Του Gonzalo Cabeza
Ο παίκτης είχε στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος μια
ανησυχητική αποχή απ’το σκοράρισμα. Τώρα, σε σερί, ακολουθεί τον Messi για το pichichi
και είναι το μόνο λευκό κλειδί για την κατάκτηση του Champions League
Στο τέλος όλα είναι Κριστιάνο Ρονάλντο, για καλό και για
κακό. Ο ίδιος ανεπαρκής παίκτης που δεν εμφανίστηκε στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος
είναι αυτός που έχει βρει τώρα το παιχνίδι του και επιδίδεται στο να βάζει γκολ
με εκπληκτικές ταχύτητες. Τα τέσσερα ενάντια στη Χιρόνα δεν είναι παρά τα τελευταία
(προς το παρόν) μιας φανταστικής σειράς που ξεκίνησε απ’τον Ιανουάριο. Πριν από
εκεί το παιχνίδι του ήταν θολό, τώρα εξακολουθεί να μην κάνει πάρα πολλά
πράγματα, αλλά όποιον τον ενδιαφέρει αυτό βγαίνει απ’το γήπεδο σε κάθε παιχνίδι
έχοντας βάλει ένα, δύο ή τρία γκολ. Όποιος έχει το τελείωμα, στο ποδόσφαιρο,
έχει μια απίστευτη αξία.
Έχει 22 στο πρωτάθλημα, ένα περισσότερο απ’τον Luis Suárez,
μόνο τρία πίσω απ’τον Messi. Είναι επομένως στο επίπεδο των απρόσιτων αστέρων
του πρωταθλήματος. Αυτό που αποδεικνύεται περίεργο είναι το πώς έχει καταφέρει
να φτάσει σ’αυτά τα νούμερα. Στα πρώτα 19 παιχνίδια της σεζόν είδε τέρμα μόνο τέσσερις
φορές. Δύο γκολ ενάντια στη Σεβίλλη, άλλο ένα εναντίον της Μάλαγα, ένα ακόμη στη
Χετάφε. Δύο απ’αυτά με πέναλτι, που μετράνε το ίδιο αλλά δεν ικανοποιούν με τον
ίδιο τρόπο. Πράγματι, στην Ευρώπη, λόγω κάποιου φαινομένου δύσκολο να ξετυλίξεις,
συνέχιζε να σημειώνει να βάζει γκολ με ομαλότητα. Αλλά στο πρωτάθλημα έβλεπε
από κάτω σχεδόν όλους τους επιθετικούς της διοργάνωσης.
Γνωρίζοντας την προσωπική ανάγκη που έχει ο Cristiano να σκοράρει
γκολ, αυτοί οι μήνες πρέπει να’ταν ένα βασανιστήριο. Να κοιτάει στο internet
και να βλέπει ένα εφιαλτικό 4. Ν’ακούει τα χαμηλόφωνα σχόλια ότι πλέον δεν ήταν
ο ίδιος. Το να πηγαίνει σ’ένα μπαρ (υποθέτοντας ότι αυτό είναι κάτι που μπορεί
να κάνει ένας παγκόσμιος σούπερ σταρ) και να συναντά απογοητευτικά βλέμματα αποδοκιμασίας
απ’τους θαμώνες, για κάποιον στον οποίο το εγώ θα μπορούσε να μετρηθεί σε
τόνους, δεν πρέπει να’ναι εύκολο. Να σηκώνεται το πρωί και σκέφτεται, ακόμα κι αν
είναι για ένα λεπτό, ότι υπάρχουν καλύτεροι παίκτες (αυτός πιστεύει πραγματικά
ότι είναι καλύτερος απ’τον Messi). Κι ούτε καθεξής, η ανησυχία του να’ναι ένας
σκόρερ χωρίς γκολ. Θα μπορούσε να το’χε συζητήσει με τον Benzema, αλλά ούτε και
είναι ότι ο Γάλλος ήταν σε θέση να του δώσει εκείνη την στιγμή περισσότερες
συμβουλές απ’το "ας δούμε αν περάσει σύντομα".
