Του Jesús Garrido
Η Λεγανές κάνει την ανατροπή κι αποκλείει τους λευκούς
Η Leganés πήγε στο ημίχρονο νικώντας 0-1, αλλά μπορούσε να καθαρίσει
πολύ νωρίτερα την ιστορική της πρόκριση στα ημιτελικά καθώς ο πρωταθλητής της
Ευρώπης έχει απαρνηθεί τον ανταγωνισμό αυτή τη σεζόν
Σε κάθε πτώση της Ρεάλ Μαδρίτης αυτή τη σεζόν, είτε ήταν μια
παράλογη ισοπαλία είτε μια ακατανόητη ήττα, λεγόταν ότι ο πρωταθλητής Liga και
Τσάμπιονς Λιγκ είχε πιάσει πάτο. Τι στη Girona, τι στο Wembley, τι στο Clásico
ή εναντίον της Βιγιαρεάλ. Οι ντροπές διαδέχονταν η μια την άλλη στις αναμετρήσεις
των λευκών και ανά πάσα στιγμή αναμενόταν να υπήρχε ένα σημείο καμπής, ότι από μια
γροθιά στο πρόσωπο να σηκωνόταν, να’βγαζε το εγγενές θάρρος της ύπαρξής της και
να πάλευε πιο σκληρά από ποτέ, ότι κάθε ήττα να της έθιγε την περηφάνια. Δεν έχει
υπάρξει αντίδραση, έχει βυθιστεί στο βάθος του ωκεανού για να δει τι άλλο
μπορεί να ανακαλύψει στα βάθη. Προς το παρόν, αυτό που έχει δει είναι πως χάνει
τον δεύτερο τίτλο της στη σεζόν ενάντια στον (ιστορικά) πέμπτο σύλλογο της
Κοινότητας της Μαδρίτης. Μια ακόμα γελοιοποίηση (1-2) για μια απ’τις χειρότερες
σεζόν των τελευταίων δεκαετιών ενός συλλόγου, μέχρι πριν από έξι μήνες,
ανυπέρβλητου.
Άρχιζε να σχολιάζεται στα κοινωνικά δίκτυα πριν απ’την
αναμέτρηση ότι τι ανάγκη θα’χε ο Ζιντάν να υποβιβάσει στην κερκίδα τον Gareth
Bale και τον Κριστιάνο Ρονάλντο στο Copa del Rey, με μια πρόκριση για να
κλείσει, αν στο πρωτάθλημα η Ρεάλ Μαδρίτης δεν παίζει περισσότερα απ’τη
διατήρηση μιας θέσης στο Champions League. Όχι μόνο αυτούς, δεν ήταν ο Marcelo, ο Kroos, ο Casemiro,
ο Keylor... οι βασικοί δεν παίζουν αυτήν την δευτερεύουσα διοργάνωση, την οποία
παίζουν δευτερεύοντες. Ο προπονητής διατήρησε τη φιλοσοφία του, θα πεθάνει μ’αυτήν,
ανεξάρτητα απ’τις συνέπειες, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να ολοκληρώσει ένα ντροπιαστικό
έτος.
Ίσως το πιο αιματηρό να μην είναι ότι η Μαδρίτη έχει
αποκλειστεί, το οποίο είναι φυσικά απαράδεκτο με την ψηλαφητή διαφορά στην
ποιότητα (για να μην αναφέρουμε τα υπόλοιπα) σε σχέση με τη Leganés, είτε
παίζει η δεύτερη μονάδα είτε οι «καλοί». Η ατιμία γεννιέται στη νωθρότητα, στην
εμφανή έλλειψη θέλησης των παρόντων στο γήπεδο να παίξουν καλύτερα απ’τον
αντίπαλο και να σκοράρουν περισσότερα γκολ. Ο Axel Torres, ένας δημοσιογράφος του
«Bein Sports», έλεγε αυτό το Σαββατοκύριακο σε μια αναμετάδοση στην οποία
γίνεται πολύς λόγος για σουτ μιας ομάδας στο τέρμα κι ότι αυτό δεν πρέπει να
αντιπροσωπεύει την υπεροχή. Μετράνε περισσότερο οι προσεγγίσεις στην περιοχή, οι
τοποθετημένες σέντρες, οι πάσες για γκολ, μετουσιωμένες ή όχι. Η Μαδρίτη δεν
είχε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Στη συνέχεια, αν απλά "η μπάλα δεν ήθελε να
μπει". Γι’αυτό πρέπει να μπορούν (ή να θέλουν) οι ποδοσφαιριστές.
