News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Η Ρεάλ Μαδρίτης του «BBC» θυμάται πώς να υποφέρει και κάνει την καρδιά της να χτυπάει ξανά

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018

Του Jesús Garrido

Διέλυσε μια καλή Βαλένθια στο Μεστάγια

Για πρώτη φορά σε περισσότερους από εννέα μήνες, οι τρεις μπροστινοί ξεκινούσαν ένα παιχνίδι μαζί και το αποτέλεσμα ήταν κάτι περισσότερο από θετικό, παρά το ότι για αρκετό διάστημα η Βαλένθια τους έκανε να υποφέρουν



Η Ρεάλ Μαδρίτης μοιάζει να’χει μόλις ξυπνήσει από ένα πολύ μακρύ μεσημεριανό ύπνο στον οποίο έχει κοιμηθεί σε μια περίεργη θέση και τώρα υποφέρει τις συνέπειες αυτού. Έχει σηκωθεί με μέρος του σώματος κοιμισμένο, με το άβολο μυρμήγκιασμα που όλοι γνωρίζουμε, ενώ το άλλο είναι σε πλήρη φόρμα, σαν ο λήθαργος να’χε εξαφανιστεί ξαφνικά και να’θελε να τρέξει, αλλά η γάμπα της την καθυστερεί. Ο αιώνιος ύπνος την έχει πιάσει με μισό πρωτάθλημα να’χει παρέλθει κι επίσης τα πάντα να’χουν χαθεί στο Κύπελλο, αλλά με κάτι ακόμα για ν’ανταγωνιστεί, το Champions League. Κι εκεί, σ’αυτήν την διοργάνωση, η Μαδρίτη θα’ναι ξύπνια, αυτή που διέλυσε τη Βαλένθια στο σπίτι της με 1-4, το οποίο δεν ήταν κατανοητό πριν από λίγες μόνο ώρες.

Αυτή η ομάδα μοιάζει κάπως περισσότερο σ’εκείνη που κέρδισε σχεδόν τα πάντα λίγο πριν από μισό χρόνο. Πρώτον επειδή είναι σχεδόν όλοι οι ίδιοι και παρόλο που έχει περάσει ο χρόνος γι’αυτούς σα να επρόκειτο για τέσσερα ή πέντε κυνικά χρόνια, εξακολουθούν να’ναι πολύ καλοί, ίσως οι καλύτεροι. Δεύτερον, επειδή ήταν σχεδόν αδύνατο να διατηρηθεί αυτός ο ηττοπαθής ρυθμός με την πάροδο του χρόνου. Αυτό είναι όπως όταν λέγεται εκείνο το «όσο περισσότερο κερδίζεις, τόσο πιο κοντά στην ήττα είσαι», αλλά αντιστρέφοντάς το τελείως. «Όσο περισσότερο χάνεις, τόσο πιο κοντά στη νίκη είσαι».

Ο Ζιντάν καταλαβαίνει ότι αυτή είναι η καλύτερη ομάδα του, αυτή η οποία θα παίξει εναντίον της Παρί Σεν Ζερμέν για να προσπαθήσει να μην τελειώσει η σεζόν το Μάρτιο ολοκληρώνοντας το ντροπιαστικό 2018. Κι αυτή η ομάδα αποτελείται, κυρίως, απ’τους Κριστιάνο Ρονάλντο, Μπέιλ και Benzema, με τη σειρά που αρέσει περισσότερο στον αναγνώστη. Για πρώτη φορά σε περισσότερους από εννέα μήνες, οι τρεις μπροστινοί ξεκινούσαν ένα παιχνίδι μαζί. Για μήνες από κανέναν δεν έλειψε η διείσδυση της επίθεσης της τρις πρωταθλήτριας Ευρώπης, ο Isco μετατράπηκε στον αγαπημένο της κερκίδας και η βαριοπούλα στο κεφάλι του Zizou, εκμεταλλευόμενος ότι ένας απ’τους τρεις ανταγωνιστές του σχεδόν πάντα ήταν εκτός. Ωστόσο, μπροστά στην παντελή έλλειψη δημιουργικότητας στη μεσαία γραμμή, παίζουν ή όχι οι Kroos και Modric, το σύστημα βάση του 4-3-3 γίνεται η σανίδα σωτηρίας απ’την οποία αρπάζεται για να μην καταλήξει να πνιγεί.

Του Marcelino του αποσυναρμολογείται το θαύμα της ομάδας του με το πέρασμα των εβδομάδων. Θα πρέπει να δούμε πώς αναπνέει η Βαλένθια από τώρα μέχρι το Μάιο, επειδή η Liga δίνει μερικές φορές την εντύπωση ότι της πέφτει μεγάλη. Δύο συνεχόμενες ήττες που έχουν κάνει να μειώσει η Μαδρίτη έξι βαθμούς και ν’απέχει μόνο δύο, με τις Βιγιαρεάλ και Σεβίλλη σε μόνιμη απειλή από πίσω. Η εφεύρεση παραμένει, φυσικά, κάποιες ίδιες αποχρώσεις που εξακολουθούν να λειτουργούν, όπως η υψηλή πίεση, η σχεδόν σταθερή ένταση στη μάχη για την ανάκτηση της μπάλας και η δημιουργία ευκαιριών για γκολ, μόνο που αρχίζουν να μην βγαίνουν τα πράγματα όπως το φθινόπωρο. Ο Zaza δεν είναι πια βασικός, του Rodrigo δεν του μπαίνουν κι ο Kondogbia αυτή τη φορά βρίσκει τον Keylor, όχι όπως στο Bernabéu.

