Του Gonzalo Cabeza
Θρύλος στις Σοσιεδάδ, Λίβερπουλ, Μαδρίτη και Ισπανία
Ο μέσος, γιος ποδοσφαιριστή, αξιολόγησε τις κινήσεις που
έπρεπε να κάνει στην καριέρα του για να φτάσει να γίνει ο παίκτης που ήταν.
Τώρα, κι όπως πάντα, αποφασίζει και πάλι
Η ιστορία του Xabi Alonso αρχίζει στο Tolosa γιατί κάπου
πρέπει να ξεκινήσει. Στην πραγματικότητα η γενέτειρα είναι πάντα λίγο
περισσότερο από ένα ατύχημα, αυτό που έχει σημασία είναι τι έρχεται μετά, οι
δρόμοι της παιδικής ηλικίας, εκεί όπου αρχίζουν όλα, επίσης και το ποδόσφαιρο.
Σ’αυτή την περίπτωση, εκείνοι του El Antiguo, μοναδική γειτονιά του Σαν
Σεμπαστιάν όπου άρχισαν να ρέουν τα πάντα για τον παίκτη που ανακοινώνει τώρα
την αποχώρησή του.
Ο Xabi Alonso δεν είναι ένας συνηθισμένος παίκτης. Δεν έχει
υπάρξει κατά την διάρκεια της καριέρας του και δεν ήταν στις αρχές της. Ίσως να
μην υπήρξε ακριβώς γι’αυτό, επειδή οι απαρχές της δεν ήταν οι συνηθισμένες.
Γεννήθηκε σε μια οικογένεια στην οποία ο αθλητισμός ήταν το ζην. Ο πατέρας του,
ο Periko ήταν ένας μεγάλος πρωταθλητής. Δύο τίτλοι πρωταθλήματος με τη Σοσιεδάδ,
ένας ακόμα με τη Μπαρτσελόνα. Η περίσταση σημαδεύει το αγόρι, ταλαντούχο από
μικρή ηλικία, πάντα με σαφείς ιδέες. Τα περισσότερα απ’τα παιδιά που
ονειρεύονται να γίνουν ποδοσφαιριστές δεν ξέρουν τον τρόπο. Ο Xabi Alonso τον
γνώριζε απ’την παιδική ηλικία.
«Σε αντίθεση με ό, τι συμβαίνει με τα περισσότερα αγόρια, ο Xabi
ήρθε αργά στην cantera της Σοσιεδάδ», εξηγεί ο Kike Μαρίν, συγγραφέας του
βιβλίου «Xabi Alonso, ένα μοντέλο ποδοσφαιριστή». «Η μητέρα του έδωσε πάντα
μεγάλη σημασία στις μελέτες», εξηγεί ως έναν απ’τους λόγους που δεν μπήκε στο
Zubieta μέχρι μια προχωρημένη ηλικία. Το ποδόσφαιρό του ξεκίνησε στο Antiguoko,
το club της γειτονιάς στην οποία μεγάλωσε. Ένα καλό εργοστάσιο ταλέντου που,
σ’εκείνες τις μέρες, συνδέονταν με την Αθλέτικ κι όχι την Σοσιεδάδ, όπως
συμβαίνει σήμερα.
Ωστόσο, τον Alonso, η ιδέα να παίξει στα rojiblanco δεν τον
γοήτευε καθόλου. Το να’σαι guipuzcoano είναι, στη συντριπτική πλειονότητα των
περιπτώσεων, να’σαι της Σοσιεδάδ. Αλλά η πυξίδα ήταν η αναμονή, οι γονείς του
Xabi δεν ήθελαν να πιέσουν τα πράγματα. Το αξίωμα της καριέρας του, που του ενστάλαξαν
οι γονείς του και στη συνέχεια το ακολούθησε, είναι να κάνει το σωστό βήμα στην
κατάλληλη στιγμή.
«Πριν την ένταξή του στην Σοσιεδάδ παίζει στο διεθνές
τουρνουά της νεολαίας αυτού του κλαμπ, το οποίο γίνεται πάντα τη Μεγάλη Βδομάδα.
Αποτελεί μέρος μιας guipuzcoano μικτής επειδή ήταν ακόμα στο Antiguoko»,
θυμάται ο Marín. Έφτασε τελικά στην Txuri Urdin ομάδα, αλλά το έκανε, φυσικά,
με τους δικούς του όρους. Ο Periko αποδέχτηκε την αλλαγή μ’έναν όρο: να παίξει
άμεσα στην Sanse.