Η Leganés πήγε στο διάλειμμα νικώντας 0-1 γιατί ο Nacho, αυτός
που παίζει πάντα καλά, απέτυχε επίσης, την άφησε μπροστά στον Eraso κι ο πρώην rojiblanco
την κάρφωσε στο παραθυράκι με ένα πολύ όμορφο σουτ. Και πήγε νικώντας 0-1
επειδή ήταν η μόνη προσέγγιση που πέτυχε να βάλει στο τέρμα του Casilla. Είχε
δύο σουτ στο δοκάρι, δύο επεμβάσεις αξίας απ’τον canterano τερματοφύλακα και
διαδοχικές προωθήσεις με κάποιο κίνδυνο. Στο Μπερναμπέου, πρόθυμο να θυμώσει με
την ομάδα του, εξακολουθούσε να τρέχει στην σπονδυλική στήλη του κάθε madridista
οπαδού το συναίσθημα της ανατροπής, πάντα τόσο merengue, κι ως εκ τούτου δεν ενθάρρυνε,
αλλά περίμενε. Η «Lega» μπόρεσε να τους σώσει την φαντασία μόνο στο πρώτο μέρος...
Μην πιστεύετε ότι, επειδή δεν υπήρχαν αδιαμφισβήτητοι, η
Μαδρίτη έπαιξε με την Castilla. Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την
πραγματικότητα. Στο χόρτο του Bernabéu ήταν οι Isco, Asensio, Lucas, Benzema,
Kovacic... υπήρχε ποιότητα για να δώσει και να χαρίσει. Και τη μπάλα την
απόλαυσαν περισσότερο οι Eraso, Beauvue, Brasanac, Gabriel Pires... Η Μαδρίτη
είχε λίγο αίμα μετά το διάλειμμα, σαν να χρειαζόταν να τ’ακούσει απ’τον
προπονητή για να καταλάβει ότι αυτό το παιχνίδι άξιζε κάτι, ότι δεν είχαν
προκριθεί μόνο με το να φορούν το έμβλημα στο στήθος. Βγαίνουν, σκοράρουν την
ισοφάριση μέσω του Μπενζεμά και ξανά στο να πιστεύουν ότι όλα είχαν λυθεί, ότι
δεν υπάρχει κάτι περισσότερο για να παλέψουν, ότι ήταν ήδη στα ημιτελικά και ακόμα,
ότι σχεδόν είχαν σηκώσει το Κύπελλο στον τελικό.
Ο Asier Garitano δεν είναι κάποιος ανόητος. Είναι ένας
προπονητής που γνωρίζει την πραγματικότητά του, γνωστής των δυνάμεων και των
περιορισμών του, πολύ περισσότερο των δεύτερων απ’τις πρώτες. Προπονεί τη
Leganés, όχι τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και ξέρει ότι η Μαδρίτη είναι πολύ
καλύτερη απ’αυτήν. Αυτό, ωστόσο, δεν τον κάνει να θεωρεί χαμένο τίποτα. Δεν
φοβάται την πιθανότητα να καταρρεύσει, αλλά όχι στο επίπεδο Setién, αυτός δεν
ρισκάρει εάν δεν θεωρεί ότι θα το πάρει όφελος απ’αυτό. Κατάλαβε ότι αυτή η
Μαδρίτη είναι περισσότερο από ευάλωτη, συγκέντρωσε άνδρες σε επιθετικές θέσεις
και επιτέθηκε στο λαιμό της. Έπαιξε μόνο με έναν αμυντικό χαφ και πρακτικά με
πέντε επιτιθέμενους. Δεν έφαγε ούτε μια κόντρα, μπορούσε να’χει αρκετές. Έβαλε δύο
γκολ με τον τρόπο του, ενισχύοντας τα αντίπαλα λάθη κι εκμεταλλευόμενος
στημένες φάσεις. Αυτό είναι η Leganés, μία απ’τις καλύτερα δουλεμένες ομάδες σε
όλη την Primera División.
Αυτό φαινόταν να’ταν η Μαδρίτη πέρυσι. Δεν υπάρχει χάρη πια,
ούτε μια θεϊκή παρέμβαση απ’αυτές που λαχταρούσε η κερκίδα, ακόμα κι αν ήταν
εναντίον της Leganés στους προημιτελικούς του Copa κι όχι σ’έναν τελικό του
Champions League. Οι χαρές αξίζουν σε κάθε περίπτωση. Και στο τέλος, μετά από
τόσους τίτλους που έχουν τυφλώσει την θέα, θα αποδειχθεί ότι η Μαδρίτη εξαρτιόταν
περισσότερο από ό, τι πιστεύαμε απ’τους αναπληρωματικούς που έφυγαν, απ’ότι απ’τους
βασικούς που δεν δημιουργούσαν την καλύτερη ομάδα στον κόσμο, κι ότι ο
προπονητής δεν έχει μια ικανότητα αντίδρασης όπως φάνηκε κατά την αντικατάσταση
του Benítez. Η Μαδρίτη έχει αποκλειστεί στο κύπελλο απ’τη Leganés. Τώρα το μόνο
που της μένει είναι το Champions League και πρέπει πρώτα να αποκλείσει την París
Saint-Germain, που ακόμα κι αν τώρα ονομαζόταν Kayrat Almaty θα προκαλούσε τόσο
φόβο όσο ο ίδιος ο Βελζεβούλ ντυμένος ποδοσφαιριστής. Μ’αυτό το ρυθμό, Sevilla
και Villarreal μπορούν να ενθουσιαστούν ακόμα και με το να μπουν στους τέσσερις
πρώτους...
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
