Του Antonio Sanz
Ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής, Luis Enrique, θα’χει στον Sergio
Ramos και στην ηγεσία του μια μορφή παρόμοια με εκείνη που βρήκε ο Luis Aragonés
όταν ανέλαβε τον έλεγχο της Roja με τον Raúl
Ο Rubiales, παρά την ατμόσφαιρα που δημιούργησε η τραχιά
επικοινωνία του ως πρόεδρος, συνεχίζει να κάνει την ισπανική ποδοσφαιρική
ομοσπονδία άνω κάτω. Ποτέ κανείς δεν αισθάνθηκε τόσο άνετα σε μια θέση που
διαχειρίζεται τόσο μεγάλη δύναμη. Μεταξύ των ισχυρών, κακοήθων επιρροών,
εμφανίζονται εκείνες του παλιού γκουρού της εθνικής επικοινωνίας, περνώντας απ’τις
υποδείξεις των πρωταθλητών παικτών του ισπανικού ποδοσφαίρου. Εν τω μεταξύ, ο
ηγέτης στιγματίζει τη μια μετά την άλλη τις αποφάσεις του μ’ένα φόντο
σημαντικότητας. Προσγειώθηκε με δύναμη για να πετάξει πάνω από το περιβάλλον
χωρίς αλεξίπτωτο. Προσκολλώμενος στο "στυλ του Tebas", του κύριου εχθρού
του, ο ηγέτης συμμετέχει σε μια μιντιακή εκστρατεία που ντροπιάζει. Δεν υπάρχει
ένα ζήτημα, για το οποίο αποφασίζει, το οποίο δεν εγείρει προσδοκίες και αντιπαραθέσεις.
Δεν περιορίζεται στο να κατευθύνει το ποδόσφαιρο, πρόκειται για την διακήρυξη
των ενεργειών του, όπως ενισχύει τον αντίπαλό του με τον οποίο μοιράζεται το
ίδιο στυλ του εκπρόσωπου. Το ζήτημα είναι ότι εδώ τα αποτελέσματα δεν
υπολογίζονται με τη συχνότητα της εβδομάδας. Εξετάζεται μόνο όταν αντιμετωπίζει
μια διετή σταυροφορία. Ακριβώς ο χρόνος που χρειάζεται για να επανεκλεγεί. Αλλά
σήμερα του κάνει το ίδιο, έχει καταφέρει αυτό που ήθελε: να κάνει κουμάντο. Με
την κύρια ομάδα διορισμένη, πρέπει να διατηρήσει την ειλικρίνεια ενάντια σε
εκείνους που επικροτούν μια διαχείριση που είναι περισσότερο από αμφισβητήσιμη.
Του Fernando Hierro του’λαχε να χειριστεί τη χειρότερη
κατάσταση, πιθανότατα, στην ιστορία της Roja. Ίσως ούτε ο Pepe Santamaría το 82
να μην το’χε χειρότερο, με την πίεση που υπέφερε ως ο προπονητής της διοργανώτριας.
Ο τότε αθλητικός διευθυντής πέρασε σε λίγες ώρες στο να’ναι προπονητής μετά από
την δεσποτική λύση του ηγέτη με την παύση του Lopetegui. Ο πρωτάρης προσπάθησε
να πειράξει όσο το δυνατόν λιγότερο, αλλά η πτώση ήταν αναπόφευκτη. Λίγοι προέβλεπαν
την επιτυχία. Ο τολμηρός Fernando χόρεψε με την πιο άσχημη. Αποδέχθηκε την
πρόκληση κι έχασε. Γνώριζε επίσης ότι δεν ήταν ο άνθρωπος του Rubiales. Γνώριζε
ότι πριν βδομάδες το όνομα του Molina είχε πετάξει πάνω απ’το Las Rozas. Ο
Rubiales είχε σχεδιάσει στους αξιόπιστους ανθρώπους του μια ομάδα εξουσίας στην
οποία δεν ήταν ο Hierro. Κι αυτός το ήξερε. Γι 'αυτό το ρίσκαρε. Δεν πήγε καλά.
Ήταν ένα μεγαλειώδες όλα ή τίποτα αλλά με σημαδεμένη τράπουλα. Ξεκινώντας επειδή
οι παίκτες παρατήρησαν ελεύθερη οδό στη δημιουργηθείσα συμπαιγνία.
Πίσω απ’τον Molina ήρθε ο Luis Enrique.
Η απόφαση διορισμού νέου ομοσπονδιακού φάνηκε κάτι απαραίτητο. Ακούστηκαν
πολλά ονόματα, κάποια στη σύγχυση -Michel ή Quique Flores- κι άλλα αδύνατα
-Roberto Martínez-. Αλλά ήταν ξεκάθαρο ποιος ξεκινούσε με το προβάδισμα της
κύριας επιλογής. Ο Αστουριανός προπονητής ήταν πάντα αυτός που γέμισε
περισσότερο το μάτι του προέδρου. Κάποιος τον προειδοποίησε για τον κίνδυνο.