Στην Σοσιεδάδ συνέχισε την εκμάθηση, το οποίο ήταν αυτό που
απαιτούσε η ηλικία. Στην πραγματικότητα, κι αυτό ξεχώριζε τον Xabi Alonso από
πολλούς, είχε πάντα την εκμάθηση ως έναν απ’τους οδηγούς του, έναν
αντικομφορμισμό που είναι μέρος του τύπου που τον οδήγησε να’ναι ιστορία των
Λίβερπουλ, Μαδρίτη, Σοσιεδάδ και της εθνικής Ισπανίας. Σ’αυτήν την ανάπτυξη
μπήκε στο κλαμπ ο Javier Clemente ο οποίος, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν είχε
καμία εμπιστοσύνη σε έναν νεαρό άνδρα που ήξερε πώς να παίξει τη μπάλα και
κατανοούσε τη θέση του μέσου ως ένα μέρος για να χτίσει το παιχνίδι.
Eibar ως στρατιωτική θητεία για να ψηθεί
«Τον έστειλε στην Eibar επειδή σκέφτονταν ότι ήταν πάρα πολύ
μαλθακός», θυμάται ο Kike Marín. Ήταν λίγος καιρός, αλλά αρκετός για να δώσει
στον παίκτη λίγο σώμα. «Γι’αυτόν, το να πάει στο Ipurua ήταν σα να κάνει τη
στρατιωτική θητεία, η Segunda División του χρησίμευσε για να ψηθεί», εξηγεί ο
συγγραφέας της βιογραφίας του. Εκείνη η Eibar δεν ήταν η ομάδα που ονειρεύεται σήμερα
ακόμη και να βγει στην Ευρώπη. Αντιθέτως, ήταν η μεγάλη κλασική της Segunda, έμπειρη,
επιπλέον με το να ξεχωρίζει για το μικρό και συχνά λασπωμένο γήπεδό της.
Στην επιστροφή στο San Sebastián, ο Clemente δεν ήταν πλέον
εκεί. Ο πρώτος προπονητής της ομάδας ήταν το πρόσωπο που τον ήξερε καλύτερα
στον κόσμο, ο πατέρας του Periko. Ένα πρόβλημα, γιατί ούτε αυτός τόλμησε να
δώσει την έγκριση στο γιο του. Οι συνθήκες ήταν ανώμαλες. Σύντομα έφυγε και τον
αντικατέστησε ο John Toshack. Ο Ουαλός δεν άργησε δύο απογεύματα να αξιώσει την
παρουσία του Xabi. "Του είπε ότι είχε δέκα παιχνίδια για να κερδίσει τη θέση,
και το έκανε", εξηγεί ο Marín.
Η εποχή του Xabi Alonso στην Σοσιεδάδ συμπίπτει με την
καλύτερη εποχή του club στις δύο τελευταίες δεκαετίες. Δευτεραθλήτρια στη Liga,
άκουσε τον ύμνο του Champions στο Anoeta, το οποίο είναι από μόνο του ένα
όνειρο για ένα παιδί που ήθελε να γίνει αστέρι στην Σοσιεδάδ. Αυτό που
συμβαίνει είναι ότι ο Xabi είναι ρεαλιστής από κάθε άποψη. Της Ρεάλ, ναι, αλλά
και του ρεαλισμού. Και γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να φθάσει στο μέγιστο χωρίς
να φύγει απ’την ομάδα του.
«Περισσότερο από οικονομικά, χρειάζονταν να κάνει το άλμα
αθλητικά. Έφτασε κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με τη Σοσιεδάδ, είχε
φτάσει στο όριο εκεί», εξηγεί ο Marín. Το πρόβλημα ήταν ο προορισμός. Η Ρεάλ
Μαδρίτης ενδιαφέρονταν, αν κι όχι αρκετά. Ο Florentino, εκείνες τις μέρες, είχε
μια αυστηρή πολιτική με canteranos και σούπερ σταρς κι ο Xabi δεν ήταν (ακόμη) τίποτα
απ’τα δύο. Ο Μπενίτεθ, ο οποίος πήγαινε στην Λίβερπουλ, δεν αμφέβαλε.
