Του Enrique
Marin
Ο Luis Enrique βγήκε ενάντια στην Κροατία με έξι παίκτες της
Ρεάλ Μαδρίτης. Πως να του ζητάς να παίζει σαν τη Barça αν μπορεί να σκοράρει
όπως η Μαδρίτη... Τι λυπηρό αυτό που συνέβη στο Παγκόσμιο Κύπελλο!
Πάει καιρός που στο ισπανικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο υποστηρίζεται
η θέση ότι ενώ η Μπαρτσελόνα παράγει -ή τουλάχιστον το έκανε μέχρι πρόσφατα- παίκτες
για τη Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης παράγει παίκτες για όλες τις ομάδες εκτός,
παραδόξως, απ’την Ρεάλ Μαδρίτης, αν και φυσικά υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις, όπως
συμβαίνει σήμερα με τον Carvajal, τον Nacho, τον Marcos Llorente ή τον πρόσφατα
επιστρέψαντα Mariano. Θυμάμαι ένα ανέκδοτο που μου είπαν για τον Héctor Bellerín,
ο οποίος κατά την άφιξή του στην Άρσεναλ προερχόμενος απ’τις χαμηλότερες
κατηγορίες της Μπάρτσα είπε ότι στο Λονδίνο είχε ανακαλύψει ότι υπήρχε κι άλλος
τρόπος να παίξει ποδόσφαιρο. Κι αυτό ενώ έφυγε για να βρεθεί στις εντολές του
Arsène Wenger, ένας προπονητής που έχει δώσει πάντα προτεραιότητα στο να’χει τη
μπάλα και να μην τρέχει πίσω απ’αυτήν.
Το σχολίασα στην πρώτη λίστα του Luis Enrique ως
ομοσπονδιακός προπονητής: ο πρώην προπονητής της Barca κάλεσε έξι
madridistas -Carvajal, Nacho Ramos, Ceballos, Isco και Marco Asensio-, όλοι τους βασικοί κατά
της Κροατίας και στους οποίους προστίθενται άλλοι πέντε με λευκό παρελθόν: Albiol, Marcos Alonso, Diego Llorente, Morata και Ροντρίγκο.
Από αυτούς, έξι βγήκαν απ’την λεγόμενη Fábrica, αν κι ο Rodrigo έπαιξε μερικούς
μήνες στη Juvenil A μετά την άφιξή του απ’την cantera της Celta. Απ’την άλλη
πλευρά, ο Luis Enrique έχει καλέσει για τους αγώνες εναντίον της Αγγλίας στο
Γουέμπλεϊ (1-2) και της Κροατίας στην Έλτσε (6-0) μόνο δύο azulgranas, δηλαδή, τους
Sergio Busquets και Sergi Roberto, στους οποίους μπορεί να προστεθεί ο Thiago
Alcantara, καθώς είναι επίσης προϊόν της azulgrana cantera. Επαναλήφθηκε μόνο ο
Busi.
Δηλαδή, μόνο τρεις παίκτες που έχουν βγει απ’τη La Masia
έναντι των εννέα που ήταν στην εθνική που το 2010 ανακηρύχθηκε παγκόσμια
πρωταθλήτρια με τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, περιέργως έναν πρώην madridista ως
παίκτης και προπονητής στον πάγκο. Εν τη απουσία του Gerard Pique κι αφού
«ξέχασε» τον Jordi Alba και, κατά τη γνώμη μου, επίσης και τον τώρα bético Μαρκ
Μπάρτρα, η άμυνα του Luis Enrique είναι ένα θέμα madridistas: Carvajal, Nacho
και Ράμος, επιπλέον με τον Marcos Alonso, με λευκό παρελθόν, αποτέλεσαν την
άμυνα στο Wembley. Στην Έλτσε, η μόνη αλλαγή ήταν ο valencianista Gayá, -στον
οποίο έριξε ήδη στο παρελθόν το βλέμμα του ο Florentino Perez- στον αριστερό μπακ
της Τσέλσι.
Είναι προφανές ότι έπρεπε να δοκιμάσει τους δύο αντικαταστάτες
του Alba, του μεγάλου απόντα. Οι εναλλακτικές, εκτός από έναν Sergi Roberto τον
οποίο κατέληξε να χρησιμοποιήσει στα τελευταία λεπτά κόντρα στην Αγγλία, αν και
στη μεσαία γραμμή, δεν είχαν επίσης ονομασία προέλευσης απ’τη Barça. Είναι
φυσιολογικό ότι αν εκεί όπου αρχίζει το παιχνίδι θέσης, δεν έχεις παίκτες που να
το γνωρίζουν και, πάνω απ 'όλα, να το καταλαβαίνουν, η ομάδα παίζει κάτι άλλο.
