Του Amalio Moratalla
Υπήρξε μια στιγμή, κι όχι πριν πολύ καιρό, στην οποία ο
Ζιντάν ήταν ο ένοχος ακόμη και για τα φρακαρίσματα της Μαδρίτης. Όλα, απολύτως
όλα όσα πήγαιναν στραβά στην ομάδα, είχαν το δικό τους όνομα. Ήταν ο Γάλλος, ο
οποίος δεν είχε κάνει αυτό ή εκείνο, που είχε κάνει λάθος στη σύνθεση, ο οποίος
δεν είχε δώσει καλά τις οδηγίες, ο οποίος είχε επιλέξει λάθος τα λεπτά των
αλλαγών -αυτό του Ceballos παραδέχθηκε ήδη ότι ήταν ένα λάθος- κι ακόμη κι ο
ένοχος που οι παίκτες του δεν έβαζαν τα γκολ όταν έβγαιναν μόνοι τους απέναντι
απ’τον τερματοφύλακα.
Είχε μετατραπεί σ΄έναν άχρηστο για τους συκοφάντες του, και
οι υπερασπιστές του κάναμε λίγο πίσω ενώ αυτός υπέφερε δηλώσεις όπως ότι «δεν
προπονούσε την ευστοχία!». Μέχρις αυτού του σημείου έφτασε η κριτική. Και είμαι
βέβαιος ότι ο Ζιντάν έχει κάνει λάθος σε πράγματα, σε πολλά αν θέλετε αγαπητέ
αναγνώστη, αλλά αυτό της ευστοχίας είναι μια πολύ μεγάλη ανοησία. Με τον ίδιο κανόνα των
τριών, τώρα που τα γκολ μπαίνουν με το κιλό, είναι κατανοητό ότι έχει βρει τη
φόρμουλα του γκολ, σωστά; Λοιπόν εγώ τότε θα του ζητούσα να κατοχυρώσει τη
φόρμουλα και να γράψει ένα βιβλίο. Σίγουρα όλοι οι προπονητές του κόσμου, οι
επιθετικοί κι ακόμη και οι αμυντικοί θα το διάβαζαν. Το γκολ είναι κάτι άλλο,
είναι έμπνευση, είναι σερί, είναι κάτι διαφορετικό. Δεν προπονείται, το’χεις ή
δεν το’χεις και, φυσικά, το ότι ο Κριστιάνο είναι τώρα συνδεδεμένος, -και
χαρίζει ακόμη και κάποιο-, και πριν όχι, δεν έχει καμία σχέση με την τεχνογνωσία
του Ζιντάν ως προπονητή, όσο κι αν επιμένουν αυτοί που κοιτάνε το ποδόσφαιρο, αλλά
δεν βλέπουν σχεδόν τίποτα. Τα τέσσερα γκολ του CR7 στον πρώτο γύρο έναντι των
δέκα που έχει ήδη στον δεύτερο, σας διαβεβαιώ ότι δεν έχουν καμία σχέση με τον
προπονητή του. Αλλά, έτσι είναι αυτό. Ηρεμία και να συνεχίσουμε να
απολαμβάνουμε το ποδόσφαιρο με λίγη περισσότερη γαλήνη, που φαίνεται ότι η νίκη
είναι το μόνο σημαντικό.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
