Του Gonzalo Cabeza
Η Μαδρίτη κερδίζει στο Butarque 2-4
Ο επιτελικός μέσος έδωσε ένα μάθημα του πώς παίζεται το
ποδόσφαιρο στη Leganés, χωρίς ούτε ένα λάθος στην πάσα ή στο κουβάλημα. Ο επιθετικός
σκόραρε δύο φορές, επαρκής λόγος για να δικαιωθεί
Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η αυτοκρατορία των επιτελικών μέσων. Αυτό
είναι ο Isco, κι ο James επίσης. Ο Modric ήταν αυτό, όπως κι ο Kovacic. Ο Μπενζεμά
δεν λαμβάνεται υπόψη, αλλά είναι επίσης αυτό. Υπάρχουν νύχτες στις οποίες ο
Marcelo, ο οποίος δεν είναι αυτό, φαίνεται τέτοιος. Χωρίς αμφιβολία κι ο Asensio
επίσης. Όλα αυτά σε μια ομάδα που αυτή η θέση δεν υπάρχει. Μυστήρια που έχει το
ποδόσφαιρο. Η αθλητική διαχείριση του συλλόγου, ή όποιος είναι αυτός που
αποφασίζει τη δημιουργία του ρόστερ κάθε χρόνο, δεν λαμβάνει υπόψη τόσο την διάταξη,
όσο το ταλέντο των παικτών. Σ’αυτόν τον κατάλογο των δεκαριών, το έχουν όλοι σε
αφθονία. Και στη Μαδρίτη φτάνει γιατί, μ’έναν που λάμπει, η υπόθεση επιλύεται.
Η νύχτα στη Leganés έπεσε στα πόδια του Marco Asensio. Στα
21 του παίζει για ένα ίδρυμα στο οποίο τρομάζουν μέχρι και τα ράφια, ένα μέρος
όπου πολλοί άλλοι, ακόμα και κάποιοι δικοί του συμπαίκτες στο ρόστερ -γεια σου
Danilo- έχουν μάθει τι είναι ο φόβος του να φέρουν αυτή τη φανέλα. Δεν είναι η
περίπτωση, το παράτολμο το έχει τόσο αναπτυγμένο όσο και το αριστερό πόδι κι αν
πάρει μια μπάλα στο κέντρο του γηπέδου δεν θα υποχωρήσει στην προσπάθειά του ν’αποδείξει
ότι είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής.
Υπάρχουν αθλητές που έχουν γεννηθεί άνετοι μ’αυτό που είναι
και μ’αυτό που μπορούν να κάνουν, που όταν κοιτούν γύρω τους πιστεύουν ότι δεν
θα υπάρξει κανείς που μπορεί να τους ξεπεράσει, επειδή είναι οι καλύτεροι.
Μερικές φορές δεν είναι, αλλά αυτό είναι το λιγότερο, λόγω στάσης είναι ανίκανοι
να δεχτούν ότι υπάρχει ένας άλλος πιο λαμπερός, ακόμη κι αν είναι λίγο πάνω από
20 χρονών και παίζουν σε ένα πλαίσιο παγκόσμιων καθιερωμένων αστέρων. Αυτό
αποδεικνύεται σε φάσεις όπως του πρώτου γκολ.
Ονομαστικά είναι του James, που έσπρωξε την τελευταία μπάλα,
αλλά όποιος το έχει δει ξέρει ότι έχει υπογραφή απ’τις Βαλεαρίδες Νήσους. Το να
πάρει τη μπάλα και να προχωρήσει εκφοβίζοντας τους αντιπάλους Leganés είναι ένα
ολόκληρο γκολ. Ο Marco Asensio κουβαλά τη μπάλα θαυμάσια, την έχει πάντα κολλημένη
στο πόδι, με τους αντίπαλους αμυντικούς ανίκανους να του την πάρουν. Είναι μια
τέχνη που το ποδόσφαιρο χάνει και στην οποία είναι εξαιρετικός. Τώρα βιώνουμε τη
δικτατορία της μιας επαφής, της γρήγορης πάσας, το ακραίου guardiolismo. Το να
πάρεις μια μπάλα και ν’αναπτύξεις τη δύναμη και το ταλέντο μοιάζει σα να’ταν ένα
λιγότερο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι ευλογημένο έτσι, όταν το παίζουν καλά.
