Του José Félix Díaz, αρχισυντάκτη της Marca
Το ρόστερ καθιστά σαφές ότι είναι κατώτερο παρά την
υπεράσπιση του προπονητή
Η στοχοποίηση ενός παίκτη για τον αποκλεισμό στο κύπελλο
απ΄την Leganés θα’ταν αδικία. Αν υπάρχει ένας υπεύθυνος αυτός είναι ο Zidane, ο
ίδιος που πήγε τη λευκή ομάδα σε ένα επίπεδο που κανείς άλλος δεν είχε
επιτύχει, αλλά που τώρα φαίνεται μια πονεμένη ψυχή, χωρίς πνεύμα και χωρίς
τίποτα να προσφέρει. Δείτε την έξοδο των παικτών του μετά το ημίχρονο, των
ίδιων που εκείνη τη στιγμή είχαν το συνολικό σκορ ισόπαλο, έβγαιναν στο γήπεδο
με τα κεφάλια κάτω, ξεπερασμένοι, χωρίς ψυχή, χωρίς πνεύμα... κι αυτό βγήκε
απ’τα αποδυτήρια.
Δεν αξίζει συγκρίσεις με την περασμένη σεζόν γιατί αυτό που
υπήρχε ήταν καλύτερο, πολύ καλύτερο. Το πρόβλημα έρχεται όταν παίκτες όπως ο Isco,
ο Asensio ή ο Benzema έχουν εξαφανιστεί εντελώς, χωρίς ν’αφήνουν κανένα ίχνος
μ’ένα θλιβερό ποδόσφαιρο (Asensio), εκτός θέσης (Isco) και κενό (Benzema).
Η Ρεάλ Μαδρίτης προσκολλάται στο Champions League. Δεν υπάρχει άλλο. Τα υπόλοιπα
δεν υπάρχουν πια, αλλά το πρόβλημα έρχεται όταν, εκτός από εξαιρέσεις όπως την
Κυριακή εναντίον της Deportivo, η ομάδα δεν δείχνει κανένα απ’τα σημάδια που την
οδήγησαν να’ναι θαυμαστή τον Αύγουστο. Δεν υπάρχει ανταπόκριση, δεν υπάρχει
αντίδραση.
Ο Ζιντάν υπερασπίζει τους δικούς του, αλλά όταν οι δικοί δεν
βρίσκονται στο ύψος των περιστάσεων αγώνα μετά τον αγώνα, το λογικό είναι να
αναζητήσεις λύσεις πέρα απ’αυτές που έχεις. Αρνείται να ενισχύσει την ομάδα
επειδή πιστεύει ότι αυτό που έχει θα τον πάει μπροστά, αλλά πλέον μπορεί να το
κάνει μόνο στο Champions League. Δεν υπάρχουν άλλα.
Το πρόβλημα δεν είναι για τώρα, του να πάει στην τρελή αγορά
του χειμώνα. Το σφάλμα γεννιέται το καλοκαίρι, όταν ο Zidane ανοίγει την πόρτα
στον James ή την αφήνει μισάνοιχτη στον Morata και πιστοποιεί το αντίο του
Pepe. Ο Μαριάνο μόλις που έπαιξε την περασμένη σεζόν και δεν πιστεύω ότι είναι
δίκαιο να μιλάμε για το αντίο του τώρα.
Ο σύλλογος προσπάθησε την υπογραφή του Mbappé και μπροστά
στην απουσία εναλλακτικών, ο Zidane πόνταρε στον Borja Mayoral ή στο να δώσει
την εναλλακτική στον Achraf ή τον Marcos Llorente, όταν οι τεχνικοί στοιχημάτιζαν
στο να συνέχιζαν μια ακόμη σεζόν με την εκπαίδευσή τους, μακριά απ’την πρώτη
ομάδα.
Επιπλέον, ήρθε ο Theo που στην έλλειψη διάρκειας προσθέτει τις
αμφιβολίες που προκαλεί, ο Casilla που φαίνεται ξεπερασμένος σε κάθε παιχνίδι...
και τέλος βρίσκουμε έναν Ζινεντίν Ζιντάν που συνεχίζει να επιμένει στην
υπεράσπιση κάποιων παικτών, που δεν στέκονται στο ύψος τους ούτε εξ αποστάσεως.
Στην υπεράσπιση λέω ότι ο Γάλλος κάνει τα δικά του. Φυσικά, υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις.
Σε μια άλλη στιγμή θα μιλήσουμε για την τακτική αναθεώρηση
του Asier Garitano, ειδικά στα τελευταία λεπτά αναγκάζοντας τη Ρεάλ Μαδρίτης να
γεμίσει μπάλες τρελά και χωρίς νόημα. Είναι ο άνθρωπος που αντιπροσωπεύει την
επιτυχία μιας ομάδας που δέχτηκε ένα χτύπημα με το που ξεκίνησε το δεύτερο
μέρος, αλλά που συνέχισε το δικό του, που δεν είναι τίποτα άλλο απ’το να γράφει
ιστορία, φτάνοντας στα ημιτελικά του Κυπέλλου για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