Σ’αυτά η Ρεάλ Μαδρίτης έχασε ένα πρωτάθλημα. Δεν ήταν οι
μόνοι ένοχοι, όλοι οι παίκτες έμοιαζαν ντεφορμέ, η άμυνα ήταν ένα πανηγύρι, ο
προπονητής ήταν χαμένος... το να προσπαθείς να ελαχιστοποιείς αυτή τη ζημιά είναι
το να’σαι ευαίσθητος με την ιστορία του λευκού ιδρύματος. Η παύση της πάλης τον
Ιανουάριο λόγω αριθμητικής υποχρέωσης στο πρωτάθλημα είναι κάτι που, απλά, δεν
είναι αποδεκτό. Και στον τελικό υπολογισμό της σεζόν θα’ναι κάτι προς αξιολόγηση,
όχι μόνο ότι χάθηκε ο τίτλος, αλλά ότι χάθηκε τόσο γρήγορα. Ναι, είναι αλήθεια,
αν έρθει ένα Champions League,
όλοι αυτοί οι πόνοι θα’χουν εξαφανιστεί ξαφνικά. Αλλά το να βασίζεις τα πάντα σ’ένα
νοκ άουτ τουρνουά δεν παύει να’χει ένα σημείο ανοησίας.
Ανάκτηση της όρεξης
Το γεγονός είναι ότι στον δεύτερο γύρο της Liga το θηρίο
επέστρεψε. Αυτή είναι η ακολουθία των γκολ απ’την 20η αγωνιστική:
2-2-0-3-1-0-2-0-2-2-4. Συνολικά, 18 γκολ σε 11 παιχνίδια. Αλλά είναι ότι ούτε κι
αυτά τα δεδομένα δεν είναι απολύτως δίκαια, γιατί δύο απ’αυτά τα παιχνίδια που
έπαιξε η ομάδα του αυτός δεν τα έπαιξε έτσι, στην πραγματικότητα, 18 σε 9. Εάν
επιμένεις να κάνεις μια μηχανή για να σκοράρεις γκολ δεν μπορείς να την τελειοποιήσεις
τόσο πολύ. Σ’αυτή την αλληλουχία υπάρχουν μόνο δύο δυσμενή αποτελέσματα των λευκών
κι έμεινε άσφαιρος και στα δύο. Η Levante, όπου δεν σκόραρε, και η Espanyol,
όταν δεν έπαιξε.
Αυτό το τελευταίο δεδομένο, επιπλέον, επισημαίνει την πορεία
της σωτηρίας, αυτή του Champions League. Εάν η Ρεάλ Μαδρίτης θέλει να γίνει πρωταθλήτρια
Ευρώπης χρειάζεται και πάλι ο Cristiano να’ναι σ’ένα εξωγήινο επίπεδο. Αυτό
είναι έτσι, πρώτα απ 'όλα, επειδή αυτός είναι το κλειδί της επίθεσης. Όλες οι
κινήσεις της ομάδας σχεδιάζονται έτσι ώστε ο Πορτογάλος, τελικά, να καταλήγει
να σκοράρει το εύρος των γκολ του. Δεν υπάρχει τίποτα τρελό στην εμπιστοσύνη σ’ένα
μόνο κομμάτι, στην τελική, σεζόν μετά τη σεζόν οι επιτυχίες του λευκού κλαμπ έχουν
προέλθει απ’τα πόδια του Cristiano Ronaldo.
Είναι περίεργο, η ευθύνη είναι τεράστια, αλλά φαίνεται
επίσης να’ναι ο απλούστερος τρόπος για να συνδεθεί. Δεν υπάρχει πιο
αποτελεσματικός Cristiano απ’τον Cristiano που θεωρεί τον εαυτό του Μωυσή που
ανοίγει τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας. Σ’αυτή τη σεζόν μπορεί επίσης να
ενσωματωθεί μια υποψία στην χαμηλή αρχική του απόδοση, το οποίο είναι κάτι που
μπορεί να μοιραστεί με μερικούς ακόμη παίκτες στο πρωτάθλημα, ακόμη και με συμπαίκτες
του: τον Ιούνιο υπάρχει Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι σύλλογοι, οι οποίοι πληρώνουν
τρελά χρήματα σε ποδοσφαιριστές σαν κι αυτόν, βλέπουν κάθε δύο ή τέσσερα χρόνια
πως ορισμένοι παίκτες έχουν μεταξύ των προτεραιοτήτων τους το τι θα κάνουν με
μια άλλη φανέλα. Στο ποδόσφαιρο αυτό το θέμα είναι ευρέως αποδεκτό, αλλά δεν
παύει να’ναι μια τρέλα γι’αυτόν που πληρώνει το πάρτι.