Από εκεί και πέρα, μπορούν να υπάρξουν αγώνες όπως του Martinez Valero, όπου στην
Ισπανία, η οποία ξεκίνησε με αμφιβολίες, βγήκαν τα πάντα και στην Κροατία του Modric,
τίποτα.
Υπάρχει πολλή συζήτηση για το στυλ, αλλά αυτό εξαρτάται σε πρώτη
φάση απ’τους παίκτες που είναι στο γήπεδο κι απ’το ποια είναι η διάθεσή τους. Με
τον Sergio Busquets ως ακρογωνιαίο λίθο, κι αυτή τη σύνδεση με τους Xavi,
Iniesta και Σεσκ που είναι ο Thiago για να θυμόμαστε πού ήρθαμε, η μεγάλη
επιτυχία του Λουίς Ενρίκε στη μεσαία γραμμή έχει υπάρξει ο Σαούλ, ένας παίκτης
ο οποίος, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Αστουριανού προπονητή , "όχι
μόνο έχει μια μεγάλη τεχνική ικανότητα, αλλά επίσης και μια τεράστια φυσική
κατάσταση".
Ο «all around»
της Ατλέτικο Μαδρίτης είναι ένα όπλο μαζικής απόσπασης της προσοχής, καθώς
τακτικά είναι μια ενόχληση για τους αντιπάλους, τους οποίους αιφνιδιάζει με τις
αφίξεις του από πίσω και την ικανότητά του να τους κάνει ζημιά ανάμεσα στις γραμμές.
Ο Σαούλ επαναλήφθηκε ενάντια στην Κροατία και ήταν και πάλι ο Saúl,
συμπεριλαμβανόμενου γκολ. Όχι τόσο ο Thiago, ο οποίος παραχώρησε τη θέση του
στον madridista Ceballos, περιθωριοποιημένος -δικαίως ή όχι- απ’τον Zidane, κι
ο οποίος με τον Lopetegui έχει βρει επίσης αέρα στην Ρεάλ Μαδρίτης.
Σ’εκείνους που ήδη μετά το ματς της Αγγλίας τόνισαν ως
καινοτομία ότι η Ισπανία του Λουίς Ενρίκε παίζει, λιγότερο με τη μπάλα, ή πιο
κάθετα, θα’πρεπε να τους υπενθυμίσουμε ένα άλλο αξίωμα του ποδοσφαίρου: μια
φάση πρέπει να’χει τις λιγότερες δυνατές πάσες, αλλά ούτε μία λιγότερη απ’τις
απαραίτητες. Δηλαδή, ότι το να’χεις και να πασάρεις τη μπάλα δεν είναι κανένας αυτοσκοπός
κι ότι αν ένα γκολ μπορεί να μπει, για παράδειγμα, με τρεις πάσες, πολύ καλύτερα
απ’το να πρέπει να δώσουν 20 ή 30. Είναι αλήθεια ότι τώρα την Ρεάλ Μαδρίτης την
κατευθύνει ο Julen Lopetegui, αλλά το να βλέπεις έξι παίκτες madridistas στην
αρχική εντεκάδα ενάντια στην Κροατία και να προτίθεσαι να παίξεις όπως το κάνει
-ή τουλάχιστον το έκανε- η Barça είναι τουλάχιστον περίπλοκο.
Ένα αστρικός Marco Asensio
Ίσως, η μεγάλη τακτική καινοτομία του Luis Enrique ενάντια στην
Αγγλία ήταν να τοποθετήσει τον Rodrigo και τον Isco στα πλάγια και τον Iago
Aspas ψευτοεννιάρι. Η παρουσία του gallego επιθετικού ως βασικός εξέπληξε, όχι όμως
επειδή τη σήμερον ημέρα είναι ο καλύτερος Ισπανός επιθετικός που μπορεί να
παίξει τον ρόλο του ψευτοεννιαριού, τον οποίο απαιτεί συχνά το ποδόσφαιρο θέσης,
αλλά επειδή δεν ήταν στον αρχικό κατάλογο και μπήκε μετά την απώλεια του
Ντιέγκο Κόστα, ο οποίος, θεωρητικά, καλούταν να καταλάβει τη θέση του.
