Του Jesús Garrido
Αποχώρησε τραυματίας μετά το μεγάλο παιχνίδι του
Πάνε πολλοί μήνες που ο Ουαλός εξτρέμ δεν είχε παίξει ένα
τόσο πλήρες ματς, όπως αυτό που έκανε στο Ντόρτμουντ, αλλά αναγκάστηκε
ν’αποχωρήσει μ’ενοχλήσεις, χτυπώντας όλους τους συναγερμούς
Αυτός είναι ένας δύσκολος Σεπτέμβριος για τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Για όλους είναι, ποτέ δεν είναι εύκολο να επιστρέφεις απ’την καλοκαιρινή
τεμπελιά στην πραγματικότητα του να πρέπει να υπερασπιστείς τους τίτλους που
κατέκτησες κατά τους προηγούμενους εργάσιμους μήνες, ακόμη κι όταν η εορταστική
ατμόσφαιρα του καλοκαιριού προσκαλούσε να συνεχίσεις να απολαμβάνεις το
ποδόσφαιρο, επιτρέποντας να φέρεις στο στόμα μερικά ακόμα κύπελλα. Αυτή η
κατάθλιψη μετά τις διακοπές έχει επιτεθεί στην δις πρωταθλήτρια Ευρώπης σαν
ένας ιός και η ξεκούραση στο κρεβάτι την έχει κάνει να χάσει πολλούς βαθμούς.
Τα δέκατα του πυρετού εξαφανίζονται μυστηριωδώς όταν παίζει στο Ευρωπαϊκό
Κύπελλο, το έδαφος όπου γεννήθηκε ο μύθος. Σ’αυτή τη καλοπροαίρετη ατμόσφαιρα,
η Μαδρίτη, ακόμα σε παραλήρημα, ξέχασε ότι στο Ντόρτμουντ δεν μπορούσε να
κερδίσει, και κέρδισε 1-3. Ακόμη και στον Gareth Bale φάνηκε να του περνάει η
πολυετής υπνηλία και ήταν και πάλι ένας εξαιρετικός παίκτης.
Κατά τους πρώτους μήνες στους οποίους ο Μπέιλ έμοιαζε
εντελώς αποσυνδεδεμένος απ’τη δυναμική της ομάδας, κανείς δεν τολμούσε να
αμφισβητήσει την καταλληλότητα του, δηλαδή η θέση του ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης και,
όπως θα’λεγε το ανώτερο ον, είχε γεννηθεί για να παίξει σ’αυτή την ομάδα. Είχε
τόσες πολλές αρετές και τόσο λίγα ελαττώματα που το να του βρεις κάτι άσχημο,
για κάποιο διάστημα θα μπορούσε να συμβεί τόσο σ'αυτόν όσο και σ'οποιονδήποτε.
Συνέβη ακόμη και στον Κριστιάνο, ο οποίος την περασμένη σεζόν έκανε να σκοράρει
έναν ολόκληρο μήνα, μέχρι που έβαλε δύο στη Μπάγερν στο Μόναχο. Επιπλέον, ο
Bale είχε τραυματιστεί, δηλαδή είχε «δικαιολογία». Το πράγμα είναι ότι όταν
επέστρεψε, δεν είχε καμία σχέση με εκείνον που έφυγε.
Ξαφνικά δεν είχε αρετές. Δεν έτρεχε, δεν ήταν εκρηκτικός,
δεν σούταρε καλά από μακριά, δεν ηγούνταν... δεν έκανε τίποτα, εν συντομία. Και
φυσικά, έπαιζαν οι Isco και Asensio στην θέση του και το έκαναν θεϊκά, στο
σημείο που όλοι ζητούσαν εν μέσω κραυγών στον τελικό του Κάρντιφ να μην
επιταχύνει ο Bale την ανάρρωσή του και να παίξει ένας απ’τους δύο, κι ο Ουαλός
να δει το παιχνίδι στην πόλη του απ’τον πάγκο, όπως και συνέβη τελικά. Στη
Donostia, πολύ καιρό μετά τον προηγούμενο τραυματισμό του κι απ’την απουσία
της, ας την ονομάσουμε, νοοτροπίας του, ο Bale ανέκτησε ένα απ’τα χαρακτηριστικά
του: την ταχύτητα προς το γκολ. Έτρεξε όπως δεν είχε τρέξει απ’τις μέρες που η
μνήμη έχει πλέον ξεχάσει και σκόραρε με την λεπτότητα που του δίνει τόση κλάση.
