News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Όργιο

Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Του Santiago Segurola

Το να περάσεις απ’το Μόναχο και ν’αναμετρηθείς με τη Μπάγερν είναι μία απ’τις μεγάλες εξετάσεις του ποδοσφαίρου. Σε οποιαδήποτε απ’τις εκδόσεις της, κι έχουν φανεί πολυάριθμες απ’την εποχή των Μπεκενμπάουερ, Breitner και Gerd Müller, η Μπάγερν είναι μια μεγάλη του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Το ξέρουν οι αντίπαλοί της και, πάνω απ 'όλα, είναι γνωστό στο κλαμπ και στο περιβάλλον του. Είναι τόσο συνηθισμένη να κερδίζει που αποπνέει αμετάβλητα την αίσθηση της δύναμης και της αυτοπεποίθησης. Αν παίζει καλά, η Μπάγερν κερδίζει. Αν παίζει άσχημα, είναι σπάνιο να χάσει. Αιώνιο φαβορί στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, τα τελευταία αποτελέσματά της καλούσαν σε μια άγρια ​​αισιοδοξία στο Μόναχο, αλλά η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία είναι εμποτισμένη μέχρι το κόκκαλο μ’έναν παρόμοιο μυστικισμό, τη νίκησε σ’ένα αξιομνημόνευτο δεύτερο μέρος.

Πριν από τρία χρόνια, η Ρεάλ Μαδρίτης συνέτριψε (0-4) τη Μπάγερν στο Allianz Arena. Ήταν μια κυνική νίκη, που ήρθε από μια χειρουργική ακρίβεια. Φάνηκε τουλάχιστον ένα μπάνιο παρά μια εκπληκτική άσκηση σθεναρότητας. Την Τετάρτη δεν συνέβη αυτό. Η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε μ’ένα χειρότερο αποτέλεσμα (1-2) απ’την προηγούμενη έκδοση, αλλά με την πιο φυσική και λαμπερή απόδειξη που έχει μείνει απ’την ομάδα στη μνήμη εδώ και πολλά χρόνια. Στο Μόναχο, η Μαδρίτη άγγιξε την τελειότητα. Περισσότερο από μια νίκη, και χρησιμοποιώντας την αργκό του δρόμου, ήταν ένα όργιο.

Ούτε στη χειρότερη των βραδιών της, δεν κάνει η Μπάγερν φιλική τη ζωή των αντιπάλων. Το πρώτο ημίχρονο εξήγησε καλά τα χαρακτηριστικά της. Βρήκε έναν τρόπο λύσης, αυτόν του Arjen Robben, στα προβλήματά της, και τον ξεζούμισε απροκάλυπτα. Ο Μαρσέλο υπέφερε κι ανησύχησε την άμυνα με τη διαδοχή των κόρνερ, που προκλήθηκαν γενικά απ’τις ικανότητες του Ολλανδού εξτρέμ. Από ένα κόρνερ ήρθε το πρώτο γκολ. Το έβαλε ο Vidal, που είναι μια αντλία ενέργειας. Προκάλεσε μια απροσεξία του Nacho, αλλά το λάθος δεν ακύρωσε την εκπληκτική απόδοσή του.

Το διαιρεμένο πρώτο μισό έδειξε ένα καλό μέρος απ’τις καλύτερες ειδήσεις για την Ρεάλ Μαδρίτης. Ως συνήθως, ο Carvajal εκμηδένισε τον Ribéry, ο Sergio Ramos αποφάσισε να’ναι ο πομπώδης στόπερ που φέρει στο σώμα του κι ο Μπενζεμά ήταν ο ολικός παίκτης. Η υπόλοιπη ομάδα προσέφερε μεσαία στατιστικά. Η πιο ανησυχητική είδηση ​​αντιστοιχεί στον Bale. Πιέστηκε στην καταδίωξη του Alaba, αλλά ο αντίκτυπός του ήταν σχεδόν μηδενικός.

