Του Gonzalo
Cabeza
Οι λευκοί είναι πλέον στα προημιτελικά
Ο Πορτογάλος, με δύο γκολ στο πρώτο σκέλος κι ένα ακόμα στο
Παρίσι, δεν είναι πια ένας ολικός παίκτης αλλά εξακολουθεί να’ναι ένας βάναυσος
σκόρερ. Ο Zidane έπαιξε το δικό του και του βγήκε ένα εξαιρετικά ειρηνικό
παιχνίδι
Ο Cristiano για άλλη μια φορά, και είναι κάτι που
επαναλαμβάνεται πολύ γιατί αυτός το επαναλαμβάνει πολύ. Έχει χάσει την ακμή της
ταχύτητας, δεν συμμετέχει όπως πριν... κι αν η Ρεάλ Μαδρίτης γίνει και πάλι
πρωταθλήτρια Ευρώπης, θα’ναι και πάλι εξαιτίας του. Είναι ένας παίκτης για την
ιστορία γενικά, αλλά, συγκεκριμένα, είναι ένας ανυπέρβλητος μύθος σ’αυτήν την
διοργάνωση. Της έχει πάρει τα μέτρα, γνωρίζει τα νοκ άουτ και πάντα, πάντα
εμφανίζεται. Την περασμένη χρονιά αποσυναρμολόγησε μόνος του το Champions
League, αυτή τη σεζόν είναι πάλι σε καλό δρόμο.
Το γκολ του στο Παρίσι, ανάμεσα στην ομίχλη των φωτοβολίδων,
είναι ένα ακόμη απ’το εκτεταμένο ρεπερτόριό του. Μια καλή ενέργεια του Asensio,
ο οποίος κρατά τη μπάλα, μια αξιοσημείωτη σέντρα του Lucas Vázquez με το
αριστερό, το οποίο δεν είναι το πόδι του, και μια εντυπωσιακή εκτέλεση με την
ανέκαθεν κεφαλιά. Πλέον δεν χρειάζεται ούτε καν να δημιουργεί μεγάλες φάσεις,
δεν το χρειάζεται, η σχέση του με το ποδόσφαιρο σήμερα περιορίζεται στην
επίτευξη ενός γκολ την κατάλληλη στιγμή. Θυμηθείτε, επίσης, ότι στο Bernabéu
σκόραρε δύο. Με πέναλτι και με το γόνατο, έλεγαν δικαίως οι επικριτές. Πράγματι,
αλλά δύο γκολ, που πρέπει να τα βάλεις.
Και σ’εκείνα έχει περάσει στα προημιτελικά η Μαδρίτη, μια
ομάδα που έχει περάσει μήνες αμφιβάλλοντας, κι έχει θυμηθεί ότι είναι ο
πρωταθλητής κι ότι υπερασπίζεται τον τίτλο. Ήρθε ο νεόπλουτος με την ιδέα ότι
δεν υπάρχει γίγαντας που δεν μπορούν να γκρεμίσουν τα χρήματα. Κι έκανε λάθος,
επειδή στο ποδόσφαιρο ο προϋπολογισμός είναι ένας παράγοντας, αλλά δεν είναι ο
μόνος, ούτε καν ο κύριος. Μέχρι να το συνειδητοποιήσουν αυτό στα γραφεία του
συλλόγου, η ζωή θα είναι η ίδια. Με τον Emery στον πάγκο και με κενά στο γήπεδο
μπορεί να κερδίζει στη Γαλλία, ένα πρωτάθλημα που επιτρέπει το ρεπό των αστέρων,
αλλά δεν θα κυνηγήσει ποτέ το μεγαλύτερο κομμάτι.
Ίσως το πιο εντυπωσιακό πράγμα που μπορεί να ειπωθεί γι’αυτόν
τον αγώνα στο Παρκ ντε Πρενς είναι ότι η Ρεάλ Μαδρίτης δεν υπέφερε ούτε ένα
λεπτό. Γινόταν λόγος για την ατμόσφαιρα, την πίεση, την πείνα των Παριζιάνων κι
άλλα προπολεμικά, χαρακτηριστικά μιας ομάδας που χρειαζόταν μια ανατροπή. Την
Ρεάλ Μαδρίτης δεν την κερδίζεις με λίγες φωτοβολίδες, ούτε με κινηματογραφικά
βίντεο, ούτε με μια μάζωξη στην πόρτα ενός ξενοδοχείου. Τους μεγάλους της
Ευρώπης, και οι λευκοί είναι στο μέγιστο βαθμό, ή τους νικάς με το ποδόσφαιρο ή
δεν υπάρχει τρόπος. Και σ’αυτό η PSG δεν έχει εμφανιστεί.
