Του Jesús Garrido
Δύο πρότζεκτ με πολλούς παίκτες του μέλλοντος
Η Ρεάλ Μαδρίτης και η Ατλέτικο δεν θα μπορούν να κάνουν
μεταγραφές μέχρι τον Ιανουάριο του 2018, αλλά θα μπορούν να υπολογίζουν τους δανεικούς
και τους canteranos για την επίλυση των προβλημάτων που θα προκύψουν κατά τη
διάρκεια του ενάμιση έτους
Το ότι σε Ρεάλ Μαδρίτης κι Ατλέτικο Μαδρίτης επρόκειτο να πέσει
το βάρος της FIFA το ξέραμε όλοι απ’τη στιγμή που έγινε γνωστή η ποινή για πρώτη
φορά. Το μόνο που έχουν πετύχει τα δύο σωματεία της ισπανικής πρωτεύουσας είναι
να καθυστερήσουν την άφιξη του αδύνατου. Όπως συνέβη ήδη στη Barca το 2015,
Μαδρίτη κι Atleti ήταν σε θέση να κάνουν μεταγραφές αυτό το καλοκαίρι καθώς το ανώτατο
διεθνές διοικητικό σώμα τους χορήγησε την προσωρινή αναστολή μέχρι να επιλυθούν
οι προσφυγές που παρουσίασαν και τα δύο σωματεία. Ήταν, ωστόσο, προφανές ότι η
FIFA δεν επρόκειτο να κάνει πίσω, το οποίο, άλλωστε, θα’ταν άδικο για το καταλανικό
club. Τόσο στο Μπερναμπέου όσο και στο Καλντερόν είχαν αποδεχθεί ότι επρόκειτο να
πληρώσουν κι ως εκ τούτου, κινήθηκαν γρήγορα για την αντιμετώπιση των δύο αγορών
χωρίς μεταγραφές, ή μ’άλλα λόγια, του να μην μπορούν να προσλαμβάνουν έναν
ποδοσφαιριστή μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2018.
Σε αντίθεση με την περίπτωση της Barcelona, η οποία μόλις
που έκανε κάποια σημαντική μεταγραφή για το μέλλον, όταν της απαγορεύτηκε να
κάνει μεταγραφές, Ρεάλ Μαδρίτης κι Ατλέτικο το έχουν πράξει. Στη madridista
περίπτωση, θα πρέπει, στην πραγματικότητα, να χρησιμοποιήσουμε αόριστο χρόνο
και να πούμε «έπραξε», μιας και οι κύριες κινήσεις της έγιναν πριν από πολύ καιρό.
Ήταν το χειμώνα του 2014 προς 2015, όταν πήρε τους Martin Odegaard και Marco
Asensio, δύο απ’τις μεγαλύτερες υποσχέσεις του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, τους
οποίους υπολογίζει και πολύ για τα επόμενα χρόνια. Ο mallorquín, μάλιστα, είναι
ήδη μια πραγματικότητα που ζει τις πρώτες και πολύ έντονες μέρες του ως
madridista. Και ήδη το περσινό καλοκαίρι, ο Jesús Vallejo, ο νεότερος αρχηγός
του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, έγινε παίκτης της Μαδρίτης, ενώ συνέχισε δανεικός
στην Ρεάλ Σαραγόσα. Τώρα, ο aragonés εξελίσσεται στην ελίτ του ποδοσφαίρου με
την Άιντραχτ Φρανκφούρτης.
Αυτές οι συμβάσεις έκαναν την Ρεάλ Μαδρίτης, ακόμη κι ενώ γνώριζε
ότι θα’πεφτε ποινή, να μην ντυθεί πολύ ζεστά για το χειμώνα. Εμπιστεύεται την νεότητα
του ρόστερ της και τα νεαρά υποσχόμενα ταλέντα που έχει διαμοιρασμένα σ’όλη την
Ισπανία και τη Γερμανία. Παίκτες ελπιδοφόροι που, εφόσον επιστρέψουν απ’το Erasmus
τους, θα μπορούσαν να ενταχθούν στη madridista πειθαρχία.
Έχοντας επίγνωση της διαφαινόμενης πραγματικότητας, η
επιστροφή του Álvaro Morata φάνηκε υποχρεωτική. Κι όχι για να πωληθεί, αλλά για
να παραμείνει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ως ένας ακόμη του ρόστερ. Στην
επίθεση προστέθηκε ο Mariano Díaz, ένας φορ στον οποίο ο Ζιντάν έχει πολύ πίστη
και τον οποίο γνωρίζει θαυμάσια, έχοντας τον ως παίκτη στην Castilla. Η Μαδρίτη
βρέθηκε, έτσι, από ένα «9», με τρία. Δύο canteranos για να ενοχλήσουν όσο μπορούν
τον Μπενζεμά.
