Γιατί ο Luis Enrique δεν «καθαρίζει» τον Sergio Ramos (όπως του ζήτησε ο Luis Rubiales)

Του Enrique Marín

Εκτός του ότι έχει μπορέσει να διαπιστώσει τη σημασία και την ιεραρχία του Ramos στην εθνική ομάδα, η έλλειψη των στόπερ εμποδίζει τον Luis Enrique να ευχαριστήσει τον πρόεδρο της RFEF με «το μόνο που σου ζητώ»

Το ερώτημα δεν μπορούσε να’ναι πιο άμεσο: «Είχατε την αίσθηση αυτό το καλοκαίρι ότι ο Λουίς Ενρίκε είχε προσληφθεί για να “καθαρίσει” τον Sergio Ramos απ’την εθνική;» (η οποία παίζει σήμερα με την Κροατία στις 21:45). «Όχι, σε καμία περίπτωση», απάντησε ο sevillano, αν και πρόσθεσε: «Δεν ξέρω αν κατά καιρούς έχει υπάρξει ένα μέρος του Τύπου που έχει προσπαθήσει να μας φέρει αντιμέτωπους, γιατί είμαστε δύο άνθρωποι που τα λέμε στα ίσια και με χαρακτήρα». Όσο κι αν φαίνεται, ο Ράμος δεν είπε ψέματα, γιατί αυτός αναφέρθηκε στον νέο προπονητή, ο οποίος προφανώς δεν τον έχει «καθαρίσει», όταν το ερώτημα πήγαινε πραγματικά γι’αυτόν που τον υπέγραψε, δηλαδή, τον πρόεδρο της Ισπανικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (RFEF).

Μιας και οι τοίχοι έχουν αυτιά κι ο Luis Rubiales δεν λάμπει επίσης για την διακριτικότητά του, σε μια συνομιλία με τον Luis Enrique στη La Ciudad del Fútbol de Las Rozas, ο αντικαταστάτης και κληρονόμος του πελατολογίου του Ángel María Villar ως επικεφαλής της RFEF, είπε στον Αστουριανό προπονητή ότι δεν επρόκειτο να μπει σε καμία απ’τις αποφάσεις του, το οποίο από μόνο του δίνει ήδη αρκετά για σκέψη, εκτός απ’το ότι έπρεπε να «τελειώσει» τον Sergio Ramos. Αυτό είναι κάτι που έχει ήδη αναφερθεί, εξ ου ακριβώς η τόσο άμεση ερώτηση στον αρχηγό στην αίθουσα Τύπου του Wembley, αν και με προσπάθεια να κρύψει τον τρόπο λειτουργίας που εκθέτει τον «Ρούμπι».

Ναι, είναι ένα κοινό μυστικό ότι τον Rubiales τον ενοχλεί η παρουσία του αρχηγού της Ρεάλ Μαδρίτης, το πόσα και καλά τον γνωρίζουν, τόσο αυτός όσο κι ο αδελφός του, René, και, πάνω απ 'όλα, η εξουσία που έχει ως αρχηγός που είναι επίσης και της εθνικής. «Είναι ο ηγέτης μας, ο αρχηγός μας, τόσο μέσα όσο κι έξω. Βοηθά πολύ τα νέα παιδιά, έχει άθικτη την φιλοδοξία και είναι μια πολυτέλεια να τον έχουμε», κατέστησε σαφές ο συμπαίκτης του, Isco, πριν απ’τον αγώνα εναντίον της Αγγλίας, σε περίπτωση που του Rubiales του απέμενε ακόμα κάποια αμφιβολία ότι έχει πέσει πάνω στον Ramos και δεν θα αποδειχτεί εύκολο να τον ξεφορτωθεί.

«Όταν τον βλέπεις ν’αγωνίζεται κατανοείς ότι είναι ένας εκλεκτός», είπε ο ίδιος ο Λουίς Ενρίκε για τον sevillano, ο οποίος πρόσθεσε. «Είναι ένας μεγάλος ηγέτης σε κάθε περίπτωση, ένα άτομο που σαρώνει μέσα κι έξω. Είμαι ενθουσιασμένος, έχει ξεπεράσει αυτό που περίμενα απ’αυτόν κι ελπίζω να’ναι μαζί μας για πολύ καιρό». Η παρεμβολή του Rubiales δεν ήταν εύκολο να γίνει δεκτή κι ακόμα λιγότερο να εκτελεστεί απ’τον Luis Enrique, ο οποίος έπρεπε ήδη να καταπιεί το δικό του με τον Messi στη Barça. Πρώτον, λόγω των υψηλών αποδόσεων και της ιεραρχίας του Sevillano μέσα και έξω απ’το γήπεδο, κάτι που αναγνωρίζει ο ίδιος ο ομοσπονδιακός. Αλλά, επιπλέον, δεδομένης της έλλειψης των στόπερ που υπάρχει στο ισπανικό ποδόσφαιρο, ειδικά μετά την αποχώρηση του Piqué. Αρκεί να δούμε τον βετεράνο Raúl Albiol (33 ετών) πίσω στην Εθνική ομάδα, αφότου δεν έμπαινε στα σχέδια ή στις αποστολές του Lopetegui.

