Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca
Θα μπορούσες να το δεις να’ρχεται. Με μια σύνθεση που έβγαινε
οριακά για μια ακόμη μέρα, με μόλις τρεις βασικούς, με εννέα απουσίες για διάφορους
λόγους και με τον Ζιντάν αναγκασμένο να κατανέμει τις προσπάθειες σε μερικά
βασικά κομμάτια όπως ο Benzema ή ο Kroos που συνορεύουν με το όριο της
εξάντλησης, αυτή τη φορά της Ρεάλ Μαδρίτης δεν της έφτασε για να πάρει κάτι περισσότερο
από μια ισοπαλία απ’το Coliseum. Και δεν της έφτασε για περισσότερα γιατί, τη
στιγμή της αλήθειας, η ομάδα μειωνόταν στην πραγματικότητα στους Courtois,
Militao, Modric κι οκτώ ακόμη. Οκτώ ανάμεσα στους οποίους πρέπει να μετρήσουμε,
ή μάλλον να εξαιρέσουμε, δύο που δεν έχουν την ποιότητα για να παίζουν σε αυτήν
την ομάδα ή σε πολλές ομάδες, έναν μπροστά κι έναν πίσω. Προσθέστε σ’αυτό άλλους
δύο που έχουν ποιότητα, αλλά αυτό που δεν έχουν είναι πόδια ή πνευμόνια και σβήνουν
σαν το λαγουδάκι της Duracell καθώς περνούν τα λεπτά. Και προσθέστε, ή
αφαιρέστε, όπως προτιμάτε, έναν άλλο που έχει ποιότητα και έχει πόδια, αλλά
αυτό που του λείπει είναι η προσωπικότητα ή η αυτοπεποίθηση για να ζητάει
περισσότερο τη μπάλα, για να μην την γυρίζει πίσω μόλις του’ρχεται και για να
αναλαμβάνει την ευθύνη και εγείρεται ως πρωταγωνιστής όταν βλέπει ότι γύρω του υπάρχουν
μόνο ξεπερασμένοι δευτερεύοντες ή συγκρατημένοι εικοσάρηδες σ’ένα παιχνίδι όπου
παίζουν ένα καλό μέρος των πιθανοτήτων τους στη LaLiga. Ονόματα; Γιατί, αφού σ’αυτό
το σημείο γνωρίζουμε όλοι για ποιους μιλάμε.
Ας καταγράφει ότι Militao συνέχισε να αυξάνεται σε
αυτοπεποίθηση και γαλόνια και ήταν εξίσου κρίσιμος με τον Courtois. Κι ότι της
Μαδρίτης το VAR της ακύρωσε ένα γκολ για υποτιθέμενο οφσάιντ του Mariano με μια
λήψη στην οποία η μπάλα είχε φύγει ήδη απ’τα πόδια του Militao. Παράξενο, παράξενο...
