Οι madridistas ζούμε γι’αυτές τις νύχτες. Τις γουστάρουμε, τις απολαμβάνουμε, μας φτιάχνουν. Είναι οι νύχτες, στις οποίες εμείς εδώ στην Ελλάδα, γνωρίσαμε αυτήν την ομάδα. Και σε κάθε τέτοια νύχτα, θυμόμαστε εκείνη τη νύχτα, μιας άλλης ηλικίας κι εποχής που αναπολούμε. Το Champions League είναι η Μαδρίτη. Ήταν, είναι και θα είναι. Από τότε που ο Δον Σαντιάγο απάντησε στο κάλεσμα του Gabriel Hanot και δέχτηκε να το δημιουργήσουν.
Το Βέεσταφαλεν ΗΤΑΝ ένα εφιαλτικό στάδιο για μας, ΗΤΑΝ μια έδρα φόβητρο, ΗΤΑΝ ένα κατηφορικό γήπεδο. Η Γερμανία ΗΤΑΝ μια άγονη γη.
Πριν το ματς έγραψα:
«Απ’τη μια εμείς, που για την ώρα, δεν είμαστε σε φάση να γκαζώνουμε Κυριακή-Τετάρτη, κι απέναντι στην Αλαβές, φυλάξαμε αποδεδειγμένα καύσιμο για σήμερα. Εμείς, που και πέρυσι στην αρχή τα ίδια στραβά αποτελέσματα φέρναμε, αλλά με πολύ χειρότερο παιχνίδι, και ταξιδεύοντας στο Ντόρτμουντ, προκαλούσαμε προβληματισμό κι ανησυχία. Και φεύγοντας απ’το Ντόρτμουντ, κι έχοντας δείξει την εικόνα που δείξαμε, αισθανόμασταν μέχρι κι άτυχοι κι αδικημένοι απ’το τελικό αποτέλεσμα, ειδικά με βάση το πώς εξελίχτηκε το ματς και το πώς πήγε το σκορ.
Απ’την άλλη η Ντόρτμουντ που μετά την ήττα απ’την Τότεναμ, καίγεται περισσότερο για τη νίκη απ’ότι εμείς, κι ως εκ τούτου καλείται να παίξει ανοιχτά. Η οποία Ντόρτμουντ, με τη Μπάγερν να αντιμετωπίζει τρομερά προβλήματα στο εσωτερικό της, είναι τρεις βαθμούς μπροστά και μέσα της ελπίζει σίγουρα ότι φέτος θα μπορέσει να κάνει το κατόρθωμα. Φυσικά ακόμα είναι πολύ νωρίς για να παρατήσει την Ευρώπη και ν’αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα, και δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι υπάρχει πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο σήμερα. Το γράφω πιο πολύ σαν διαίσθηση του τι μπορεί να γίνει στην πορεία της σεζόν.
Καταλήγοντας, στα δικά μου μάτια φτάνουμε στο Ντόρτμουντ ίσως με τις περισσότερες πιθανότητες από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 5 χρόνια, για να πάρουμε τη νίκη. Φυσικά πρόκειται για μια ματσάρα ανοιχτή σε κάθε αποτέλεσμα, μπάλα είναι κι όλα γίνονται, αλλά η νίκη μοιάζει πιο εφικτή από κάθε άλλη φορά»
Κάποιος τοποθετήθηκε πάνω στην άποψη μου, γράφοντας:
«Συμφωνω με το πνευμα σου, αν και βεβαιως ολοι πιστευω βλεπουμε περισσότερο αυτο το ματς ως ματς ψυχολογιας και γοητρου, παρά ουσίας...Ουσία ειναι οι 6 βαθμοι που πεταξαμε στην εδρα μας διχως καν να αναφερομαι στη Βαλενθια. Απο εκει και πέρα για να εχουμε τις πιθανότητες που λες, προϋποθετει λιγο ή πολύ να παιξει καλά ο κατσαπλιας και να κανει κατι σε καμια αντεπίθεση...Προσωπικά στο διδυμο Μπεηλ-Κριστιανο δεν πίστεψα ποτέ. ΔΙοτι ποτε δεν πιστεψα στον Μπεηλ ως επιθετικό...Ενα κεφαλακι εχει καλούτσικο και τρεχει (ετρεχε μαλλον) σαν χαζος...Χρειαζομαστε μια καλή εμφανιση από τον Ισκο (καημος) και από τον Ασένσιο που αν ερθει ξεκουραστος απο τον παγκο μπορει να μας χαρισει καποιο γκολ. Δεν πιστευω βασικα οτι θα σκοραρει ο μορφονιος...αλλά λιγη σημασια εχει»
Ούτε αβανταδόρος δεν θα μπορούσε να μου’χε απαντήσει κάτι καλύτερο και να μου κάνει τέτοια πάσα σε κενή εστία, για την επόμενη απάντηση:
«Ο Μπέιλ ακόμα τρέχει. Το'δειξε με την Σοσιεδάδ. Και το σημερινό ματς προσφέρεται γι'αυτόν. Θα βρει πολλούς χώρους.