Έπειτα προκύπτουν παράγοντες που εμποδίζουν οποιαδήποτε ομάδα να μπορεί ν’αναπτυχθεί πλήρως, αυτό που ίσως ο Marcelino δεν περίμενε είναι ότι αυτό θα εμφανιζόταν μέσα στην ίδια του την ομάδα. Η Βαλένθια ψάχνει δεξί μπακ, επειδή ο Αστουριανός δεν καταλήγει να πιστέψει στον Martín Montoya ως τον ισχυρό άνθρωπο γι’αυτό το προφίλ, αυτή η αναμέτρηση εξυπηρετεί ως παράδειγμα των υφιστάμενων αμφιβολιών. Ήταν ο canterano της Barca αυτός που έκανε δύο πέναλτι στο πρώτο μέρος που, μαζί με άλλα πράγματα, έκαναν τη Μαδρίτη να αισθανθεί μια τεράστια ανακούφιση, ξεχνώντας για μια στιγμή την πραγματική κρίση που την ταλαιπωρεί. Στην πρωτεύουσα της Turia θα γίνει λόγος κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για τη «δειλία» του Estrada Fernández, του διαιτητή, αλλά τα σωστά του στα πέναλτι ήταν καθεδρικοί ναοί, επειδή τα φάουλ του Montoya μέσα στην περιοχή ήταν ξεκάθαρα. Αδύνατο να κρυφτεί, απίστευτο να διαμαρτύρεται



Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο που να μπορεί να’ρθει στη Μαδρίτη απ’την ψυχολογική ανάκτηση του Κριστιάνο Ρονάλντο. Που όχι, δεν πρόκειται να σκοράρει ξανά 50 γκολ σ’ένα χρόνο, αλλά μια μέτρια απόδοση του Πορτογάλου είναι συγκρίσιμη με πολλών άλλων μεγάλων επιθετικών του πλανήτη. Τέσσερα γκολ σε δύο αγώνες, δύο συνεχόμενες ντομπλέτες που περισσότερο απ’τα αποτελέσματα, που επίσης κι αυτά, προσφέρουν στον Cristiano τη δυνατότητα να κάνει ειρήνη με τον εαυτό του και με το ποδόσφαιρο. Ήταν δύο πέναλτι, ναι, αλλά μετράνε το ίδιο, αν και μετά μπαίνει το "(πεν.)" στο σκορ.

Αυτό που έχει επίσης ξαναγεννηθεί είναι η λευκή γνώση του πώς να υποφέρει. Ο Jabois έλεγε σε μία απ’τις στήλες του ότι η Μαδρίτη είναι συνηθισμένη να κερδίζει πάντα, το να παίζει καλά και να μην κερδίζει είναι ένα πράγμα, αλλά το να παίζει άσχημα και να μην κερδίζει είναι η τελευταία σταγόνα. Έχουν υπάρξει πολλές δεκαετίες στις οποίες οι επικριτές της Μαδρίτης επικεντρώνονταν στην απαξίωση των merengues θριάμβων λέγοντας ότι έπαιζαν άσχημα, ότι δεν υπήρχε ένα στυλ... Όλα αυτά ήταν αλήθεια, αλλά κέρδιζε. Σ’αυτούς τους μήνες, ο Zidane δεν είχε μπορέσει ν’αντιστρέψει την παρακμή που τους οδηγούσε να χάνουν ακόμη και παίζοντας άσχημα. Η Βαλένθια τους έκανε να υποφέρουν για μεγάλα διαστήματα του αγώνα, έχασε ευκαιρίες, μερικές σχεδόν απίστευτες (όπως το σουτ ψηλά απ’τον Rodrigo σε κενή εστία). Κι αν δεν μπουν αυτές του αντιπάλου, μπαίνουν οι δικές σου.

Η Μαδρίτη περίμενε να εξαντληθούν οι μπαταρίες της Βαλένθια και, επιτέλους, ο Γάλλος προπονητής ήταν σωστός με τις αλλαγές, ενισχύοντας τα συγκεκριμένα σημεία για να καθαρίσει το παιχνίδι όταν έπρεπε. Ο Lucas έκανε ζημιά στον Gaya όταν αυτός επέστρεψε ως μπακ, ο Asensio έκανε όλη την άμυνα να τρέξει προς τα πίσω κι ανέστησε τον Μαρσέλο για να δημιουργήσει μια πολύτιμη φάση που τέλειωσε στα δίχτυα, και μέχρι κι ο Kovacic, ο οποίος είχε περίπου πέντε λεπτά, είχε χρόνο για να συνδυαστεί με τον Κρος για να δημιουργήσει μια γκολάρα. Η ομάδα 'Β', αυτή του Κυπέλλου, δεν πρόκειται πια να επιστρέψει, όχι σταθερά. Η «Α», αυτή που πρόκειται να φάει την PSG, είναι καλά. Αργά, αλλά η ευτυχία μπορεί να’ναι ακόμα καλή.


Η σελίδα της στήλης στο facebook:


Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.