Ας ξεκινήσουμε από κάτι τετριμμένο. Κάτι χιλιοειπωμένο, κάτι που αποτελεί τη μαγεία αυτού του αθλήματος, αλλά κάτι που φίλοι των μεγάλων ομάδων έχουν την τάση να ξεχνούν: στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Ήταν καλύτερη η Ρεάλ απ’την Μπέτις; Ήταν. Ξεκάθαρα. Αλλά δεν κέρδισε. Γενικά, γιατί στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Συγκεκριμένα, γιατί γίνεται ένα λάθος.
Έγραφα τις προάλλες ότι αποστολή του Ζιντάν είναι να μειώσει όσο το δυνατόν τις παρενέργειες της χρησιμοποίησης του Μπέιλ σε μια εντεκάδα και σ’ένα στυλ παιχνιδιού κατοχής. Απέναντι στη Μπέτις, η Ρεάλ τέλειωσε με 60% κατοχή. Σαν ποσοστό, είναι ικανοποιητικό κι αποδεκτό. Η αξιοποίησή του, είναι ένα άλλο πράγμα. Απ’τις αρχές του ματς, το παιχνίδι της Ρεάλ, διακατέχονταν από μια βιασύνη. Η μπάλα δεν κυκλοφορούσε με υπομονή, η ομάδα δεν έψαχνε ν’ανοίξει τη betica άμυνα με σωστή κυκλοφορία και παιχνίδι επαφών, παρά μόνο, σε πολλές περιπτώσεις, έδειχνε να βιάζεται να πατήσει στην αντίπαλη περιοχή με τη μπάλα, πριν αυτή μπουκώσει από verdiblancos παίκτες. Έδειχνε να’χει την αγωνία, οι Μπέιλ και Ρονάλντο να βρεθούν με χώρους μέσα στην περιοχή. Γιατί έτσι είναι που μπορούν να γίνουν επικίνδυνοι κι απειλητικοί.
Όλο αυτό ακύρωνε το κέντρο και τη δυνατότητα που έχουν οι μέσοι να κάνουν παιχνίδι. Ακύρωνε τον Κρος, ακύρωνε τον Ίσκο, ακύρωνε τον υπέροχο χθες Μόντριτς. Κι όλο αυτό, επιβαρύνονταν ακόμα περισσότερο απ’την απουσία του Μπενζεμά. Ο Μπενζεμά έχει την ικανότητα να γυρνάει στο κέντρο, να γίνεται ο τέταρτος ή ο πέμπτος (όταν συμμετέχει κι ο Κασεμίρο) μέσος και να προσφέρει στην κυκλοφορία της μπάλας. Ο Μπέιλ όχι. Σε καμία περίπτωση στον ίδιο βαθμό. Θα γυρίσει, θα προσπαθήσει, αλλά δεν θα τα καταφέρει. Γιατί δεν μπορεί. Κι όλο αυτό, έγινε πλέον αποπνικτικό κι ανυπόφορο, απ’τον ψιλοανύπαρκτο Μαρσέλο κι από ακόμα μία αρνητικότατη εμφάνιση του Καρβαχάλ, ο οποίος στην επίθεση είχε ρεσιτάλ λανθασμένων επιλογών, με αποκορύφωμα την λόμπα του Ρονάλντο που τον βγάζει μόνο με κενή γωνία και στέλνει τη μπάλα στο κάθετο. Κι όλο αυτό, μην καταφέρνοντας να οδηγήσει στο γκολ, φόρτωνε όσο περνούσε η ώρα, με άγχος και νευρικότητα το παιχνίδι της ομάδας, οδηγώντας την πλέον στο κλασικό παιχνίδι των σεντρών.
Από’κει και πέρα, τον ρόλο τους έπαιξαν η ανικανότητα των λευκών παικτών να τελειώσουν τις πάρα πολλές τελικές που δημιούργησαν, με αποκορύφωμα το τελείωμα του Ρονάλντο στην κερκίδα, προ κενής εστίας μετά από πάσα του Μπέιλ, η προαναφερθείσα φάση του Καρβαχάλ, η ευκαιρία του Ίσκο με κακό τελείωμα με το αριστερό, αυτή του Μόντριτς με τελείωμα στην εξωτερική των διχτύων και η κακή κεφαλιά που πιάνει ο αμαρκάριστος Μαγιοράλ, και η ικανότητα των verdiblancos να αμυνθούν επιτυχώς σε άλλες, κυρίως με τον Αντάν, που κάνει μεγάλη επέμβαση σε σουτ του Κρος, και στο τακουνάκι του Μπέιλ που καταλήγει μετά στο δοκάρι, αλλά και των αμυντικών όπως του Javi García που βγάζει πάνω στη γραμμή (μάλλον με το χέρι) το τακουνάκι του Ρονάλντο. Και φυσικά τον ρόλο τους έπαιξαν και οι επιλογές του Ζιντάν στις αλλαγές, και κυρίως η αλλαγή του Μόντριτς, που ήταν ο καλύτερος της Ρεάλ.
Αν και μόλις στην 5η αγωνιστική του πρωταθλήματος, τα πράγματα έχουν φτάσει ήδη σ’ένα οριακό σημείο. Έχω πει ότι ο Ζιντάν στηρίζει και κάνει υπομονή με τον Μπέιλ για να τον κερδίσει και για να μην βρεθεί απ’τις αρχές τις σεζόν με μείον έναν παίκτη στο ρόστερ. Όμως, για μια ακόμη φορά, μετά το 0-1 απ΄την Ατλέτικο στις 27/2/2016, και μετά απ’το 2-3 απ’τη Μπάρτσα στις 23/4/2017, ο Ζιντάν βρίσκεται και πάλι ενώπιον μιας κρίσιμης στιγμής. Στην προσπάθειά του να κερδίσει έναν παίκτη, κινδυνεύει να εκτροχιαστεί απ’το πρωτάθλημα. Στις προηγούμενες περιπτώσεις, αντέδρασε και πέτυχε. Ο Ζιντάν έλεγε πάντα, ότι απολαμβάνει κάθε μέρα όλου αυτού, γιατί όλο αυτό μπορεί να τελειώσει άμεσα. Είναι στο χέρι του, το αν θα αποφασίσει να αντιδράσει και τώρα και να κάνει ότι μπορεί έτσι ώστε να μην το επιτρέψει να συμβεί αυτό, ή αν θα συνεχίσει να’χει αυτή τη μοιρολατρική άποψη ότι πρέπει να συνεχίσει να πορεύεται έτσι περιμένοντας μοιρολατρικά να συμβεί το μοιραίο. Για ν’ανατρέψει την κατάσταση που διαμορφώθηκε, από’δω και πέρα χρειάζεται μεγάλο σερί νικών, που θα προκαλέσει ψυχολογική πίεση στη Μπάρτσα, και θα δώσει στην ομάδα την δυνατότητα να εκμεταλλευτεί το όποιο στραβοπάτημά της. Τον τρόπο γι’αυτό το σερί, οφείλει να τον βρει ο Ζιντάν. Αυτός είναι που καλείται να κάνει τις σωστές επιλογές.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
