Του Gonzalo Cabeza
Ισπανία, δύο νίκες στο Nations League
Η ισπανική ομάδα υπέταξε μ’ένα 6-0 την φιναλίστ κόσμου Κροατία.
Ο Madridista, ο οποίος μέχρι τώρα δεν είχε λάμψει με την εθνική ομάδα, αποκαλύφθηκε
με δύο γκολ και ασίστ
Ήταν 16 αγώνες στους οποίους ο Marco Asensio δεν έκανε
τίποτα με την Ισπανία. Μέρες χωρίς γκολ και, χειρότερα, χωρίς ποδόσφαιρο, στις
οποίες ο επιθετικός, ένας απ’τους πιο υποσχόμενους στον κόσμο, ήταν κάπως χαμένος.
Κανείς δεν πρότεινε να πάψουν να τον καλούν, ίσως επειδή όλοι γνωρίζουν ότι το
μέλλον αυτής της ομάδας περνά αναγκαστικά απ’αυτόν. Στα 22 του, θα’ταν
υπερβολικό να του επιβληθεί το βάρος του να τραβήξει την ομάδα, η φροντίδα του ακούστηκε
πάντα προτεραιότητα για την Εθνική. Δεν υπάρχει τόσο καθαρό ταλέντο με το οποίο
να ελιχτούν, ώστε να μην γίνει έτσι. Ενάντια στην Κροατία, την φιναλίστ κόσμου,
σ’αυτή την νέα διοργάνωση που έχει βγάλει απ’το μανίκι η UEFA, ένιωσε επιτέλους
άνετα ντυμένος στα κόκκινα. Έβαλε ένα -και ήταν άμεσα υπεύθυνος για ένα άλλο-
έδωσε ασίστ σε δύο ακόμα και ήταν ο παίκτης κλειδί σε μια τεράστια νίκη.
Τα δύο γκολ του Asensio, ή το ενάμιση γκολ, αντιπροσώπευσαν επίσης
τα πράγματα που μπορεί να δώσει ο mallorquín στην Ισπανία, τα οποία δεν έχουν
πολύ σχέση με πολλά απ’τα πράγματα που υποτίθεντο σ’αυτή την ομάδα. Έχει ένα
εξαιρετικό σουτ έξω απ’την περιοχή, όπως απέδειξε στο πρώτο γκολ και, ίσως
ακόμη περισσότερο στο δεύτερο, όταν ένα αριστερό σουτ χαρακτηριστικό του εργοστασίου
χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι όσο χρειαζόταν για να χτυπήσει στην πλάτη του Kalinic,
του ajedrezado τερματοφύλακα.
Η ικανότητα να σουτάρει από έξω σα να’ταν ένας Γερμανός στα ασπρόμαυρα
είναι απ’αυτά τα πράγματα που χωρίζουν τον Asensio απ’τους υπόλοιπους θνητούς. Του
συμβαίνει κατά κάποιο τρόπο όπως στον Saul -λαμπρός και πάλι και συγγραφέας του
πρώτου τέρματος- ο οποίος δεν ξέρει να σκοράρει χυδαία γκολ. Όλα σε αυτόν έχουν ένα σημείο ανώτερης αισθητικής, ταινίας τέχνης και δοκιμίου. Επειδή τα σουτ του είναι
βίαια, πρέπει να’ναι για να καταλήγουν σε γκολ, αλλά φαίνεται να βγαίνουν σε
αργή κίνηση, σα να επιπλέουν μέχρι τα δίχτυα.
Αυτό των σουτ έξω απ’την περιοχή, το οποίο φαίνονται κάτι προφανές,
έχει υπάρξει μια πρόσφατη έλλειψη της Ισπανίας. Στο τελευταίο Παγκόσμιο
Κύπελλο, της ατυχής μνήμης, υπήρξαν εκατοντάδες προσπάθειες για να ανοίξουν οι αποπνικτικές
άμυνες που παρουσίαζαν οι αντίπαλοι προσπαθώντας να αγγίξουν ακόμα και την τελική.
Ξανά και ξανά, αντάλλασσαν πάσες και πάσες, χωρίς κανένα νόημα ή ενδιαφέρον
ή κάτι για το οποίο μπορείς να καυχηθείς. Η επιλογή για ένα χτύπημα έξω απ’την
περιοχή δεν ήρθε ποτέ, όσο λογική κι αν ήταν.
Ο περιορισμός του Marco Asensio στο σουτ, όσο θεαματικό κι
αν είναι, θα’ταν ξεκάθαρα άδικος. Είναι ένας πολύ ισχυρός παίκτης, μεγάλου
διασκελισμού και ικανότητας για σχεδόν όλα όσα προτείνονται, είναι γρήγορος,
έξυπνος, ντριμπλάρει καλά. Όπως συμβαίνει στον Σαούλ, έχει μια τεράστια
σωματική και ποδοσφαιρική ικανότητα, σχεδόν άπειρη. Και, όπως συμβαίνει με τον συμπαίκτη
του, δεν είναι ακριβώς το είδος του παίκτη που οδήγησε την Ισπανία στα καλύτερα
επίπεδα της ιστορίας της. Σ’εκείνη την εθνική, κανείς δεν κουβαλούσε τη μπάλα όπως
αυτός, ούτε σούταρε απ’έξω με αυτή τη δύναμη, ούτε και υπήρχαν τόσο υψηλοί και
ισχυροί επιτιθέμενοι. Το οποίο δεν είναι επίσης κακό: ο Asensio, λόγω των
σωματικών ιδιοτήτων, είναι μια εξέλιξη όλων αυτών, όχι ένα βήμα πίσω.
