Του Víctor García
Στην El Confidencial θέλαμε να επανεξετάσουμε το πιο ντροπιαστικό αθλητικό γεγονός της χρονιάς, αλλά είμαστε πιο ντροπιασμένοι κάθε φορά που λέμε ότι ο καλύτερος σύλλογος στον κόσμο κάνει εμπάργκο στα μέσα ενημέρωσης
- Και γιατί δεν πάτε στο Bernabéu;
- "(Παύση) Έχουμε εμπάργκο"
- "Και γιατί αυτό;"
- "Μμμμμ... δεν θα τους αρέσουν οι κριτικές ή το ότι οι άνθρωποι δεν σκέφτονται όπως αυτοί". Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μας έχουν δώσει μια λογική εξήγηση πέρα απ'το "δεν υπάρχει χώρος". Κάτι που δεν πιστεύουν ούτε καν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της Ρεάλ Μαδρίτης, οι οποίοι το λένε επίσης μ'ένα συγκεκριμένο τόνο ντροπής.
Επανεξετάζαμε στη σύνταξη ποια είναι η αθλητική πράξη που μας προκάλεσε περισσότερη ντροπή στο 2017 και στο μυαλό έρχεται η στραβοτιμονιά του Vettel στον Χάμιλτον στο Μπακού, περισσότερο ίδια ενός μεθυσμένου οδηγού παρά ενός παγκόσμιας κλάσης και πρεσβευτή της Ferrari· η χειρονομία τόσο του Μέσι όσο και του Κριστιάνο Ρονάλντο στις κερκίδες των Μπερναμπέου και Καμπ Νόου, αντίστοιχα, δείχνοντας το όνομά τους στην φανέλα (γνωρίζοντας τι αντιπροσωπεύουν και οι δύο κι ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό άθλημα)· οι βίαιες συμπεριφορές των ultras στο όνομα του ποδοσφαίρου -όπως οι πρόσφατες στο Ανοέτα της Ζενίτ-· οι μάχες μεταξύ δύο αντιπάλων στο χόρτο· η γροθιά ενός συμπαίκτη σ'έναν άλλο στ'αποδυτήρια (Portis σε Mirotic)... Αυτά τα επεισόδια, όταν έπρεπε να εξηγηθούν σε ανθρώπους έξω απ'το άθλημα, έχουν προκαλέσει ντροπή κι ενόχληση, επειδή σ'εκείνες τις στιγμές δεν έχουν αντιπροσωπευθεί κάποιες ελκυστικές και υποδειγματικές αξίες για την κοινωνία. Παρ 'όλα αυτά, λόγω εγγύτητας, υπάρχει κάτι που μου έχει προκαλέσει περισσότερη ντροπή κάθε φορά που έπρεπε να δώσω μια εξήγηση: γιατί η Ρεάλ Μαδρίτης, η καλύτερη ομάδα στον κόσμο και στον εικοστό αιώνα, κάνει εμπάργκο στην El Confidencial; Στην εποχή στην οποία βρισκόμαστε, δεν γίνεται να υπερασπιζόμαστε εκείνον που κάνει εμπάργκο σ'ένα μέσο επικοινωνίας επειδή έτσι θέλει. Σ'εκείνη την στιγμή, τις αξίες του madridismo (και του αθλητισμού) δεν έχεις από πού να τις πιάσεις.
Μια καταδίκη 40 μηνών
Η παραπάνω εικόνα δείχνει ένα email απάντησης του Δεκεμβρίου του 2014, μετά από αίτημα για μια κάρτα Τύπου για το Ρεάλ Μαδρίτης - Cornellá για το Copa del Rey. Για το γελοίο του πράγματος, το κράτησα στα εισερχόμενα. Πηγαίναμε ανέκαθεν διαπιστευμένοι στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου και σε οποιοδήποτε παιχνίδι οποιασδήποτε ομάδας της Ρεάλ Μαδρίτης (μπάσκετ, Valdebebas ή ποδόσφαιρο) στην El Confidencial, αλλά ξαφνικά κάτι δεν άρεσε σ'εκείνον που κάνει κουμάντο εκεί ψηλά. Ήταν η πρώτη άρνηση μέσω email απ'τις πολλές που θα'ρχονταν. Πριν (και μετά) θα συνέβαιναν πολλά τηλεφωνήματα στο τμήμα Τύπου γνωρίζοντας και τα δύο μέρη, πριν αρχίσουν να μιλούν, ποια επρόκειτο να'ταν η έκβαση. Ξέρετε τον τόνο κάποιου όταν λέει ένα ψεματάκι; Λοιπόν, έτσι συνέβαινε στην αρχή. Οι συνάδελφοι Τύπου της Μαδρίτης έρχονταν σε δύσκολη θέση λέγοντας το επιχείρημα του "είναι ότι δεν υπάρχει χώρος" (που δεν πίστευε κανείς) που ακούγαμε εμείς. Μέχρι που στο τέλος, για να μην έρχονται σε δύσκολη θέση, υπήρχαν φορές που λέγαμε "το συνηθισμένο, έτσι;", και μου απαντούσε κάποιος: "Ναι... ξέρεις πια... δεν εξαρτάται από εμάς".