Δεν τον ένοιαξε. Δεν έβρισκε εναλλακτική. Σύντομα τον σύγκριναν με τον Luis
Aragonés, χωρίς καμία δικαιολογία. Αρχικά επειδή το 2004 ο Σοφός της Hortaleza,
στην εκλογή του, έκανε δική του τη γενική συναίνεση. Για να συνεχίσουμε, επειδή
για περισσότερο από δύο χρόνια διατήρησε άριστη σχέση με τα μέσα ενημέρωσης, χαλασμένη
μετά την «πρόκληση» του ν’απαλλάξει απ’τις κλήσεις τον Ραούλ Γκονζάλες Μπλάνκο.
Πείτε το εσείς, διέρρευσε σε μια τηλεοπτική μετάδοση, αφού είχε σαφές ότι ο madridista
διατάρασσε τη συνύπαρξη. Επομένως, τίποτα δεν είναι συγκρίσιμο. Φυσικά, το
ανθρωποκυνηγητό που, στη συνέχεια, έλαβε ο Luis είναι ένα θλιβερό προηγούμενο
για ένα μεγάλο μέρος των μέσων μαζικής ενημέρωσης που τιμώρησαν ανώδυνα την
απόφαση, σωστή στο χρόνο, του τεχνικού.
Ο απαραίτητος έλεγχος πάνω στους παίκτες
Ο Rubiales έχει διαπιστώσει από πρώτο χέρι ότι η δύναμη των
παικτών είναι κάτι που πρέπει να ελεγχθεί. Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι χρειάζονται
τιμωρία. Και ιδιαίτερα ο Sergio Ramos, τον οποίο έχει παρατηρήσει ανεξέλεγκτο.
Η δύναμη που του έχει επιδείξει ο αρχηγός κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης της
Ρωσίας έχει ξεσηκώσει, για κακό, τον ηγέτη. Ιδιαίτερα έχει βιωθεί μια θλιβερή διαφωνία
με το ποδοσφαιρικό βέτο που επέβαλε ο sevillano στην εφημερίδα «As». Κανένας
παίκτης δεν έπρεπε να μιλήσει στη μαδριλένικη αθλητική εφημερίδα. Οι λόγοι; Δεν
είναι γνωστοί με σαφήνεια. Γίνονται εικασίες με τη δράση ενός απ’τους ειδικούς
απεσταλμένους της να γλείφει τον ηγέτη της Πορτογαλίας, κάτι ασυνεπές διότι δεν
ήταν καινούργιο. Αυτό που έμεινε ξεκάθαρο είναι ότι κανείς δεν ήξερε πώς να
λύσει μια ασύμφορη κατάσταση για τη συλλογική. Οι ποδοσφαιριστές έδειχναν έκπληκτοι
με την απόφαση του αρχηγού. Αλλά ούτε καν οι πιο βετεράνοι -Πέπε Ρέινα, Αντρές Ινιέστα
ή Νταβίντ Σίλβα- δεν επέλεξαν να αντιμιλήσουν στον Ράμος. Κανείς δεν το καταλάβαινε,
αλλά όλοι το κατάπιαν. Ακόμη, η νέα διοίκηση της επικοινωνίας, η οποία έχει φανεί
απομακρυσμένη από μια λύση. Η απειρία του να μην έχει αντιμετωπίσει ποτέ έναν
ποδοσφαιριστή ενάντια στην υποτιθέμενη πολιτική γνώση του θέματος. Αλλά φυσικά,
ο Ρουμπιάλες διόρισε κάποιον χωρίς κακίες ή με διόδια με την αθλητική
δημοσιογραφία. Το πληρώνει ήδη επειδή η FEF δεν είναι η AFE.
Το θέμα είναι ότι ο Ράμος ζει στο μάτι του κυκλώνα. Είναι
περισσότερο από αμφισβητούμενος απ’τον πρόεδρο. Επιπλέον, παραδέχεται ότι η
εξουσία που κατέχει, την οποία κληρονόμησε απ’τη διαχείριση της María José
Claramunt, απολυμένη απ’την Ομοσπονδία στη εποχή του προέδρου Larrea, είναι
επιβλαβής για τ’αποδυτήρια. Και ίσως να μην έχει άδικο. Ο Sergio Ramos αισθάνεται
ένας ισχυρός αρχηγός, ικανός να ζει πάνω απ’το νόμο του προέδρου. Μένει να
δούμε αν έχει αναθέσει στον Luis Enrique την αποστολή να μειώσει αυτή την
εξουσία. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν συμβουλεύτηκε τ’αποδυτήρια για να
επιλέξει τον νέο ένοικο. Και μένει επίσης να μάθουμε αν ο νέος Αστουριανός
ομοσπονδιακός πρόκειται να λάβει μέτρα εναντίον του αρχηγού. Παρεμπιπτόντως, ο sevillano
είναι ήδη προειδοποιημένος για αυτό το αρνητικό ρεύμα που του έχει κρεμαστεί σαν
μια ταμπέλα. Θα μετατραπεί στον νέο Ραούλ; Ποιος ξέρει. Το σίγουρο είναι ότι
ένας απ’τους λόγους για την επιλογή του gijonés προπονητή πάει ενάντια στον
παίκτη της Ρεάλ Μαδρίτης.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