Ο Ζιντάν το κάνει με τον τρόπο του
Στη Μαδρίτη είχε πολύ καλές στιγμές, συμπτώματα μέχρι και μεγάλης
ομάδας. Αλλά κατέληξε ξεφτισμένη, με προβλήματα που ξεκινούσαν απ’τον πάγκο. Ο
Emery δεν πρόκειται να επιβιώσει αυτή τη σεζόν, και είναι απολύτως λογικό. Η
κατευθυντήρια γραμμή ήταν να φτάσουν στη δόξα και θα δουν στην τηλεόραση τρεις
νοκ άουτ φάσεις του Champions League. Ο Zidane, ο οποίος ήταν επίσης σε
τεντωμένο σχοινί, παραμένει στο κενό. Ξέρει ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος να
επιβιώσει με αυτή την ομάδα, κερδίζοντας. Δεν το έχει κάνει στη Liga, ούτε και στο
Κύπελλο, αλλά στο τρόπαιο που θέλουν όλοι, χρειάζεται μόνο πέντε παιχνίδια για
να φτάσει στη δόξα. Το δρόμο τον γνωρίζει, έχει κερδίσει τα δύο τελευταία.
Ο Γάλλος, επιπλέον, φαίνεται να’χει συνειδητοποιήσει ότι οι
αποφάσεις του θα’ναι εκείνες που θα του δώσουν συνέχεια. Ενάντια στην PSG έκανε
μια σπάνια ομάδα και σκεφτόταν όχι μόνο το παρόν, αλλά και το μέλλον. Το ότι ο
Modric κι ο Kroos βρέθηκαν στον πάγκο είναι απόδειξη αυτού, και οι δύο θα
μπορούσαν να’χαν παίξει, αν δεν το είχαν δει απ’την κερκίδα, αλλά δεν το έκαναν
μπροστά στη πιθανότητα να αυξηθούν τα προβλήματά τους. Η κίνηση βγήκε στρόγγυλη,
επειδή η Μαδρίτη, στο Παρίσι, ήταν μια πολύ σοβαρή ομάδα.
Απ’το πρώτο λεπτό καθάρισε τις αμφιβολίες, δεν επρόκειτο να αφεθεί,
δεν επρόκειτο να σκύψει, δεν θα παραχωρούσε τη μπάλα αν δεν ήταν απαραίτητο.
Μετά από κάποια λογικά προβλήματα στην έξοδο της μπάλας, καθώς δεν είναι το
ίδιο να το κάνει χωρίς τους Kroos και Modric απ’ότι μ’αυτούς στο γήπεδο,
σταθεροποιήθηκε κι έπαιξε πάντα στο ρυθμό που απαιτούσε η φάση. Αν έπρεπε να
βάλει λίγο ίλιγγο, στα τελικά μέτρα, γινόταν. Εάν έπρεπε να’ναι κομπάρσα,
περισσότερο από αυτό. Σταδιακά αποσταθεροποίησε την PSG, μια πολύτιμη ομάδα που,
σήμερα είναι γνωστό, ήταν λιγότερο άγρια από ό, τι την περιέγραφαν.
Χωρίς τον Neymar υπάρχει λιγότερη μαγεία, είναι λογικό, αλλά
η απουσία του δεν εξηγεί το φοβισμένο παιχνίδι της ομάδας του. Η Μαδρίτη πήρε το
κέντρο και δεν χρειάστηκε ούτε καν τα πρώτα ξίφη γι 'αυτό. Χρησιμοποίησε την
καλή αμυντική δουλειά του Casemiro, την αερόβια ικανότητα του Kovacic και το
γεγονός ότι με τον Asensio και τον Lucas ήταν τέσσερις κι όχι τρεις όπως
συνήθως. Μεταξύ των αποφάσεων που έχει πάρει πρόσφατα είναι επίσης το να βγάλει
απ’το κέντρο τον Isco, και δεν έπρεπε να’ναι εύκολο, το club των θαυμαστών του
malagueño είναι απ’τα πιο θρεμμένα στο ρόστερ.
Όμως όλα αυτά δεν έχουν σημασία πια, ο Ζιντάν παίρνει τις
αποφάσεις του, έχει πάψει ν’ακούει τις ζωντανές δυνάμεις, είναι ένας άνθρωπος
που θέλει να σωθεί κι επιτέλους φαίνεται να’χει τις ιδέες ξεκάθαρες. Καλύτερες
ή χειρότερες, θα πετύχει ή θα αποτύχει, αλλά θα πεθάνει με τις δικές του. Χωρίς
να’χει αλλάξει τον τόνο της φωνής, γιατί δεν θα το κάνει ποτέ, δεν είναι ο ίδιος
όπως πριν από μερικά χρόνια. Είναι η διαφορά αυτού που έχει ήδη επιβιώσει σε μια
άσχημη εποχή, όπου τα πάντα σε ψήνουν, κι ο καταστροφικός χειμώνας της ομάδας
του, έχει χρησιμεύσει ως μάθημα.
