Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca
Το κεφάλι (και η καρδιά) του Ramos διατηρούν ζωντανό το
όνειρο του δωδέκατου, το χαμόγελο του Ζιντάν και την πίστωση του BBC. Αλλά οι
αμφιβολίες παραμένουν. Κάτι δεν πάει καλά.
Οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ της κουτσής εικόνας που πρόσφερε
στη Νάπολι για 52 λεπτά η καλή εντεκάδα και το ρεσιτάλ που έδωσε το Β πρόσωπο στην
Eibar είναι μια αγένεια. Το έπος της ηρωικής ιστορίας που περιτριγυρίζει τον
Sergio Ramos δεν θα’πρεπε να αναβάλει έναν βαθύ προβληματισμό στο Valdebebas.
Όλη η Ευρώπη είδε ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης ήταν μια καρικατούρα μέχρι που ο
στόπερ μπήκε στον τηλεφωνικό θάλαμο, έβαλε τον μανδύα και βγήκε πετώντας προς
το σημείο του πέναλτι, έτοιμος να διασώσει.
Μου υποστηρίζουν ότι ο Ζιντάν, όπως και πριν οι Μπενίτεθ κι
Αντσελότι, ζει αιχμάλωτος της αθλητικής πολιτικής του club και της
αντιρροπούμενης σύνθεσης ενός ρόστερ στο οποίο αναλαμβάνεται η χρησιμοποίηση των
κύριων επιθετικών περιουσιακών στοιχείων, όπως η τιμή στο στρατό. Ότι αν και
κανείς δεν το αναφέρει ρητά, ξέρει ότι στις μεγάλες νύχτες η χρησιμοποίηση των Κριστιάνο,
Bale και Μπενζεμά είναι υποχρεωτική.
Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΖΙΝΤΑΝ
Μπορεί να’ναι. Αλλά δεν θα’πρεπε να’ταν ασύμβατο με το ότι
απεμπλέκονται απ’την δουλειά χωρίς τη μπάλα, όπως κάνουν. Και είναι ο Zidane αυτός
ο οποίος είναι υπεύθυνος γι’αυτή τη δουλειά. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να
λάβει προοπτική για θυμίσει αυτά τα δύο Τσάμπιονς Λινγκ στις τρεις τελευταίες
σεζόν μ’έναν πρωταγωνιστικό ρόλο του BBC. Με την άδεια του Sergio Ramos, φυσικά.
Ανάρρωνε ακόμα απ’το σοκ του San Paolo, όταν ο τεχνικός ρωτήθηκε
για την άμεση σχέση μεταξύ των παθών του Carvajal κατά το πρώτο μέρος και τη
λίγη βοήθεια του Μπέιλ, του συντρόφου του στην πλευρά. "Αντιθέτως, τόσο ο Gareth
όσο κι ο Cristiano βοήθησαν πολύ στην άμυνα", είπε χωρίς να διστάσει ούτε
να γελάσει. Κι έμεινε τόσο ανοιχτός.
Από κανέναν δεν διαφεύγει ότι το BBC προσφέρει πολλά κι επιλύει
αρκετά παιχνίδια. Αλλά αρχίζει να φαίνεται μια ανοησία να παίζει με αριθμητικό
μειονέκτημα στη μεσαία γραμμή και να παραχωρεί συστηματικά την πρωτοβουλία στον
αντίπαλο κάθε φορά που οι τρεις τενόροι τραγουδούν εν χορώ. Το ότι η παρουσία
τους στην ομάδα έχει ως αποτέλεσμα ένα 7 έναντι 10 στο υπόλοιπο γήπεδο φαίνεται
μια πάρα πολύ υψηλή τιμή. Κι όλα επειδή η ελάχιστη συμμετοχή στην άμυνα
επιτρέπει στους αντιπάλους να βάζουν πέντε μέσους και μόνο έναν επιθετικό και, με
βάση εκείνη την ανωτερότητα, να ελέγχουν τη μεσαία γραμμή και το παιχνίδι.