Είναι αλήθεια ότι η Μπάγερν είχε το 2-0 σ’ένα σουτ. Το πέναλτι, δοσμένο κακώς απ’τον διαιτητή, το έχασε ο Arturo Vidal, θύμα της ίδιας του της υπερδιέγερσης. Η Μπάγερν δεν άξιζε αυτό το προβάδισμα. Η ισορροπία προήδρευσε στο πρώτο μέρος. Η madridista συμφωνική προήδρευσε στο δεύτερο. Ένας τρόπος για να ξέρεις πότε μια ομάδα έχει παίξει όπως οι θεοί, εγκαθίσταται στην κρίση των παικτών. Ενάντια στη Μπάγερν, μόνο ο Μπέιλ κατέβηκε απ’το αξιοσημείωτο, περιορισμένος απ’τη μυϊκή του πάθηση.

Η αποβολή του Javi Martinez υπέδειξε την κακοδιοίκηση της ομάδας του εναντίον ενός αντιπάλου που σ’εκείνο το σημείο έρχονταν απ’το αυλάκι. Ο Αντσελότι πήρε μια αρκετά αμφισβητήσιμη απόφαση: έβγαλε τον Alonso κι αραίωσε τη μεσαία γραμμή. Ένα τεράστιο λάθος. Σ’εκείνο το παιχνίδι, ο Thomas Müller δεν ζωγράφιζε τίποτα. Η είσοδος του Kimmich στον Ribéry θα’χε έρθει θαυμάσια στη γερμανική ομάδα. Επίσης άξιζε να σκεφτεί την αλλαγή του Thiago με τον Douglas Costa. Μια μεσαία γραμμή με τους Kimmich, Αλόνσο και Vidal, συν δύο γρήγορους παίκτες όπως ο Costa κι ο Robben, θα’χε σημάνει μια μεγαλύτερη αντίσταση εκ μέρους της Μπάγερν.

Για τη Ρεάλ Μαδρίτης, της οποίας η εξουσία ήταν εμφανής πριν απ’την αποβολή του Javi Martinez, τα λέει όλα το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών της έφτασε το άριστα, ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να ορίσεις τον καλύτερο της ομάδας κι ότι τουλάχιστον τέσσερις ή πέντε παίκτες άξιζαν το 10: Carvajal, Sergio Ramos, Casemiro, Μπενζεμά, Κριστιάνο κι ο νεαρός Marco Asensio, του οποίου η είσοδος ήρθε γάντι στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ίσως ο άνθρωπος του αγώνα, με την άδεια του επιβλητικού Neuer, να’ταν ο Carvajal, του οποίου η αμυντική παραγωγή ήταν εξαιρετική, αλλά όχι καλύτερη απ’την σημασία του στο παιχνίδι της επίθεσης. Έκανε ένα αυτοκρατορικό ματς, το ίδιο με τον Casemiro, πανταχού παρόν, ανίκητος κι επιμελής με τη μπάλα. Η πάσα του στον Carvajal στο πρώτο γκολ ήταν νοστιμότατη. Για τα τελειώματα στα δύο γκολ ανέλαβε ο Cristiano, συγκλονιστικός στα ξεμαρκαρίσματα στα σουτ, πραγματικά δύσκολα να εκτελεστούν.

Εν μέσω των μεγάλων ειδήσεων, καμία δεν ξεπέρασε εκείνη του Marco Asensio. Έδειξε σε μισή ώρα ότι διαθέτει όλα τα μέσα για να μετατραπεί σε μια μορφή του ισπανικού ποδοσφαίρου. Έξυπνος για να κινείται σ’όλες τις περιοχές του γηπέδου και να εφαρμόζει σε κάθε περιοχή την κατάλληλη συνταγή, άφησε για το δεύτερο γκολ μια απ’τις πιο αξιοσημείωτες ικανότητές του. Εκεί όπου οι επιθετικοί βλέπουν μια σέντρα, ο Asensio δημιουργεί πάσες. Και τι πάσες. Αυτή που προηγήθηκε του δεύτερου γκολ ήταν μνημειώδης.

Η σελίδα της στήλης στο facebook:

https://www.facebook.com/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%AC%CE%B6%CF%89%CE%BD-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-813906908747714/

@suntagm_puskas
Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.