Ο Ρονάλντο θα σκοράρει.
Το πιο πιθανό είναι το ματς να'χει γρήγορο ρυθμό με πολύ τρέξιμο, κι αυτό τον Ίσκο δεν τον πολυβολεύει.
Αντιθέτως, είναι ότι πρέπει για τον Ασένσιο. Κι όταν μπει αλλαγή, θα μιλήσει.
Ο αγώνας σαφώς κι έχει πολύ ουσία, νίκη σήμερα μας φέρνει αγκαλιά με την πρόκριση, φέρνει τη Ντόρτμουντ στο χείλος του αποκλεισμού, και μας βάζει σε θέση ισχύος για την πρώτη θέση»
Μετά απ’αυτό, δεν χρειάζονται να ειπωθούν πολλά περισσότερα, αν και θα γράψω μερικά. Η ομάδα έκανε βαριά προετοιμασία, κλασική προετοιμασία Πίντους, απ’αυτές που του αρέσουν του Αντόνιο. Ο Αντόνιο γύρισε πολλές ομάδες στην Ιταλία, κι έξω απ’τα πάτρια εδάφη. Όταν ήταν στη Μαρσέιγ, έμενε 10 χμ. μακριά απ’το προπονητικό κέντρο. Και πηγαινοέρχονταν καθημερινά σ’αυτό τρέχοντας, για να δίνει το παράδειγμα…
Τα πόδια της ομάδας είναι βαριά, κι αυτό τον καιρό -και για πολύ καιρό ακόμα- δεν έχει ούτε την δυνατότητα, ούτε τις δυνάμεις, να παίζει στο ίδιο υψηλό τέμπο Κυριακή-Τετάρτη, όχι τουλάχιστον όταν πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα. Αυτό είναι πλέον ξεκάθαρο, και σ’αυτόν με τη μικρότερη αντίληψη.
Ο Μπέιλ θέλει χώρους. Τόσο τετριμμένο κι όμως τόσο αληθινό. Χθες ήταν σαν το ψάρι στο νερό, στο στοιχείο του. Πριν την Αλαβές, ο ΖΖ, δήλωνε γι’αυτόν:
Bale
"Δεν ξέρω πότε θα φανεί η καλύτερή του εκδοχή, αλλά ελπίζω γρήγορα επειδή πλέον είναι καλά. Γνωρίζουμε ότι μπορεί να τα πάει πολύ καλά και τα πάει ήδη καλά. Θα δούμε αυτές τις μέρες, αλλά τον βλέπω καλά".
Χθες επιβεβαιώθηκε για έναν Μπέιλ, που αποχώρησε με ενοχλήσεις. Οι πρώτες πρόχειρες εξετάσεις ήταν καθαρές, δεν υπάρχει ανησυχία, αλλά η λογική λέει ότι αύριο θα κάνει και μαγνητική.