Εάν η Ισπανία πρόκειται να’ναι πάντα έτσι, το οποίο είναι
αυτό που πρέπει να σκέφτεται κανείς όταν γίνονται τα πρώτα βήματα, οι αισθήσεις
είναι υπέροχες. Είναι αλήθεια, σε πολλές προκρίσεις και φιλικά των τελευταίων
χρόνων η εθνική έδειξε αχόρταγη, τεράστια και με εξουσία, αλλά στη
συνέχεια, όταν ερχόταν το τουρνουά, έπεφτε η αυλαία και οι ιδέες διαλύονταν.
Είναι, εν συντομία, ένας ακόμα αγώνας, ενάντια σε μια Κροατία που εξακολουθεί
να’ναι κάπως κουρασμένη απ’το εξαιρετικό της Παγκόσμιο Κύπελλο, μια κόπωση που ίσως
να μην είναι σωματική αλλά ασφαλώς πνευματική. Όταν έχεις κάνει κάτι πολύ
μεγάλο, και γι’αυτό πρόκειται εδώ, κοστίζει πολύ να επιστρέψεις στην
πραγματικότητα.
Είναι νωρίς, αλλά είναι καλό
Αποδεχόμενοι όλα αυτά, τα οποία δεν παύουν να’ναι άσφαιρα, δεν υπάρχει κι άλλη δυνατότητα για να κρίνουμε την Ισπανία του Luis
Enrique. Το δείγμα είναι λίγο, κι έρχεται με κάποιες αμφιβολίες για την εγκυρότητά
του στην κατάλληλη στιγμή, αλλά η παράσταση είναι τεράστια σε κάθε περίπτωση. Η
επίτευξη έξι γκολ σε μια ομάδα όπως η Κροατία, η διατήρηση της κατοχής και το
ταρακούνημα μιας ομάδας αυτού του επιπέδου με τέτοιον τρόπο, έχει μια προφανή
αξία. Είναι αλήθεια ότι στα πρώτα 15 λεπτά η αντίπαλη ομάδα είχε δύο ή τρεις
καλές ευκαιρίες. Άφησαν κάποιες αμφιβολίες για το τι μπορεί να κάνει η άμυνα
της Ισπανίας, η οποία φαίνεται τώρα ως κάτι που πρέπει να μεταρρυθμιστεί, αλλά
είναι επίσης λογικό στα πρώτα βήματα να μην είναι όλα ρόδινα.
Πέρα απ’αυτό, που είναι επίσης μέρος της μαθησιακής
διαδικασίας, είδαμε μια ομάδα με εξουσία, με κουμάντο, παίζοντας για να’χει την
κατοχή, αλλά επίσης και ποικίλη. Εάν παίζει ο Isco, ακόμα κι ο Asensio, δεν
αναμένεται να δίνουν τόσο πολύ τη μπάλα με τη μία, έτσι ταιριάζει σ’αυτήν την
φόρμουλα να ξεκινάνε και να αιφνιδιάζουν τους αντιπάλους τους. Ο Luis
Enrique, υποτιθέμενος antimadridista, παρέταξε έξι παίκτες του λευκού συλλόγου. Κοίτα να δεις. Αν και η αποστροφή του προς την πρώην ομάδα του είναι
καλά τεκμηριωμένη, έχει δει ότι στη θέση του οι φοβίες δεν αντιμετωπίζονται και
είναι καλύτερο να σχηματίζει μια ομάδα παρά να σκέφτεται αυτά τα πράγματα.
Αυτό, επίσης, ανοίγει μια πόρτα στον Jordi Alba, αν και τόσο ο Marcos Alonso
όσο κι ο Gayá, βασικός ενάντια στην Κροατία, ανταποκρίθηκαν.
Σε αυτό το νέο στάδιο υπάρχουν νέα πρόσωπα, αλλά ουσιαστικά
ενισχύονται ορισμένοι παίκτες που υπήρχαν ήδη εκεί και ίσως δεν υπολογίζονταν
τόσο πολύ. Ο Rodrigo ήταν βασικός στους δύο αγώνες, ο Asensio έχει παίξει ενάντια στην
Κροατία, ο Isco, ο οποίος ήταν ήδη κλειδί, εξακολουθεί να είναι, και ο Saul, ο
οποίος δεν ήταν, φαίνεται εκ των ουκ άνευ. Αντιστέκονται οι ανέκαθεν: ο Ramos, ο
οποίος έβαλε γκολ, κι ο Busquets. Για τον δεύτερο δεν υπήρξαν ποτέ αμφιβολίες, γιατί
είναι ένας σούπερ προικισμένος και δεν υπάρχει τεχνικός που να μην λατρεύει τα οφέλη του. Υπήρξαν για τον αρχηγό, που κι έτσι, τι σημασία έχει; Δεν υπάρχουν στόπερ όπως αυτόν στην Ισπανία. Επιπλέον, κι ως πρόσθετο, είναι ένας κύριος που σκοράρει γκολ. Ένα ακόμα εναντίον της Κροατίας.
Οι βάσεις μπαίνουν, αυτή είναι η Ισπανία που θέλει ο
Luis Enrique. Με τον Isco, με τον Asensio, με τον Busquets, τον Ramos και τον
Saul. Με το De Gea στο τέρμα. Με αρκετή δυναμική για να κερδίσουν τον οποιονδήποτε. Αυτό
πρέπει να το αποδεικνύεις, αλλά είναι δύσκολο να σκέφτεσαι ότι δεν ισχύει. Ο κατάλογος των παικτών που διαχειρίζεται ο Αστουριανός, που ανέρχεται, υπερβάλοντας, σε περισσότερα από 70 ονόματα, έχει την ικανότητα να'ναι πολύ καλός παίζοντας ποδόσφαιρο.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