Στο τέλος αυτού του Δεκεμβρίου, ολοκληρώνουμε μια «καταδίκη» 40 μηνών, η οποία ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2014. Σ'όλο αυτό το διάστημα, ο ρυθμός μας δημοσίευσης των πληροφοριών για την ομάδα του Chamartín δεν έχει μειωθεί χάρη στις επαφές που διατηρούμε μέσα απ'το club. Η αρχοντιά της Μαδρίτης, υπό αυτή την έννοια, ίσως...
Ίσως νομίζετε ότι για όλα αυτά είναι υπεύθυνος ο Florentino Pérez. Ναι, κι όταν πριν από δυόμισι χρόνια μπόρεσα να του σφίξω το χέρι και να του ζητήσω εξηγήσεις με τη λευκή σημαία στο χέρι σε ένδειξη ειρήνης, έβγαλε το μανδύα σαν καλός ταυρομάχος και με ξαπόστειλε σαν ένα σφηνάκι... σαν ένα σφηνάκι ρούμι Cacique. Χωρίς να δώσει κανένα σκεπτικό, κάποιος νομίζει ότι ο λόγος ήταν η αλλαγή στο τμήμα όταν έφυγε ο συνάδελφος José Félix Díaz απ'τον Enrique Marín. Με την πάροδο του χρόνου, φαίνεται ότι οι κριτικές προς την Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι αυτό που τσούζει περισσότερο τον λευκό πρόεδρο, αλλά οι ειδήσεις για την ACS και τον επιχειρηματικό του κόσμο από άλλα τμήματα της εφημερίδας.
Η «μαγική» σύσταση του Calderón
Καμία κριτική δεν δικαιολογεί το ότι στις πύλες του το 2018 ένα άτομο (ή όποια είναι) που εργάζεται για την Ρεάλ Μαδρίτης κάνει εμπάργκο σ'ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης (στην προκειμένη περίπτωση με περισσότερους από 1,5 εκατομμύρια μοναδικούς χρήστες ανά ημέρα). Αυτή η διαδικασία δίνει μια ιδέα του «modus operandi» που βασιλεύει στο club: είτε μαζί μου είτε εναντίον μου. Οι αξίες του madridismo πίνονται σ'ένα άλλο σφηνάκι ρούμι Cacique. Ευτυχώς, σ'αυτό το μέσο έχουμε πηγές στην διοίκηση και στ'αποδυτήρια, που δεν σκέφτονται μ'αυτόν τον τρόπο και μας ενημερώνουν για την επικαιρότητα του συλλόγου για να την προσφέρουμε στους αναγνώστες μας.
Σε μια Συνέλευση των μελών, μια μέρα ο πρώην πρόεδρος Ραμόν Καλντερόν είπε «μην διαβάζετε ποτέ El Confidencial» και ήταν η καλύτερη διαφήμιση που έχει γίνει ποτέ σ'αυτό το τμήμα. Μακάρι κάποιος απ'την τωρινή διοίκηση της Ρεάλ Μαδρίτης να αρθρώσει δημόσια μια παρόμοια φράση για να βιώσει μέρος της ντροπής -απ'τον σύλλογο, όχι από εμάς-, που περνάμε λέγοντας ότι η Ρεάλ Μαδρίτης μας κάνει εμπάργκο. Δεν είναι κάτι για το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται κάποιος εκεί μέσα.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