Τον ίδιο έλεγχο, για την ακρίβεια, που είχε η Μαδρίτη στο
Ipurua, με βάση μια μεσαία γραμμή με Casemiro, Modric, James, Asensio και Lucas
Vázquez, με τον Μπενζεμά μόνο φορ. Η κυριαρχία ήταν απόλυτη και κατέληξαν να
διαλύσουν τον αντίπαλο. Αντίθετα, στη Νάπολι, Casemiro, Kroos και Modric πέρασαν
πολύ άσχημα μέχρι που ισοφάρισε ο Ramos, διότι η αριθμητική υπεροχή των Ιταλών
(πέντε έναντι τριών) οδήγησε σε συνεχόμενα δύο έναντι ενός, για τους Kroos και
Modric, τους δύο πιο ικανούς παίκτες να συνδέονται με τους τρεις απομονωμένους
μπροστινούς. Αυτό το καθήκον έπεφτε τότε στον Casemiro, που τους έβλεπε και
ήθελε να παίξει για τη μπάλα, ενώ ούτε στην άμυνα λάμβανε βοήθεια από κανέναν για
να καλύψει το κενό που έμενε στην πλάτη του. Ο Ζιντάν, στο πλάι, δεν ήξερε να
παράσχει οποιαδήποτε λύση στην πορεία.
ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ ΧΩΡΙΣ ΓΚΟΛ
Ένας άλλος λόγος για να εντείνεται τώρα η επαναλαμβανόμενη συζήτηση
για το σύστημα παιχνιδιού (4-3-3 έναντι 4-4-2) είναι ότι συμπίπτει με το
χειρότερο σερί σκοραρίσματος του Cristiano. Αυτά τα δύο γκολ σε οκτώ ευρωπαϊκά
παιχνίδια κι έξι συνεχόμενα χωρίς γκολ αντιπροσωπεύουν ένα άγνωστο νούμερο γι’αυτόν.
Τα απίστευτα στατιστικά του στο σκοράρισμα είχαν διατηρήσει το επιχείρημα ότι
το BBC επιλύει πολλά παιχνίδια, αλλά ο απολογισμός αυτών που περιπλέκει λόγω της
μικρής αμυντικής συμμετοχής του, αρχίζει να εξισορροπεί.
Πάμε τώρα στα θύματα του BBC. Ο Morata έπαιξε 17 λεπτά στη Νάπολι, σκόραρε ένα γκολ και
διατηρεί το μέσο όρο του, του ενός γκολ κάθε 104 λεπτά. Μέσο όρο που δεν έχει ούτε
ο Cristiano, ούτε ο Μπέιλ, ούτε ο Μπενζεμά, ούτε ο Luis Suarez, ούτε ο Neymar.
Ένα στατιστικό για επανεξέταση.
Ο Isco έπαιξε 14 λεπτά. Παρά το γεγονός ότι είναι ένας απ’τους
πιο διακεκριμένους λευκούς παίκτες τον τελευταίο καιρό, αυτή τη σεζόν έχει 77
λεπτά στο Τσάμπιονς Λιγκ. 19 λιγότερα απ’αυτόν τον φάκελο X που ονομάζεται
Fabio Coentrao. Ένα στατιστικό για κλάματα. Εν τω μεταξύ, στο Μάντσεστερ ο Pep
Guardiola τρίβει τα χέρια του.
Και τέλος, ο James. Ο τεράστιος αγώνας του ενάντια στην Eibar,
αναμειγμένος με την πολύ κακή απόδοση του BBC την Τρίτη, δεν του χρησίμευσε για
να παίξει ούτε ένα λεπτό. Σ’ένα άλλο μέρος του Μάντσεστερ ο Μουρίνιο τρίβει τα
χέρια του. Αλλά δεν είναι ο μόνος.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