Ο Benzema επιστρέφει επίσης
Αυτοί οι μήνες εκκόλαψης, το προοίμιο του καλοκαιριού,
μπορούν να’ναι αρκετοί στο λευκό σύνολο. Ο Cristiano είναι η πιο ριζοσπαστική
περίπτωση, αλλά δεν είναι ο μόνος που ανακτά την καλύτερη του έκδοση. Με όλους
σε πληρότητα, η Μαδρίτη είναι τρομερή. Μεταξύ εκείνων που είναι πίσω είναι ο
Karim Benzema, αν και η περίπτωσή του είναι δύσκολο να εκτιμηθεί, επειδή πολλοί
δεν θα του συγχωρήσουν ποτέ την έλλειψη γκολ του. Το πρόβλημα στην αρχή της
σεζόν δεν ήταν μόνο ότι δεν σκόραρε, αλλά επίσης κι ότι δεν έπαιζε τίποτα. Τώρα
όχι, αυτό έχει αλλάξει επίσης, παίζει, διασκεδάζει, δίνει ασίστ και δημιουργεί
χώρους. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ενάντια στη Χιρόνα ήταν ο καλύτερος αν δεν
ήταν επειδή... Ο Κριστιάνο σκόραρε γκολ και γι’αυτό πρόκειται το ποδόσφαιρο.
Οι αποδοκιμασίες στο Bernabéu συνεχίζουν εναντίον του, αν
και πρέπει να δικαιολογηθούν στην απογοήτευση των οπαδών για όλα όσα συνέβησαν
αυτούς τους μήνες. Ή επειδή, είναι αλήθεια, απέτυχε και πάλι μπροστά απ’το
τέρμα. Αλλά σ’όλα τα άλλα ήταν μεταξωτό νήμα, κινήθηκε στο μέτωπο της περιοχής,
έπαιξε με πλάτη, συνδυάστηκε με τον Cristiano, με τον Asensio και με τον Lucas.
Έχει ειπωθεί πάντα ότι ο Πορτογάλος τον προτιμά πάντα ως συμπαίκτη. Έχουν υπάρξει
κι άλλοι, καλοί, πιθανότατα με περισσότερο γκολ. Higuaín ή Morata λέγονταν. Στο
τέλος η θέση ήταν του Γάλλου και δεν έχει τίποτα τυχαίο, είναι ότι όταν έχεις
ένα «panzer» σαν τον Cristiano, που στοχεύει πάντα στο τέρμα, δεν βλάπτει ένας
πυροβολητής που σε βοηθάει να το γεμίζεις με πυρομαχικά. Κι αυτό είναι ο
Benzema, αυτός που κάνει δυνατό να’χουν οι υπόλοιποι τις πιθανότητές τους.
Δεν τον περιμένουν στη Γαλλία, ούτε στις καλύτερες στιγμές
του δεν τον έχουν καλέσει. Υπάρχουν, λένε, ηθικοί λόγοι, δικαστικά προβλήματα
που, όπως φαίνεται, δεν έχουν επηρεάσει την κλήση του Lucas Hernández. Αυτό, σε
κάθε περίπτωση, είναι ένα απ’αυτά τα πράγματα που θα’πρεπε να εξηγήσει ο
Deschamps. Δεν αφορά την Ρεάλ Μαδρίτης, μια ομάδα που η αλήθεια είναι έχει
μείνει μόνο με έναν στόχο. Αλλά που γνωρίζει τον δρόμο και έχει τον πιο ικανό παίκτη
να ανατινάζει νοκ άουτ. Αν συνεχίσει το σερί του στο σκοράρισμα είναι πολλοί αυτοί
που πρέπει να φοβούνται.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