Επινόησε τη φάση του 0-1, συμμετείχε σε όλα όσα συνέβαιναν στην επίθεση, το ποδόσφαιρό
του ήταν κλειδί έτσι ώστε το πράγμα να καταλήξει σ’ένα 2-4. Απλό, αν και σε μια
στιγμή απ’το 0-3 βρέθηκε στο 2-3 κι ο madridismo σκέφτονταν πλέον ότι θα
υπέφερε άλλη μια νύχτα.
Ο Asensio, όπως ξέρει να κάνει επίσης ο Modric ή ο Kovacic,
υποστηρίζει ότι αν δεν υπάρχει μια καλή πάσα στον ορίζοντα η λύση του
κουβαλήματος είναι λογική. Αν ήταν ένας αδέξιος η ομάδα θα υπέφερε, αλλά δεν
είναι αυτή η περίπτωση. Επιπλέον, όντας νέος συνήθως αποφασίζει καλά και έχει
αρκετούς πόρους για να βρει τον συμπαίκτη, αν είναι αυτό που πρέπει, να δώσει
μια παραπάνω πάσα, αν είναι απαραίτητο, η να σκοράρει ξεσηκωτικά γκολ, γιατί στέλνει
τη μπάλα εκεί που θέλει.
Αυτό το καλοκαίρι θα συζητηθεί και πάλι η επιλογή να φύγει
από το ρόστερ. Είναι 21 χρονών και είναι ένα διπλό αυτοκόλλητο, στα σημειωματάρια
του Ζιντάν το όνομά του δεν εμφανίζεται ως βασικό, ούτε καν ως προτιμώμενη
εναλλακτική. Είναι πιθανό απ’το club να του προσφέρουν δανεισμούς, μέρη στα οποίες
θα δείχνει κάθε εβδομάδα αυτό που στην Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί να διδάξει μόνο σε
αναλαμπές. Η απόφαση, εν τέλει, θα’ναι δική του. Λόγω του τρόπου του να παίζει
καλά μπορεί να’ναι απ’αυτούς που αξιώνουν να μείνουν, απ’αυτούς που σκέφτονται
ότι σε λίγους μήνες ο κόσμος θα γυρίζει γύρω απ’αυτούς.
Σε κάθε περίπτωση, θα’ναι απ’αυτούς που τα καταφέρνουν. Στο
ποδόσφαιρο όπως και στη ζωή αυτοί που έχουν αυτό το σπάνιο συνδυασμό ταλέντου
και σιγουριάς είναι συνήθως αυτοί που βάζουν το γάτο στο νερό. Ο Marco Asensio πάει
στο ποδόσφαιρο όπως κουβαλά τη μπάλα, με το κεφάλι ψηλά, αρχοντικός, ακριβής,
ακόμα και με κάποια αλαζονεία, απ’αυτή που έχουν αυτοί που είναι γνωστοί ως χρισμένοι
απ’τους θεούς του ποδοσφαίρου.
Στον Ζιντάν, έναν άλλο θρυλικό επιτελικό μέσο που έπρεπε
επίσης να επανεμετατραπεί για να φτάσει στην αυτοκρατορία του 10, αρέσει πολύ ο
Asensio, ακόμα κι αν δεν τον βάζει πρώτο στη λίστα. Πιστεύει στην παλαιότητα, σ’αυτά
τα πράγματα που προφανώς, σήμερα, ο balear δεν έχει. Αλλά του αρέσει, γιατί του
αρέσει το ποδόσφαιρο. Κι όταν τον βάζει φαίνεται πως το απολαμβάνει.
Ο Morata σκοράρει πάντα
Ο Asensio άνοιξε το δρόμο σε ένα παιχνίδι που είχε έναν ακόμα
πρωταγωνιστή. Επίσης Ισπανό, νεαρό και με λιγότερα λεπτά απ’όσα θα’θελε.