Μια σοβαρή ομάδα, ένας τερματοφύλακας ισχυρός
Περιττό να πούμε ότι στα σχέδιά του δεν είναι να το να
βγάλει τον Cristiano. Δεν έχει σημασία η συνεισφορά του στο παιχνίδι, χωρίς το
γκολ θα μπορούσαμε ακόμη και να σκεφτούμε ότι ήταν ο χειρότερος της ομάδας.
Αλλά η απομάκρυνση του γκολ είναι σα να βγάζεις τον ήλιο από ένα ηλιοβασίλεμα,
δεν έχει νόημα. Ο Πορτογάλος δεν είναι πλέον ούτε ωραίος ούτε λαμπερός, αλλά
είναι εξαιρετικά χρήσιμος. Τρία γκολ σ’ένα νοκ άουτ αποσταθεροποιούν τον
οποιονδήποτε. Κάποια μέρα ο Mbappé κι ίδιος ο Neymar φιλοδοξούν να γίνουν όπως
ο Cristiano Ronaldo. Είναι αποδεκτό, αλλά να μην λέγεται αυτό που ακόμα δεν
είναι· όσο κι αν ο Βραζιλιάνος έχει προαχθεί στη δεύτερη θέση του παγκόσμιου
ποδοσφαίρου, δεν την αξίζει. Εξακολουθεί να υπάρχει ένας τύπος που κερδίζει προκρίσεις.
Ο Cristiano θα βάλει τα γκολ του κι απ’τους υπόλοιπους
ζητείται μόνο να κάνουν τη δουλειά τους αποτελεσματικά, που ούτε και θα’πρεπε
να’ναι τόσο. Η άμυνα της Μαδρίτης, διαφανής τόσες νύχτες στους τελευταίους
μήνες, ήταν περισσότερο από σωστή σταματώντας τους Cavani και σία. Παίκτες ταλαντούχοι,
όπως ο Di Maria, φαίνονταν απελπισμένοι μπροστά σε μια καλύτερα τοποθετημένη
ομάδα και στην οποία όλοι οι παίκτες της ήταν αλληλέγγυοι και είχαν σαφείς τις λειτουργίες
τους. Καλά ο Ramos, καλά ο Varane, καλά ο Carvajal, κι ούτω καθεξής.
Είναι δίκαιο να επισημάνουμε ειδικά τον Keylor Navas, ο οποίος
δεν έχει τόσο μεγάλο όνομα, αλλά εξακολουθεί να ανταποκρίνεται. Υπάρχουν
καλύτεροι τερματοφύλακες, το ξέρει όλος ο κόσμος, του το λένε φωναχτά απ’την
ομάδα του κάθε καλοκαίρι όταν επισημαίνουν ότι θέλουν έναν ψηλότερο, δυνατότερο
και πιο ονομαστό. Αυτός υπομένει αυτή τη νεροποντή με παραίτηση και, όταν
παίζει, κάνει τη δουλειά του χωρίς αναστάτωση. Δεν μεταδίδει την σχεδόν
αριστοκρατική ασφάλεια άλλων, αλλά στην Ρεάλ Μαδρίτης μπορούν να του είναι
ευγνώμονες. Η PSG δεν τον συνέτριψε, αλλά ήταν πάντοτε σε εγρήγορση όταν χρειάστηκε.
Πριν από λίγες εβδομάδες, η Μαδρίτη θεωρούταν νεκρή, το οποίο
δεν ήταν τίποτα άλλο από μια λογική μετάφραση όσων φαίνονταν στο γήπεδο.
Λοιπόν, 116 χρόνια μετά τη γέννησή τους, οι λευκοί έχουν διδάξει πια ότι για να
πέσει η αυλαία μ’αυτούς ηττημένους πρέπει πρώτα να συμβούν πολλά πράγματα στη
σκηνή. Δεν παραδίνονται εύκολα, παλεύουν και μέχρι που ψηλώνουν στην αντιξοότητα.
Είναι ένα απ’τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ιδρύματος, δεν υπάρχει ομάδα
υψηλότερης ιεραρχίας, αλλά θα επιβίωνε επίσης σε μια φιλονικία ενός μπαρ. Γι’αυτό,
φυσικά, καλύτερα με τον Cristiano. Ακόμη κι αν είναι μόνο επειδή είναι αυτός που
χτυπάει πιο δυνατά.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
