Του Roberto Palomar, αρχισυντάκτη της Marca
Είναι δύσκολο να πούμε ακριβώς πόση ποδοσφαιρική απόσταση υπάρχει αυτή τη στιγμή μεταξύ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα. Κυνικά, είναι ένα Champions League και μια Liga πιο μακριά απ'τους azulgrana. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η εντύπωση ότι η Μαδρίτη είναι μια ολοκληρωμένη ομάδα, τέλεια κατασκευασμένη, ισορροπημένη, με πολλαπλά ρεκόρ και κολασμένα αισιόδοξη, ερχεται σε αντίθεση με την ποδοσφαιρική και θεσμική σύγχυση της Barça.
Ο Μέσι φέτος δεν θα μπορέσει να πάρει ούτε μια μέρα ρεπό για δικά του θέματα. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο μπορεί να σχεδιάσει το πρόγραμμά του σχεδόν κατά βούληση, ανάλογα με το αν η παρουσία του χρειάζεται πολύ, λίγο ή καθόλου. Είναι το τίμημα του να δουλεύει σ'ένα σπίτι που αποφάσισε να σταματήσει την πρόοδο τη μέρα που κάποιος σκέφτηκε ότι η ομάδα έπαιζε μόνη, κυβερνούμενη απ'τον Messi στο γήπεδο και με την εκπροσώπηση του Pique ως σήμα κατατεθέν.
Η μετάφραση όλου αυτού στο γήπεδο έζησε χθες το βράδυ ένα ξεκάθαρο κεφάλαιο. Η Messi F.C. ενάντια στο Real Madrid Club de Fútbol. Μια πληθώρα εξαιρετικών ποδοσφαιριστών, με επικεφαλής τον Isco, υποβοηθούμενοι απ'τον Casemiro και με το κερασάκι του Asensio, εναντίον του Μέσι που προσπαθεί να φτάσει στην κορυφή του Everest μέσα στον χειμώνα.
Η Barca έχει στον Leo, στην σωφροσύνη του Valverde και στα 222 εκατομμύρια, επιχειρήματα βαρύτητας για να ανοικοδομηθεί. Επειδή το ποδόσφαιρο, με κεφαλαία γράμματα, την εξουσία της μπάλας και του παιχνιδιού, την έχει εδώ και καιρό η Ρεάλ Μαδρίτης.
Το θέαμα δεν είναι πλέον να κάτσεις και να δεις πως παίζει η Barca. Το θέαμα τώρα είναι να δεις πώς παίζει η Μαδρίτη, με την ποικιλία της, με τον πλούτο της, την ανταγωνιστική της δύναμη και την συλλογή της των ποδοσφαιριστών στην οποία χωράει η διαβόητη προστυχιά του Cristiano και η ανιδιοτέλεια του Kovacic. Η Μαδρίτη, τώρα ναι, μοιάζει μ'ένα club ποδοσφαίρου.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