Παγκόσμιος πρωταθλητής, πρωταθλητής Ευρώπης
Εκεί αρχίζει ίσως το πιο γνωστό μέρος της ζωής του Xabi.
Φτάνει στη Λίβερπουλ και στο πρώτο έτος είναι πρωταθλητής Ευρώπης. Καθιερώνεται
στην εθνική, είναι επίσης πρωταθλητής Ευρώπης. Και του κόσμου. Μέρος της
καλύτερης ιστορίας του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ένας ανίκητος μέσος μαζί με τον Sergio Busquets. Παιχνίδια και
παιχνίδια στα οποία δείχνει ότι είναι ένας απ’τους καλύτερους μέσους της ηπείρου.
Έχει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Κοντινή και μακρινή πάσα. Αμυντικό ένστικτο, μια
θαυμάσια τακτική διάπλαση. Νοημοσύνη πάνω απ’το συνηθισμένο και κάποια προώθηση.
Στην Αγγλία ρύθμισε τα βασικά αμυντικά στοιχεία.
Κατέληξε να’χει διαφωνίες με τον Benitez, έναν προπονητή στον
οποίο, χωρίς αμφιβολία, οφείλει πολλά, αλλά με τον οποίο δεν είχε πολλή
ποδοσφαιρική αρμονία. Τον δελέασε η Άρσεναλ, και η ιδέα του να παίξει με τον
Βενγκέρ τον τραβούσε, αλλά το επόμενο βήμα δεν επρόκειτο να’ταν αυτό. Ήταν,
αυτή τη φορά ναι, η Ρεάλ Μαδρίτης.
Στο Λευκό Οίκο είχε επιστρέψει ο Florentino Pérez και σχεδίαζε
να κάνει μια νέα ομάδα. Να υπογράψει σ’ένα χρόνο ό, τι δεν είχε υπογραφεί σε
τρεις. Ξεκίνησε, γιατί αυτή είναι η φύση του, με τους Κριστιάνο, Κακά και
Μπενζεμά. Ακολούθησε, σχεδόν αμέσως, ο Xabi Alonso. Αυτός έπρεπε να’ταν το
χειριστήριο του νέου σούπερ πρότζεκτ, αν και το να καταλήξει στη Μαδρίτη ήταν,
κατά κάποιον τρόπο, μια ανωμαλία.
"Ο πατέρας του είχε παίξει στη Barcelona κι αυτός είναι
του Σαν Σεμπαστιάν και της Σοσιεδάδ", λέει ο Marín. Παρά το ότι στο
περιβάλλον του η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ήταν ιδιαίτερα εκτιμώμενη, ήταν το σωστό
βήμα. «Έχει σκεφτεί την καριέρα του πάντα απ’την αθλητική ανάπτυξη, σ’αυτό έχει
ένα πολύ δομημένο κεφάλι», λέει ο συγγραφέας. Κι αυτό το βήμα προς τα εμπρός, το
έκανε απ’τη Λίβερπουλ, έπρεπε να’ναι στα λευκά.
Τον περίμενε ο Pellegrini, μια νέα αλλαγή της έννοιας, καθώς
ο Χιλιανός κι ο Μπενίτεθ μοιάζουν λίγο. "Είναι πολύ χαμαιλεοντικός, προσαρμόζεται
καλά στις περιστάσεις. Δεν είναι ο τυπικός ποδοσφαιριστής, είναι ένας πολύ έξυπνος
τύπος και με κριτήριο, το έκανε με τον Pellegrini, όπως θα το έκανε μετά με τον
Γκουαρντιόλα ή τον Αντσελότι", εξηγεί ο Marín.
Στην Ρεάλ Μαδρίτης, διεύρυνε φώτα και κάποιες σκιές. Ήταν
πρωταθλητής Ευρώπης με τον Αντσελότι, αν και δεν έπαιξε στον τελικό λόγω τιμωρίας.
Κατέκτησε επίσης το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Ήταν κλειδί στο λευκό σύνολο τις
πέντε σεζόν του σ’αυτό. Στην εποχή του, ωστόσο, βίωσε ένα απ’τα μεγαλύτερα
σχίσματα του madridismo, τον πόλεμο μεταξύ mourinhistas κι εκείνων που δεν ήταν,
μια λάσπη που επηρέασε την ομάδα, την εθνική και, φυσικά, τον Xabi Alonso.
