Του José Félix Díaz, αρχισυντάκτη της Marca
Οι παίκτες του Ζιντάν είχαν στιγμές μεγάλου ποδοσφαίρου παρά
τα τρία γκολ που δέχτηκαν
Για τη Ρεάλ Μαδρίτης λέγεται πάντα, τουλάχιστον εκείνοι οι
μελετητές της μπάλας, ότι δεν χρειάζεται να παίξει καλά για να κερδίσει, ότι της
χρειάζεται πολύ λίγο για να σκοράρει, αλλά ότι πραγματικά σπάνια ή ποτέ δεν παίζει
καλά. Φαίνεται σα να’ταν δύσκολο να αναγνωριστεί ότι η Ρεάλ Μαδρίτης είναι
ικανή να παίζει ωραία, να παίζει καλά και να κάνει τους οπαδούς να απολαμβάνουν
καλό ποδόσφαιρο. Λοιπόν, ενάντια στη Χιρόνα, η ομάδα του Zinedine Zidane κέντησε
κατά στιγμές, βάζοντας μια ταχύτητα στο παιχνίδι που πολύ λίγες ομάδες είναι σε
θέση να πιάσουν.
Ενάντια στη Χιρόνα φάνηκαν όλα τα στοιχεία μιας ομάδας που
θα’πρεπε να τραβάει τα μαλλιά της μπροστά στη νωθρότητα του πρωταθλήματος που
επέδειξε σε πολλούς μήνες αυτής της σεζόν. Αυτή τη βελτίωση την αντιπροσωπεύει τέλεια
ο Cristiano Ronaldo. Έχει ανακτήσει αυτό το σημείο ταχύτητας που δεν έδειχνε
εδώ και πολύ καιρό. Έχει πείνα, όρεξη, γενναιοδωρία και παίζει στα πρόσφατα
παιχνίδια σ’ένα επίπεδο που σπάνια έχει φανεί στα χρόνια του στα λευκά.
Η Ρεάλ Μαδρίτης χρησιμοποίησε, όπως λέγαμε, ταχύτητα, δύναμη,
αλλά επίσης και πολλή ακρίβεια και συνδυαστικό παιχνίδι. Όταν έπρεπε να βάλει
ταχύτητα, το έκανε με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην κορυφή, αλλά όταν το μυστικό έγκειτο
στην επαφή και την επαφή ήταν η στιγμή των Kroos, Μπενζεμά κι ενός Asensio που απέδειξε
και πάλι ότι είναι απαραίτητος σ’αυτή την Ρεάλ Μαδρίτης.
Την πρώτη μισή ώρα κάθε μέρους και μερικών χαλαρών στιγμών
των υπολοίπων, φάνηκε μια Ρεάλ Μαδρίτης που έστελνε τα καλύτερα δυνατά μηνύματα
ενόψει της πρόκλησης του Champions League που έχει μπροστά. Οι παίκτες του
Ζιντάν είχαν στιγμές ποδοσφαίρου υψηλής σχολής, ξεχειλίζοντας με δύναμη και
δεξιότητα, με τρεξίματα και με ντρίμπλα κοιτάζοντας το τέρμα με μια βάρβαρη αποτελεσματικότητα
στο σκοράρισμα.
Το αλλά, αυτό μιας ευάλωτης άμυνας στο εναέριο παιχνίδι.
Χωρίς Ramos και Casemiro στην ενδεκάδα, η Girona, ιδιαίτερα ο Stuani,
αφοσιώθηκε στο να ξεπερνά ξανά και ξανά τον ομόλογό του που δεν ήταν άλλος απ’τον
Carvajal στις στημένες φάσεις. Η Ρεάλ Μαδρίτης υπέφερε σ’αυτή την πτυχή, αλλά το
καλό άρωμα που μετέδιδε η λευκή ομάδα υποδήλωνε μια madridista νίκη.
Δεν θα’ταν δίκαιο να θυμόμαστε αυτό το παιχνίδι για τα 3
γκολ που δέχτηκε η Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και για εκείνο το παιχνίδι που θάμπωσε
κατά στιγμές ενάντια στη Χιρόνα. Αν παίζει καλά, λέγεται και δεν τρέχει τίποτα.
Απολύτως.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