Ονομάζεται Άλβαρο Μοράτα και σκόραρε δυόμισι γκολ, -το τελευταίο ήταν το
αυτογκόλ του Montovani- σ’αυτό το ματς, το οποίο δεν είναι ένα κακό νούμερο για
έναν επιθετικό. Ο Morata δεν έχει το ίδιο βλέμμα με τον Asensio. Αυτός φαίνεται
πάντα λίγο ασαφής, σαν θυμωμένος με τον κόσμο. Το ποδόσφαιρο, όπως και να’χει,
τον ανταμείβει. Τα σημάδια του, οι σωματικές του ικανότητες κι επίσης η όσφρηση
που έχει συνήθως. Περισσότερη απ’τον Μπενζεμά, λένε, αν και σ’αυτή την
περίπτωση ο ανταγωνισμός δεν έχει να κάνει μόνο με το γκολ. Αν ήταν έτσι, είναι
πιθανό να τον κέρδιζε ο Morata.
Ο Μαδριλένος είναι ένας αποφασιστικός παίκτης και, μόνο γι
'αυτό, θα’χε ήδη θέση στη Ρεάλ Μαδρίτης. Το πρόβλημά του δεν είναι τόσο να’χει
μια θέση, το οποίο είναι κάτι που λίγοι αμφισβητούν, όσο το αν αυτός ο χώρος
είναι αυτός που απαιτεί αυτός για να αισθάνεται σημαντικός. Το να παίζει
ενάντια στην Leganés, σ’ένα από αυτά τα βράδια στα οποία ο Ζιντάν αποφασίζει να
νικήσει χωρίς τους βασικούς, είναι προνόμιο αλλά και μια υποτίμηση, όσο
αντιφατικό κι αν ακούγεται αυτό. Το να’ναι βασικός είναι μια τιμή, το να’ναι σ’αυτές
τις μέρες δεν είναι τίποτα περισσότερο απ’τη συνειδητοποίηση ότι δεν είναι τίποτα
άλλο παρά ένας δευτερεύον της ομάδας. Στον Morata, όπως και στον Isco, δεν
φαίνεται να φτάνει, κι αυτό μπορεί να’ναι ένα πρόβλημα για τον σύλλογο που θα’ταν
πολύ ευχαριστημένος μ’αυτούς τους δύο ως αναπληρωματικούς αν τους έφτανε αυτό.
Η Liga συνεχίζεται και η Μαδρίτη γνωρίζει ότι εξαρτάται απ’τον
εαυτό της για να πάρει τον τίτλο που στις αρχές της σεζόν τέθηκε ως στόχος. Είναι
μια σεζόν κάπως παράξενη, με πολλά κουραστικά παιχνίδια, με παίκτες αστέρες που
δεν λάμπουν και άξιους που καθαρίζουν τα ματς. Σταδιακά ο αριθμός έρχεται. Η Leganés
ήταν σημαντική, κάθε παιχνίδι είναι, επίσης σαν ένα προοίμιο για το τι έρχεται.
Η Μαδρίτη γνωρίζει ότι έχει ένα παιχνίδι λιγότερο ως δίχτυ ασφαλείας, αλλά μπαίνει
στον Απρίλιο με υποχρεώσεις όπως η Ατλέτικο και η Barcelona, για να μην
αναφέρουμε τη Μπάγερν, η οποία είναι μια διαφορετική ταινία.
Το να μην αποτύγχανε ενάντια σε Αλαβές και Leganés ήταν
κλειδί, επειδή είναι το να’χει φτάσει στις δύο εβδομάδες που έχουν μετατραπεί
στην καρδιά της σεζόν ως πρώτη, γνωρίζοντας ακόμη κι ότι έχει ένα παιχνίδι λιγότερο.
Σ’αυτά τα παιχνίδια δεν θα’ναι ο Asensio, δεν θα’ναι ο Morata, ούτε κι ο James ή
o Kovacic. Είναι αναμετρήσεις σχεδιασμένες για τα μεγάλα αστέρια κι ο Ζιντάν θ’αλλάξει
το μυαλό του μόνο αν τραυματιστεί κάποιος απ’αυτούς. Βλέποντας τα παιχνίδια
όπως της Leganés ή, πριν εβδομάδες, αυτό της Eibar, είναι για να το σκεφτεί. Οι
άξιοι της Μαδρίτης είναι πολύ καλοί.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
https://www.facebook.com/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%AC%CE%B6%CF%89%CE%BD-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-813906908747714/
@suntagm_puskas