"Αποφεύγει πάντα την αντιπαράθεση"
«Έχει αποφύγει πάντα την αντιπαράθεση, προτιμά να παραμένει λίγο
στη σκιά», λέει ο Marín. Και είναι αλήθεια, αν κι εκείνο το «τσουνάμι» έφθασε σ’όλους.
"Με τον Κασίγιας υπήρξαν λιγότερα από ό, τι φαίνονται, αν και τα πάντα περιχαρακώθηκαν
πολύ εκείνες τις μέρες. Επίσης, πρέπει να’χετε υπόψη ότι είναι στενός φίλος του
Arbeloa, ίσως ο καλύτερος φίλος του στο ποδόσφαιρο," αναφέρει ο
συγγραφέας.
Ο Xabi Alonso είχε πολύ ποδόσφαιρο, αλλά σε αντίθεση με
άλλους, δεν ήταν μόνο ποδόσφαιρο. Η εικόνα του είναι πολύ διαφορετική από ό, τι
θα περίμενε κανείς από έναν ποδοσφαιριστή. «Αυτός νοιάζεται πολύ γι 'αυτό, το
εκτιμά και γι’αυτό δεν εκτίθεται τόσο πολύ. Δεν είναι ένα ζήτημα προσποίησης,
έχει ανησυχίες και είναι διαμορφωμένος, για να μπορεί να’ναι έτσι χρειάζεται
ένα φράγμα ασφαλείας», λέει ο βιογράφος του. Η προσωπικότητα δεν του’χει λείψει:
«Δεν παύει να’ναι πλέον ένας Βάσκος ο οποίος έχει παίξει κι έχει θριαμβεύσει με
την Ισπανία, κι αυτό ήξερε να το διαχειριστεί. Στην εποχή του κουράστηκε να πηγαίνει
στην Euskadi γιατί τον αποδοκίμαζαν στο San Mames».
Αυτές οι ξεκάθαρες ιδέες είναι αυτές που τον έκαναν ν’αποχωρήσει
απ’τη Μαδρίτη πηγαίνοντας στο Μονάχο, παρά το ότι ο Αντσελότι τον ήθελε ακόμα
ένα έτος στην ομάδα του. Πίστευε ότι, για την προσωπική του διαμόρφωση, έπρεπε
ν’αλλάξει αέρα, να γνωρίσει ένα νέο πρωτάθλημα και να δουλέψει για τον Guardiola.
Είναι επίσης αυτές που τον έκαναν να εγκαταλείψει την εθνική, στην οποία δεν πήγαινε
πλέον. Επίσης αυτές που τον ωθούν τώρα να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο, όταν θα
μπορούσε κάλλιστα να πάει να εισπράξει στις ΗΠΑ ή στην Κίνα. "Η αθλητική
ζωή του ήταν σαν μια πανεπιστημιακή σταδιοδρομία, πάντα στην πρώτη γραμμή, σκεπτόμενος
πολύ κάθε βήμα, χωρίς να προτίθεται να κόψει δρόμο".
Ο ποδοσφαιριστής Xabi Alonso θα περάσει στο παρελθόν τον Ιούνιο.
Το μέλλον δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί. Είναι τέλεια διαμορφωμένος, γνωρίζει
το ποδόσφαιρο επειδή το έχει μάθει απ’τους καλύτερους. Είναι εύκολο να σκεφτεί
κανείς ότι το επόμενο βήμα είναι να γίνει προπονητής, ακόμα και το ταξίδι της
ζωής του συνδέεται με μια ανησυχία για την κατάρτιση σ’αυτόν τον τομέα. Η
απόφαση μένει να ληφθεί, αλλά αν αποφασίσει τελικά να μην επιλέξει αυτή την
επιλογή, θα’χει πολλή σχέση με τον πατέρα του. «Ο Periko πέρασε δύσκολα όταν έπαψε
να προπονεί τη Σοσιεδάδ, ο Xabi λέει πάντα ότι ξέρει τι ήταν εκείνο», εξηγεί ο
Marín. Ο πάγκος ξοδεύει πολύ. Είναι στο χέρι του Xabi Alonso, μόνο αυτός ξέρει
τι θέλει να κάνει αύριο.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