Στο πλαίσιο αυτό και στις συγκρίσεις που κάνει ο Rubiales υψηλόφωνα με τις περιπτώσεις των Ραούλ και Κασίγιας γίνονται κατανοητά στον Τύπο σχόλια όπως ότι «ο Sergio Ramos, για την ώρα, συνεχίζει στην εθνική», ότι τονίζεται ότι ο ομοσπονδιακός κι ο αρχηγός χαιρετιούνται "με μια ορισμένη συνενοχή" στο ξενοδοχείο της συγκέντρωσης ή ότι ο Luis Enrique "αστειεύτηκε δίνοντάς του ένα χτύπημα στην πλάτη για να καταλήξει με μια διαχυτική αγκαλιά". Κάποιες εικόνες που, ακριβώς λόγω του τι σήμαιναν, δεν άργησαν να εξαπλωθούν απ’τα επίσημα μέσα ενημέρωσης της RFEF, το ίδια που έκαναν τον Rubiales να πιει ένα τόσο πικρό ποτήρι στη Ρωσία με την ανακοίνωση στην οποία επιβεβαιώθηκε ότι ήταν ενήμερος για την αποχώρηση του Lopetegui στην Ρεάλ Μαδρίτης και, ακόμη, του ευχόταν καλή τύχη...

Την περασμένη εβδομάδα μπορούσαν επίσης να διαβαστούν σε κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης πράγματα όπως ότι «ο Luis Enrique είναι το αφεντικό χωρίς κανείς να τολμάει να τον αμφισβητήσει, ούτε καν ο Σέρχιο Ράμος». Είναι γνωστό, αν και ίσως να’χετε ακούσει μια μετριασμένη έκδοση, ότι ο αρχηγός αντιμετώπισε τον Rubiales όταν αυτός αποφάσισε να απολύσει τον Lopetegui δύο μέρες πριν την έναρξη του Mundial της Ρωσίας. «Ανεξάρτητα απ’τις εικασίες κι απ’το ότι θα ειπωθεί ότι είμαστε δύο άνθρωποι με πολύ χαρακτήρα, η εμπειρία μου έχει πει ότι τα’χω πάει πολύ καλά με τους ανθρώπους με περισσότερο χαρακτήρα», δήλωσε ο Sergio, αν και πάλι αναφερόμενος στον Λουίς Ενρίκε κι όχι στον Rubiales. «Μας ενώνει ο ίδιος στόχος, να ηγηθούμε αυτής της εθνικής και να την φέρουμε και πάλι στην κορυφή. Ως αρχηγός, είμαι ενθουσιασμένος να γνωρίζω έναν νέο προπονητή. Έχω μια προσωπική πρόκληση που είναι να πω ότι έχω υπάρξει βασικός με όλους τους ομοσπονδιακούς. Σήμερα μπορώ να σου πω μόνο επαίνους γι’αυτόν ως προπονητή».

Και τι να πεις για τους μακάριους κανόνες συνύπαρξης του Luis Enrique. «Οι κανόνες είναι για να τους τηρούμε και είναι πάντα ο τεχνικός αυτός που πρέπει να τους θέτει. Ως αρχηγός, όλους τους κανόνες που μας φέρνουν πιο κοντά στο στόχο τους βλέπω αρκετά καλά», εξήγησε ο Ράμος, ώστε στη συνέχεια να σουτάρει με σφαίρα: «Ίσως οι άνθρωποι περίμεναν μια άλλη απάντηση από μένα, να τοποθετούμουν ενάντια στον προπονητή, αλλά εντελώς το αντίθετο». Πράγματι, αν η πρόθεση με την αναφορά των «αυστηρών» κανόνων του νέου ομοσπονδιακού ήταν να χαράξει το έδαφος στον αρχηγό, το όπλο του Rubiales έχει εκπυρσοκροτήσει, καθώς ο Sergio είναι ο πρώτος που τους θέλει κι ούτε κι ο Lucho θα κάνει τίποτα που να δυσκολέψει την ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων.

Ο Sergio, στο κυνήγι του Casillas

Έχοντας υπάρξει βασικός εναντίον της Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ, ο Ράμος απέχει δέκα παιχνίδια -που σήμερα μπορούν πια να γίνουν εννέα- απ’το να φτάσει τον Ίκερ Κασίγιας, ο οποίος, με 167, εξακολουθεί να’ναι ο παίκτης που έχει παίξει περισσότερες φορές στην εθνική. "Ο στόχος μου είναι να’μαι αυτός που έχει φορέσει τις περισσότερες φορές τη φανέλα της Ισπανίας", έχει παραδεχθεί σε περισσότερες από μία περιπτώσεις ο Sevillano. Μάλιστα, ο στόπερ της Ρεάλ Μαδρίτης είναι τη σήμερον ημέρα ο μόνος που φιλοδοξεί σ’αυτό, γιατί ο Andrés Iniesta σταμάτησε στα 136 παιχνίδια μετά την προσπέραση του Xavi Hernández στο Mundial της Ρωσίας, ο οποίος σταμάτησε στα 133. Και οι δύο πρώην azulgranas ξεπέρασαν τα 126 του Zubizarreta, του μόνου απ’τους έντεκα πρώτους που δεν κέρδισε κανέναν τίτλο με την Εθνική ομάδα.

