ήρθε η Νάπολι στο
Μπερναμπέου και ξαφνικά, η Μαδρίτη επέστρεψε στο να γνωρίζει ποια ήταν και ποια
θα’πρεπε να’ταν για να’ναι και πάλι υποψήφια για όλα.
Ο Zidane επέλεξε τον James αντί του Lucas Vázquez. Ο canterano είχε πάρει
τη θέση του Gareth Bale σχεδόν για όσο ήταν πλήρης η υπόλοιπη ομάδα, και είχε αποδώσει
στο υψηλότερο επίπεδο. Αλλά ο Ζιντάν απέρριψε την καθετότητα του Lucas κι
επέλεξε την τεχνική και την αντίληψη του παιχνιδιού του Κολομβιανού. Και το
στοίχημα κερδήθηκε. Όχι τόσο για το ματς του James, το οποίο ήταν εξαιρετικό,
αλλά για την συνολική εξαιρετική χροιά όλης της ομάδας απ’την αρχή μέχρι το
τέλος ... με μόνο ένα «αλλά». Ένα «αλλά» χοντρό που, μετά την αντίδραση, πονάει
λιγότερο.
Αυτό το «αλλά» ήταν το ακατανόητο αμυντικό λάθος που
προκάλεσε το 0-1 του Insigne. Μια απλή πάσα μεταξύ των γραμμών άφησε
αποσυντεθειμένη όλη την ομάδα, ενώ ο Ράμος πονούσε από ένα χτύπημα. Ο μικροσκοπικός
Ναπολιτάνος επιθετικός ούτε καν το σκέφτηκε, έκανε αυτό που του ήρθε με την
πρώτη κι έπιασε τον Keylor Navas να καλύπτει μόνο τη μία πλευρά του τέρματός του,
την αντίθετη απ’αυτήν που επέλεξε να σκοράρει ο Insigne. Αυτή επρόκειτο να’ταν
η βελούδινη δοκιμή της αποκατάστασης της Μαδρίτης. Είχε ξεκινήσει πολύ καλά.
Οκτώ λεπτά κυριαρχίας, πιέζοντας ψηλά και ψάχνοντας το γκολ, αλλά η
πραγματικότητα την χαστούκισε σκληρά και προμελετημένα. Θα σηκώνονταν ή θα’πεφτε όπως ενάντια στην Θέλτα;
Ούτε στο ελάχιστο. Ο Maurizio Sarri, όπως αναμένονταν, τοποθέτησε
ψηλά τους παίκτες του για να πιέζουν την έξοδο, να κλέβουν και να δημιουργούν
ευκαιρίες. Ωστόσο, η καλή αμυντική οργάνωση της Μαδρίτης, εκτός αυτής της
εξαίρεσης που σχολιάστηκε ήδη, οδήγησε όχι μόνο στο να μην χάνονταν μπάλες στο
δικό της μισό, αλλά και να’ταν οι partenopeos αυτοί που υπέφεραν τις ανακτήσεις
των merengues στην περιοχή τους. Ο Benzema φάνηκε σ’αυτή την κατάσταση. Δεν είναι η καλύτερη σεζόν του, αλλά αναδύθηκε εκεί όπου συνηθίζει, στο Champions
League, στην διοργάνωση όπου είναι ο πρώτος Γάλλος σκόρερ στην ιστορία. Ισοφάρισε
μόνο δέκα λεπτά μετά το γκολ του Insigne και ηγήθηκε της λευκής επίθεσης στο
ύφος του, δηλαδή, στο να’ναι περισσότερο ένα «10» παρά ένα «9». Παίζοντας και
κάνοντας να παίξουν, εμφανιζόμενος απ’την πλευρά, από μέσα, από έξω. Άξιζε το γκολ
του και κάποιο ακόμα.
Η Μαδρίτη πήγε στην ανάπαυλα ζητώντας σχεδόν απ’τον διαιτητή
να μην σφυρίξει το τέλος, ότι ήθελε να πάει για το γκολ που απέτρεπε ο Reina.
Ακόμη κι ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν συνδεδεμένος όπως δεν ήταν εδώ και καιρό. Συμμετείχε
με τους συμπαίκτες και δεν επεδίωκε την προσωπική του ανάδειξη, αυτό το γκολ
που έχει πάντα ανάμεσα στα μάτια του και που τον απογοητευτεί όταν δεν το
βάζει. Μπορούσε να ψάξει το γκολ του, όταν ξάπλωσε μέσα στην περιοχή τον
Koulibaly, αλλά σήκωσε το κεφάλι, σκέφτηκε και την έστρωσε στον Kroos για να’κανε
ό, τι πρέπει να του κατοχυρωθεί ως πατέντα, αυτήν την πάσα στα δίχτυα, σήμα
κατατεθέν. Ο Cristiano πανηγύρισε ακόμα και το golazo του Casemiro. Όταν ο Πορτογάλος
βοηθά στη συνολική ανάδειξη, η Μαδρίτη το εκτιμά πολύ.
Η συγκομιδή είναι καλή κι ακόμη και μ’όλα, το σκορ για τη
Νάπολι μπορούσε να’ναι σχεδόν ασυναγώνιστο αν ο Mertens είχε κάνει ό, τι κάνει
πάντα στην Ιταλία και να μην χάσει ένα σίγουρο γκολ (απ΄τα λίγα highlight των
Azzurri σ’ολόκληρο το δεύτερο μέρος) αλλά θα πάει στο σπίτι ικανοποιημένη με το
αποτέλεσμα. Στη Μαδρίτη είχαν τους Μαρσέλο, Μπενζεμά, Modric... Το πράγμα
πρέπει να στραβώσει πολύ για να υπάρξουν εκπλήξεις στο San Paolo, αλλά πόσο θα’χε
αρέσει στον Ζιντάν να μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται τον επαναληπτικό και
να επικεντρωθεί στο να ξεμακρύνει κι άλλο στο πρωτάθλημα.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
