Του Jesus Garrido
Σοβαρό λάθος του Κέιλορ στο 0-1
Ο Bale τόνισε τη βαθιά διαφορά μεταξύ της δεύτερης μονάδας της σημερινής Μαδρίτης σε σχέση μ’αυτήν της περασμένης σεζόν. Το οριζόντιο δοκάρι εμπόδισε την Fuenlabrada να προκαλέσει την παράταση
Αυτό της Fuenlabrada ήταν μια καλή αηδία, απ’τις αληθινές. Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει αγγίξει τη γελοιοποίηση στο επίπεδο εκείνων των αποκλεισμών από Real Union και Alcorcón. Η «οριζόντια δοκαράρα» του Cata Diaz που θα’χε κάνει το 0-2 και, ως εκ τούτου, θα ισοφάριζε το σκορ του πρώτου αγώνα, αντήχησε σε όλη την περιοχή του Chamartin και, πάνω απ’όλα στα αυτιά του Ζινεντίν Ζιντάν. Μετά από μια ώρα ντροπιαστικού ποδοσφαίρου με πρωταγωνιστές τα παιδιά, τα οποία υποτίθεται ότι έπρεπε να’ταν ενθουσιασμένα που έπαιζαν ως βασικοί στο Μπερναμπέου, μπήκε ο Gareth Bale και κάθισε στην έδρα. Η Fuenlabrada πήρε μια ισοπαλία, η Μαδρίτη πέρασε.
Ο Μπέιλ υπογράμμισε με κόκκινο στυλό, αυτό που προκαλεί τόσο φόβο στους μαθητές, τη βαθιά διαφορά μεταξύ της δεύτερης μονάδας της σημερινής Μαδρίτης, σε σχέση με της περασμένης σεζόν. Πέρυσι, οι James, Morata, Asensio και Mariano διέλυσαν μ’ένα συνολικό 13-2 την Cultural Leonesa. Φέτος, δύο πέναλτι καθόρισαν την αναμέτρηση του πρώτου σκέλος, αλλά δεν χαραμίστηκε από θαύμα. Llorente, Theo, Ceballos, Achraf, Kovacic... δεν ήταν το ίδιο. Συγκεκριμένα ο Κροάτης, ο οποίος ήταν και πάλι βασικός μετά από δυόμισι μήνες τραυματίας, ήταν απίστευτα πεσμένος. Κανείς δεν πετύχαινε, ούτε καν ο Keylor Navas.
Στη Μαδρίτη είναι πεπεισμένοι ότι οι φύλακες του τέρματός τους δεν είναι οι καλύτεροι που μπορούν να’χουν. Έχουν κερδίσει πολλά με τους Keylor και Casilla κάτω απ’τα δοκάρια κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν διατηρηθεί τρία χρόνια στο πρώτο λευκό ρόστερ. Δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί με αποτυχίες μια πάντα τόσο ευαίσθητη αλλαγή όπως ο τερματοφύλακας. Αλλά ο Florentino και η λευκή αθλητική διαχείριση δεν έλκονται ποτέ απ’τους δύο τερματοφύλακες που έχουν, των οποίων οι μόνιμες αποτυχίες δεν βοηθούν επίσης να φτάσουν σ’ένα σημείο κατανόησης στο οποίο θα σταματήσουν να μιλάνε γι’αυτούς, για τον De Gea, για τον Kepa ή για οποιονδήποτε άλλο τερματοφύλακα που μπορεί να μπει στα σχέδια της Μαδρίτης
Ο γιος του Luis Milla, που ονομάζεται όπως ο πατέρας του και παίζει όπου κι ο πατέρας του, το κάρφωσε στο Bernabéu. Το σουτ ξεκίνησε απ’το πόδι του με μια εντυπωσιακή δύναμη, περίπλοκο να μπλοκαριστεί αν η μπάλα είχε πάει πλάγια, αλλά πήγε ακριβώς στη μέση του τέρματος. Ο Keylor έβαλε το μαλακό χέρι κι αφού χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι και στο σώμα του, κατέληξε στα δίχτυα. Του έχει συμβεί και πάλι ακριβώς το ίδιο που του συνέβη πέρυσι, όταν επέστρεψε επίσης από έναν τραυματισμό στο Ντόρτμουντ: ένα χοντρό λάθος σ’ένα δυνατό σουτ. Δυσκολεύεται να βρει και πάλι ρυθμό, να υπολογίσει τα σουτ. Δεν μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα απ’την πρώτη απόκρουση στο γκολ του 2-2, αλλά στο πρώτο άφησε περισσότερες αμφιβολίες για να συνεχίσουν να γεμίζουν το σάκο.
Στον Bale έχει συμβεί το αντίθετο. Ο Ζιντάν του έδωσε μισή ώρα για ν’αρχίσει να έρχεται σε επαφή με τον ανταγωνισμό. Δύο μήνες χωρίς να παίζει για έναν άνθρωπο που τραυματίζεται τόσο συχνά είναι συνώνυμο της προσοχής. Του Zidane δεν θα του ξανασυμβεί πια να βιαστεί με την επιστροφή του. Θα παίξει ως βασικός όταν είναι στο μέγιστο. Για τον Bale, ωστόσο, αυτό το λίγο στο χόρτο ήταν σαν 90 λεπτά σε φανταστικό επίπεδο. Ακριβώς πριν τραυματιστεί υπήρχε σούσουρο στο Bernabéu με την απόδοσή του. Έκανε λίγα ή ελάχιστα στο γήπεδο, είχε συνηθίσει να’ναι δευτερεύον, παραχωρούσε πρόθυμα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Isco κι ο ίδιος εμφανίζονταν και λίγα παραπάνω.
Όταν είναι ο μόνος απ’τους βασικούς που βρίσκεται στο γήπεδο, ο Bale σπάει το καλούπι. Η υπεροχή του σε σχέση με τους υπόλοιπους είναι πολύ σημαντική. Με την απλή παρουσία του, κατέστρεψε τη Fuenlabrada. Δύο ενέργειες με το που βγήκε στο γήπεδο γύρισαν το σκορ. Μια εξαιρετική σέντρα απ’τα δεξιά με το εξωτερικό που ο Mayoral εκμεταλλεύτηκε όπως άξιζε. Στη συνέχεια, είσοδος στην περιοχή που, μετά από ένα ριμπάουντ, τελειώνει επίσης o canterano επιθετικός. Ο Bale είναι άλλο πράγμα. Κι αυτό το πράγμα είναι πολύ καλό όταν είναι υγιές... κι όταν αισθάνεται σημαντικό. Ο αγώνας ήταν φρικτός κι ο Zidane θα προτιμήσει να τον ξεχάσει σύντομα, όχι μόνο λόγω του αποτελέσματος, αλλά κι επειδή διαπιστώνει ότι η λίγη εμπιστοσύνη του στους αναπληρωματικούς είναι δικαιολογημένη. Αλλά, απ’την άλλη πλευρά, χαμογελάει: επιτέλους έχει τον Μπέιλ.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
