Του Roberto Palomar, αρχισυντάκτη της Marca
Το Σεβίλλη-Ρεάλ Μαδρίτης είναι ένα παιχνίδι που θα μπορούσε
να διδάσκεται σήμερα στα σχολεία. Είναι απ’αυτό το είδος των αναμετρήσεων, που
αρέσει σ’αυτούς που δεν τους αρέσει το ποδόσφαιρο. Και οι δύο ομάδες έκαναν ένα
αφιέρωμα και παρεμπιπτόντως, το έκαναν στην la Liga. Κέρδισε η Sevilla γιατί
πίστεψε περισσότερο, επειδή κινήθηκε σαν μια αδελφότητα πεφωτισμένων, απτόητη. Η
Σεβίλλη είναι σήμερα μια ομάδα ορειβασίας δεμένη μ’ένα σχοινί που ψάχνει την
κορυφή του Έβερεστ και φαίνεται να’ναι πρόθυμη κάποιο απ’τα μέλη της να δώσει
τη ζωής του σ’αυτό, έτσι ώστε το υπόλοιπα να βάλουν τη σημαία στην κορυφή.
Ο ένοχος είναι ο Sampaoli, φυσικά. Ένας τύπος που αντιμετωπίζεται με καχυποψία από
ένα μέρος οπαδών και δημοσιογραφίας λόγω αυτού του ύποπτου που ανήκει, για την
εν λόγω μαχητικότητα σ’ένα είδος ποδοσφαίρου παντρεμένου με την ρητορική. Εάν, από
πάνω, συνοδεύεται από έναν τύπο όπως ο Lillo, η καχυποψία είναι διπλή. Είναι
τεχνικοί, σύμφωνα με τους επικριτές τους, δεδομένοι στην αγυρτεία και την
αναποτελεσματικότητα. Αλλά ο Sampaoli είναι, σήμερα, η καλύτερη υπογραφή της la
Liga. Ο άνθρωπος που καλείται να συμπληρώσει τον Simeone στην αναταραχή που
Σεβίλλη κι Ατλέτικο Μαδρίτης μπορούν να προβάλουν σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ
Μαδρίτης. Οι δύο κολοσσοί χρειάζονται αντάρτες για ν’αντιμετωπιστούν. Ο Simeone
είναι, με τον τρόπο του, κι ο Sampaoli, με τον δικό του. Ο Simeone αντιμετωπίστηκε
απ’την αρχή με ευλαβικό σεβασμό κι ο Sampaoli, ως ένας πωλητής βοτάνων. Αλλά ο
Sampaoli, εκτός απ’το να πουλά αυτό το βοτάνι, που είναι η δυνατότητα να
κερδίσει το πρωτάθλημα, πουλά επίσης ένα στυλ παιχνιδιού που έχει φανεί ιδιαίτερα
χρήσιμο ενάντια σ’ένα βράχο όπως η Ρεάλ Μαδρίτης. Του έβαλε το νερό μέσα στον
επαναληπτικό του Κυπέλλου και τον ανέτρεψε χθες το βράδυ. Κι όχι μόνο με βάση
την πίστη: σωματική ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα, παιχνίδι μέσα κι έξω, προώθηση
... Όχι, δεν μπορεί να’ναι μόνο βοτάνι.
ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ GENTLEMAN
Σεβίλλη και Ρεάλ Μαδρίτης έκαναν μια ματσάρα. Ίσως δεν ήταν ακαδημαϊκά
τέλεια αλλά δε θυμόμαστε δύο ομάδες τόσο πρόθυμες να αγωνιστούν γι’αυτό που
θεωρούν δικό τους. Η Μαδρίτη, για το σερί και την πρωτοπορία. Η Σεβίλλη, για να’ναι
πραγματική εναλλακτική, χωρίς να απαρνείται κάποιες αρχές. Η σύγκρουση απέφερε μια
ζωντανή αναμέτρηση στην οποία, περισσότερο απ’τη δημιουργία, οι ομάδες αλληλοεξουδετέρωσαν
τις αρετές τους. Αυτό θα μπορούσε να σπάσει μόνο από λεπτομέρειες. Λεπτομέρειες
όπως το πέναλτι στο οποίο, αν κι ο Sergio Rico βγήκε ευγενικά, είχε τα πάντα
για να χάσει. Λεπτομέρειες όπως το αυτογκόλ του Sergio Ramos, τιμωρούμενου από
ένα κακό σενάριο που συμβαίνει μόνο στο ποδόσφαιρο. Και λεπτομέρειες, στο τέλος,
όπως το γκολ του Γιόβετιτς, ένα άλλο προϊόν του εργοστασίου Monchi, με το
γραφικό χαρακτηριστικό του να’χει μάθει ισπανικά βλέποντας Los Serrano. Το γκολ
του μπορεί να δώσει μια στροφή στο πρωτάθλημα. Κατά κύριο λόγο.
Η Μπαρτσελόνα πέτυχε μια πειστική νίκη εναντίον της Λας
Πάλμας, έκλεισε μια μπερδεμένη εβδομάδα. Ξεκίνησε γελοιοποιώντας τον εαυτό της
στο Gala της FIFA, συνέχισε σβήνοντας πυρκαγιές όπου δεν υπήρχαν, εις βάρος της
ανανέωσης του Leo Messi και κορύφωσε, τελικά, γύρω απ’τη μπάλα. Όλα όσα
βγαίνουν απ’το πράσινο έχουν κωμικό αέρα στο Can Barça.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