Φυσικά στην συνέχεια ήρθε η Betis κι ο Bale ξεθώριασε και πάλι.
Στο Champions League, ο Ουαλός έχει αναδυθεί και πάλι,
έφτυσε φωτιά απ’το στόμα σαν δράκος που είναι. Το γκολ του είναι καθαρή τεχνική
και ποιότητα, αλλά επίσης και ευφυΐα κατά την εξεύρεση της τέλειας στιγμής για
να βγει στην πλάτη της άμυνας και να δείξει το ξεμαρκάρισμα στον Καρβαχάλ, ο
οποίος του την έστρωσε τέλεια. Ο Μπέιλ την κάρφωσε όχι όπως θα’κανε
οποιοσδήποτε, για να δει που βγαίνει, αλλά τοποθέτησε το πόδι του πριν η μπάλα
ακουμπήσει στο έδαφος με τρόπο που έκανε ακριβώς αυτό που έκανε αργότερα, για
να πάρει το αποτέλεσμα από έξω προς τα μέσα που έκανε αδύνατη οποιαδήποτε
προσπάθεια απόκρουσης του Bürki. "Το να το βλέπεις να βάζει ένα τέτοιο
γκολ είναι τέλειο", η εκφραστικότητα του Zidane τα λέει όλα.
Αλλά ο Bale είναι ένας παίκτης παγκόσμιας κλάσης και, ως
τέτοιος, του απαιτούνται πολλά περισσότερα απ’το γκολ. Ο Bale είναι
υποχρεωμένος να’ναι ένας απ’τους πέντε ή έξι καλύτερους παίκτες του πλανήτη και
γι 'αυτό πρέπει να συμμετάσχει στο παιχνίδι, να’ναι αποφασιστικός για ένα ποσό
λεπτών εξαιρετικά ανώτερο απ’αυτό που ήταν μέχρι τώρα. Ναι, ο Bale είναι ο
παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης που έχει συμμετάσχει σε περισσότερα γκολ αυτή τη
σεζόν (επτά, τρία γκολ και τέσσερις ασίστ), αλλά δεν έπαιζε ούτε έκανε να
παίζουν. Το έκανε στο Ντόρτμουντ κατά τη διάρκεια όλων των λεπτών που βρισκόταν
στο χορτάρι. Έδωσε το γκολ στον Cristiano και ήταν πάντα μια απειλή για τους
στόπερ, τόσο στο τρέξιμο όσο και στην πίεση στην έξοδο της μπάλας που προκάλεσε
τόσες πολλές γερμανικές απώλειες. Κι ακουμπούσε τη μπάλα, την ακουμπούσε
συνεχώς. Επιτέλους δεν κρύβονταν.
Μ’αυτόν τον παίκτη, ωστόσο, υπάρχει κάτι που δεν καταλήγει
να συμπληρώσει τη χαρά. Κι αυτό το κάτι είναι το σώμα του. Αποδεικνύεται
εκπληκτικό το γεγονός ότι ένας ποδοσφαιριστής σε τόσο προφανή καλή φυσική
κατάσταση, όπως ο Bale, ο οποίος φαίνεται πάντα ωραίος και καλοχτισμένος, έχει
τόσο αδύναμους μύες. «Του πρήστηκε μόνο λίγο η γάμπα, αλλά δεν έχει τίποτα»,
είπε ο Ζιντάν μετά το παιχνίδι, αλλά το να βλέπεις τον εξτρέμ να κουτσαίνει και
να πέφτει στο έδαφος μετά το παιχνίδι είναι συνώνυμο του πανικού και λίγο
κολακευτικών ειδήσεων. Όταν συμβαίνει αυτό, φυσιολογικά μένει στα πιτς για ένα
ή δύο μήνες. Θα δούμε πόσο είναι αυτή τη φορά, γιατί όταν φαίνεται επιτέλους
καλά, και πάλι «με τα πόδια που είχε πριν», όπως υπενθυμίζει ο Zizou, θα’ταν
κρίμα να στραβώσει για μια ακόμα φορά.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