"Δεν έχω πρόβλημα να παραδεχτώ το λάθος μου", δήλωσε ο Luis Enrique
πριν το παιχνίδι με την Κροατία. "Θα διορθώνω τη γνώμη μου όποτε πιστεύω
ότι είναι προς το συμφέρον της ομάδας. Ο Iago είναι απ’τους παίκτες που με
εξέπληξαν", πρόσθεσε.
Ωστόσο, ο Aspas ξεκίνησε στον πάγκο στο δεύτερο παιχνίδι του
Nations League
και τη θέση του την πήρε ο Rodrigo, με τον Marco Asensio στα δεξιά και τον Isco
κολλημένο και πάλι στο ασβέστη στην αριστερή πτέρυγα. Ο Luis Enrique τοποθέτησε
ήδη τον malagueño επιθετικό στην πρώτη του λίστα κλήσεων, το οποίο ήταν μια
δήλωση προθέσεων σχετικά με το πού ήθελε να χρησιμοποιήσει τον madridista.
Φυσικά, εάν κάποιος ξεχώρισε στην Elche, ήταν ο Asensio. Με δύο γκολ έξω απ’την
περιοχή, με ανάποδο πόδι και αιφνιδιάζοντας τον Κροάτη τερματοφύλακα, και μια
μεγάλη ασίστ του Rodrigo στο 4-0, ο Ισπανός έδειξε το κράμα του παίκτη είναι.
Τέλος, αν και στην πραγματικότητα έπρεπε να ξεκινήσω μ’αυτόν,
ο Λουίς Ενρίκε δεν μπορούσε να το πει πιο ξεκάθαρα στην αίθουσα Τύπου του
Γουέμπλεϊ: «Το να αμφιβάλλεις για τον De Gea είναι γελοίο». Φυσιολογικό, ως εκ
τούτου, που ο νέος προπονητής αποφάσισε να διατηρήσει κάτω απ’τα δοκάρια τον
τερματοφύλακα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, για τον οποίο τόσο αναστέναξε ο Florentino,
παρ 'όλες τις πιέσεις που δέχτηκε από διάφορα μικρόφωνα και πληκτρολόγια να
ποντάρει στον Kepa Arrizabalaga, τον πιο ακριβό τερματοφύλακα της ιστορίας του
ποδοσφαίρου, αλλά χωρίς καν εμπειρία στο Champions League. Δεν τη είχε στη
Μπιλμπάο και δεν θα την έχει ούτε κι αυτή τη σεζόν στην Τσέλσι.
Ακριβώς όπως ο Λουίς Ενρίκε δεν είχε κανένα πρόβλημα να
παραδεχθεί δημόσια το λάθος του με τον Iago Aspas, ούτε κι εγώ το’χω στο να
παραδεχθώ το δικό μου με τον Luis Enrique. Αφού είδα τους αγώνες ενάντια στην
Αγγλία και την Κροατία, συνειδητοποίησα ότι ζητούσα κάτι που δεν μπορεί να
προσφέρει. Καλωσορίζονται, και πολύ, η καλή του διάθεση και οι μέχρι τώρα
άψογες συνεντεύξεις Τύπου του. Αλλά, όπως είπα, απ’τον Αστουριανό προπονητή δεν
γίνεται να περιμένεις αυτό που δεν πρόκειται να σου δώσει. Όπως η κατσίκα
τραβάει προς το βουνό, ο Lucho τραβάει προς τα λευκά κι αρνείται τα azulgrana.
Και αυτό ενώ τον αποκαλούσαν antimadridista...
Και, φυσικά, το ερώτημα είναι: γιατί ο Florentino Pérez αντί
να υπογράψει τον Lopetegui και, με τη συνενοχή του φίλου του Luis Rubiales, να
σουτάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 για την Ισπανία, δεν κάλεσε τον Luis
Enrique, ο οποίος, επιπλέον, ήταν χωρίς ομάδα; Όχι μάταια, ο Αστουριανός καθοδήγησε
στην Elche μια ομάδα με έξι madridistas, μια απόλυτη πλειοψηφία στην εθνική
ομάδα μετά από τόσα χρόνια culé δικτατορίας, και η απόλυση του Julen προκάλεσε,
όπως αποδείχτηκε στο Wembley κι ενάντια στην παγκόσμια φιναλίστ, να μην γίνει η
εθνική πρωταθλήτρια στη Ρωσία, όπως μπορούσε κι έπρεπε να γίνει. Ή μήπως
κάποιος συνεχίζει να αμφιβάλει γι’αυτό όταν έχεις αυτούς τους παίκτες;
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