Στους Morata, Mariano ή Asensio, θα μπορούσαν να προστεθούν
το επόμενο καλοκαίρι έως και πέντε παίκτες. Είναι οι Diego Llorente, Burgui,
Mayoral, ο ίδιος ο Vallejo κι ο Marcos Llorente. Ο Burgui, τώρα στην Sporting,
είναι ο μόνος που, εκ των προτέρων, δεν υπολογίζεται για την πρώτη ομάδα. Οι
άλλοι τέσσερις παίκτες θεωρούνται μεγάλης αξίας και θα μπορούσαν να’χουν τη
θέση τους στην πρώτη ομάδα, αν υπάρξουν κάποιες καθοριστικές απώλειες. Η θέση που
χρειάζεται τώρα περισσότερο μια ανανέωση μεσοπρόθεσμα είναι του κέντρου της
άμυνας. Εκτός απ’τον Nacho, Πέπε (33 ετών) και Ράμος (30 ετών) είναι στα
τελευταία χρόνια των καριερών τους κι ο Varane δεν καταλήγει να’χει διάρκεια
λόγω των σωματικών του προβλημάτων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο Diego Llorente
και Vallejo φροντίζονται με στοργή. Ο Marcos Llorente, εν τω μεταξύ, είναι ένας
εξαιρετικός αμυντικός χαφ, θεωρούμενος ένα απ’τα madridistas μαργαριτάρια, ο
οποίος έκανε φέτος ντεμπούτο στην Πριμέρα Ντιβιζιόν με την Αλαβές. Ο Borja
Mayoral παίζει σήμερα στη Βόλφσμπουργκ μέχρι το τέλος Ιουνίου, και θα μπορούσε
επίσης να επιστρέψει.
Αυτό προστίθεται στις μεταγραφές που φορούν λευκά, αλλά στην
Castilla. Η Ρεάλ Μαδρίτης ξόδεψε 10 εκατομμύρια ευρώ φέρνοντας δύο απ’τα μεγάλα
Νοτιοαμερικανικά μαργαριτάρια της εποχής: τον Federico Valverde, απ’την Πενιαρόλ,
και τον Sergio Díaz, απ’την Cerro Porteño. Αν οι δύο παίκτες πείσουν τον Ζιντάν
με τις εμφανίσεις τους στη madridista θυγατρική, θα μπορούσαν να’ναι μια
ενδιαφέρουσα πηγή για την πρώτη ομάδα. Και δεν ξεχνάμε τον Aleix Febas, ίσως
τον παίκτη της μεγαλύτερης προβολής στο Valdebebas τα τελευταία χρόνια κι ο
οποίος θα πρέπει να’ναι ο αμυντικός χαφ της Μαδρίτης στο μέλλον.
Λιγότερη cantera, περισσότερο βάθος ντουλάπας
Η στρατηγική της Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν διαφορετική. Έχει
πάρει πολύ σοβαρά την ιδέα της βελτίωσης του ρόστερ άμεσα, με παίκτες που
αποκτήθηκαν ήδη και μπορούν να συμβάλουν ήδη στην ομάδα του Cholo. Το μαρτυρούν
τα 81 εκατομμύρια που επενδύθηκαν. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού έχει
πάει στην Σεβίλλη και στη Μπενφίκα, για τις μεταγραφές των Gameiro και Gaitán.
Το υπόλοιπο έχει χρησιμοποιηθεί για την απόκτηση ενός άλλου νεαρού παίκτη που
έρχεται για να παλέψει για βασικός, του Vrsaljko, και δύο παικτών που έφυγαν
δανεικοί, των Diogo Jota και Alex Werner.
Αυτοί οι δύο παίκτες είναι μέρος μιας rojiblanca πολιτικής που
είναι η πρόσληψη νέων ταλέντων για να αποσταλούν για εξέλιξη αλλού. Εκτός απ’τους
Óliver, Theo και Manquillo, οι οποίοι έχουν μεγαλώσει ως Colchoneros από μικροί,
οι άλλοι δανεικοί παίκτες έχουν έρθει από άλλες ομάδες ως ένα στοίχημα για το
μέλλον. Αυτό ισχύει επίσης για τον Santos Borré, ο οποίος μετά από μια σεζόν ως
δανεικός στο κλαμπ προέλευσής του, τη Deportivo Cali, φοράει τώρα τα χρώματα
της Βιγιαρεάλ. Αυτά τα ονόματα προστίθενται σ’αυτά των δύο μεγάλων παικτών που καλούνται
να γίνουν αστέρια νωρίτερα παρά αργότερα: τους Kranevitter και Vietto. Και οι
δύο παίκτες αποτέλεσαν ήδη μέρος της πρώτης ομάδας της Ατλέτικο Μαδρίτης την
περασμένη σεζόν, αλλά δεν έπεισαν τον Simeone για να μείνουν. Θα συνεχίσουν να εργάζονται
στην Σεβίλλη ελπίζοντας να επιστρέψουν στην colchonera πειθαρχία.
Είναι ένας τρόπος δράσης που έχει λίγη ή καθόλου σχέση με το
πώς διαχειρίζεται τα ρόστερ του ο Simeone. Έχει αποδειχθεί καλά σ’όλο τον καιρό
του ως προπονητής της Ατλέτικο ότι έχει λίγη εμπιστοσύνη στους άπειρους
παίκτες. Θυμάστε τους Guilavogui, Jiménez ή Baptistão; Ήταν μεταγραφές που δεν
είχαν ούτε μία ευκαιρία στην ομάδα. Vietto και Kranevitter έπρεπε ήδη να φύγουν
κι ο Correa είναι ένας παίκτης πόρων. Για να μην αναφέρουμε τους canteranos όπως
τους Óliver, Borja Bastón ή Manquillo, τους οποίους ποτέ δεν πίστεψε ο Cholo.
Ακόμα και δύο τώρα βασικούς όπως τους Σαούλ κι Oblak τους στοίχισε πάρα πολύ να
βρουν μια θέση στην 11άδα.