Ο David Silva, ένας άλλος απ’αυτούς που έχει αποφασίσει να τερματίσει τη διεθνή του καριέρα, έχει ένα λιγότερο απ’τον Βάσκο τερματοφύλακα, 125. Ο Xabi Alonso με 114, καταλαμβάνει την έβδομη θέση αυτής της κατάταξης, ακολουθούμενος απ’τους Σεσκ και Fernando Torres (110 ), Sergio Busquets (108), ο οποίος εξακολουθεί να’χει περιθώρια να συνεχίσει να προσθέτει, και τον Piqué (102). Ο στόπερ, ο οποίος έχει κρατήσει τον λόγο του κι έχει κρεμάσει επίσης την κόκκινη φανέλα μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, έχει τα ίδια ματς με τον Ραούλ, ο οποίος κλείνει το top ten. Μόνο ένας ενδέκατος παίκτης, ο Carles Puyol, έχει φτάσει τα εκατό. Ο Cazorla, με 77, και δύο ξεχασμένοι απ’τον Luis Enrique όπως οι Jordi Alba (66) και Πέδρο (65) είναι οι μόνοι παίκτες που παραμένουν ενεργοί κι εμφανίζονται μπροστά απ’τον νέο ομοσπονδιακό, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, με 62 διεθνείς συμμετοχές καταλαμβάνει την 25^η θέση μαζί με τον Miguel Ángel Nadal.

Το περίεργο είναι ότι ο Rubiales θέλει να αφαιρέσει δύναμη απ’τους παίκτες, ένα καθόλα παράδοξο προερχόμενος από πρώην πρόεδρος ενός συνδικάτου των παικτών όπως είναι η AFE, και πιο συγκεκριμένα να πάψει ο ομοσπονδιακός του να υπολογίζει τον ηγέτη των αποδυτηρίων που του κατέστησε σαφές ότι είναι μετά την απόλυση του Lopetegui και την ανόητη αντικατάσταση απ’τον καθόλου έτοιμο ή εκπαιδευμένο Fernando Hierro. Γίνεται λόγος με πάρα πολλή ελαφρότητα ότι ο Λουίς Ενρίκε θα πάρει όλα τα γαλόνια και καυχιούνται ότι ο Αστουριανός έχει επιβάλει μια σειρά από κανόνες, αν κι όλα αυτά για το θεαθήναι. Όπως αποδείχθηκε με το παραπάνω με την περίπτωση Lopetegui, ο Rubiales κινείται από παρορμήσεις και λειτουργεί όπως η Βασίλισσα Κούπες στην «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», ότι καταδικάζει με τη θανατική ποινή με την παραμικρή προσβολή φωνάζοντας «να του κόψετε το κεφάλι!».

Παρεμπιπτόντως, σε μια συνέντευξη που έδωσε στη βρετανική εφημερίδα «The Guardian», ο Rubiales λέει ερωτηθείς για τους προηγούμενους διαχειριστές της RFEF ότι «έχουν κάνει πολλή ζημιά και η κατάσταση είναι δύσκολη. Ενώ απομακρυνόμαστε απ’αυτό, πρέπει να τους παραχωρήσουμε το τεκμήριο της αθωότητας. Αυτό που έχουμε κάνει είναι να επιβάλουμε νέους κανόνες, εξωτερικούς ελέγχους, λογιστικούς ελέγχους, επιτροπές και κανονισμούς για να προστατέψουμε την ακεραιότητα και την διαφάνεια». Πρέπει να’χεις λίγη ντροπή για να το λες αυτό, καθώς αυτός ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Villar και συγκεκριμένα έχει πάρει τη θέση του χάρη σ’εκείνους που υποστήριζαν τον bilbaíno, είτε από μέσα, όπως οι πέντε πρόεδροι των περιφερειών οι οποίοι κατηγορούνται επίσης στην επιχείρηση Soule και που τον ψήφισαν, είτε από έξω, όπως η περίπτωση του Andreu Camps, πρώην μέλος του Διοικητικού Δικαστηρίου του Αθλητισμού (TAD) και τώρα γενικός γραμματέας της RFEF.

Επιπλέον, είναι γνωστό ότι ένα δικαστήριο της Βαλένθια ερευνά τον Rubiales για το ότι φέρεται να επιτέθηκε σε μια αρχιτέκτονα στη μέση του δρόμου, αφότου αυτή τον επέπληξε για τη μη καταβολή ενός υποτιθέμενου χρέους άνω των 120.000 ευρώ για την ανακαίνιση του σπιτιού του, η οποία διερευνάται επίσης για το αν προσπάθησε να την πληρώσει με κεφαλαία της AFE την εποχή στην οποία ο «Rubi» προέδρευε του συνδικάτου. Ναι, κι όλα αυτά ανοιχτά και μιλώντας για αξίες. Το λέει και η παροιμία, πες μου για το τι καυχιέσαι...