Ο Καρβαχάλ, έκανε ΤΕΡΑΣΤΙΟ ματς. Ο ΖΖ, πριν τον χθεσινό αγώνα, δήλωνε γι’αυτόν:
Τα λεπτά του Carvajal
"Δεν ανησυχώ κι έχουμε τον Achraf ή τον Nacho ως αλλαγές. Είναι η αρχή της σεζόν κι ο Dani είναι ένας παίκτης που επανέρχεται γρήγορα. Το να διάγεις έναν υγιή βίο είναι σημαντικό γνωρίζοντας ότι παίζεις κάθε τρεις μέρες. Επιπλέον είναι νέος".
Χθες επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά. Ωστόσο, ο Καρβαχάλ έφτασε ήδη, στα τέλη Σεπτέμβρη, τα 990 αγωνιστικά λεπτά. Με την Εσπανιόλ στο Μπερναμπέου, και με διάλειμμα για τις εθνικές αμέσως μετά, εκεί όπου ο Ντάνι θα πάρει σίγουρα λεπτά, καλό θα’ταν να ξεκινήσει ο Άσχραφ -θεωρώ δεδομένο ότι ο Μαροκινός θα παίξει τουλάχιστον ως αλλαγή-. Φυσικά, μέσα στην ομάδα δεν είμαι εγώ, αλλά ο Ζιζού, ο οποίος έχει τα δεδομένα στα χέρια του, και ξέρει καλύτερα.
Υπάρχουν ματς (Αλαβές) στα οποία η ομάδα είναι μια χρυσή μετριότητα, και ψάχνεις τον διακριθέντα (Θεμπάγιος) με το κιάλι. Και υπάρχουν ματς σαν το χθεσινό, που η ομάδα είναι υπέροχη, και ψάχνεις τον υστερήσαντα.
Φ α ν τ α σ τ ι κ η απόδοση της τετράδας της άμυνας. Φανταστική. Πόσες και πόσες φορές δεν έκλεψαν τη μπουκιά απ’το στόμα των Βεστφαλών επιθετικών την τελευταία στιγμή, με καθαρά κοψίματα. Υπέροχο κέντρο, δυνατή επίθεση, που θα μπορούσε σίγουρα να’χε βάλει κι άλλα. Στο πρώτο μέρος η ομάδα εξαφάνισε τη Ντόρτμουντ, την κατάπιε, την άφησε μόνο με το πέναλτι που θα’πρεπε να’χε πάρει στο χέρι του Ράμος. Αντιθέτως οι λευκοί, πέραν της γκολάρας του Μπέιλ, είχαν το άχαστο τετ α τετ του Καρβαχάλ, είχαν το σπάσιμο του Ρονάλντο στον Μπέιλ, άλλες δυο ευκαιρίες του Ρονάλντο -που χθες έκανε την 400η συμμετοχή του με τη λευκή φανέλα- στο τέλος του ημιχρόνου, ακόμα ένα τετ α τετ με τον Ουαλό που βγάζει ο Μπούρκι, και μια ανενόχλητη κεφαλιά του Ράμος από κόρνερ.
Στο δεύτερο μέρος η Ντόρτμουντ προσπάθησε ν’αντιδράσει, αλλά ήταν μια μικρή αντίδραση, άξια μέχρι το ένα γκολ που κατάφερε να βάλει τελικά. Πέραν του γκολ, την φάση στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους, που προλαβαίνει ο Βαράν, και την προβολή του Ομπαμεγιάνγκ προ του Νάβας που περνάει έξω. Η Ρεάλ, εκτός απ’τα δύο γκολ του Ρονάλντο, είχε άλλες δυο καλές ευκαιρίες με τον Ίσκο. Ένας Ίσκο που άφησε τα κοκάλα του στο γήπεδο, έμεινε από ανάσες, σ’ένα ματς ξέφρενου ρυθμού, κάτι πολύ δύσκολο γι’αυτόν, κι αυτό φάνηκε στην τελευταία του ευκαιρία πριν αντικατασταθεί, στο πλασέ που σταματάει ο Μπούρκι, όπου ο malagueno είναι φανερά κουρασμένος.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
