Του Enrique
Ortego
Σε μια συγκέντρωση μιας ομάδας της Primera División συζητήθηκε
χθες με έμφαση πώς έπαιξε η Ρεάλ Μαδρίτης στην Παμπλόνα. Όλοι οι παρόντες στην
συνομιλία ήταν τεχνικοί. Για κάποιους, η αρχική προσέγγιση που, θεωρητικά,
ανακοινώθηκε ως ένα 3-4-1-2, δηλαδή μια άμυνα τριών στόπερ, δεν ήταν πραγματικά,
γιατί Danilo και Nacho διαμόρφωναν μια γραμμή των τεσσάρων με τους Varane και
Ράμος, κι ο Marcelo έπαιζε μπροστά απ’τον Nacho. Δεν έφτασαν σε μια συμφωνία.
Στη δομή του και λόγω των χαρακτηριστικών των παικτών του,
φάνηκε σαφές ότι η Ρεάλ Μαδρίτης βγήκε στο Reyno de Navarra με μια άμυνα τριών και
δύο προωθημένους μπακ. Και συγκεκριμένα: Varane-Sergio Ramos-Nacho στον άξονα,
και Danilo και Marcelo στις πλευρές. Αυτή η παραλλαγή είχε χρησιμοποιηθεί ήδη
απ’τον Ζιντάν, αν και οι παίκτες δεν ήταν οι ίδιοι, στο Sánchez Pizjuán, στο
πρωτάθλημα, εναντίον της Σεβίλλης και, στο Κύπελλο στο δεύτερο σκέλος στο Balaídos
εναντίον της Θέλτα.
Έτσι παραδέχτηκαν τόσο ο ίδιος ο προπονητής όσο και οι παίκτες
του που μίλησαν μετά το παιχνίδι. Πάνω απ’όλα ο Sergio Ramos ο οποίος
αναγνώρισε μια χωροταξική αλλαγή με τον τραυματισμό του Danilo. Ο προπονητής έφτασε
να πει ότι η ομάδα είχε κερδίσει σε ισορροπία με την τακτική αλλαγή και το
πέρασμα από 3-4-1-2 σε 4-4-2.
Αυτή η αναδιάρθρωση με την είσοδο του James στον Danilo ήταν,
προφανώς, αναμφισβήτητη. Από εκείνη τη στιγμή η Ρεάλ Μαδρίτης πέρασε στο να
τοποθετηθεί σ’ένα ξεκάθαρο 4-4-2, με τους Isco και James στις πλευρές· Modric
και Casemiro ως μέσους και μπροστά, Μπενζεμά και Κριστιάνο. Αλλά μέχρι τότε,
ορισμένοι ειδικοί θεωρούν ότι η λευκή ομάδα δεν έπαιζε πραγματικά με μια άμυνα τριών,
όπως προτίθεντο, αλλά με μια γραμμή τεσσάρων, γιατί ο Danilo προωθούνταν τόσο
λίγο στην επίθεση που ήταν ένας μπακ χρήσης κι ο Nacho έκλινε τόσο στον ασβέστη
της άλλης πλευράς που περισσότερο από έναν τρίτο στόπερ, στην πραγματικότητα ήταν
ένας μπακ. Κάτι δεν έκαναν καλά.
Σ’αυτήν την τακτική συζήτηση, αυτοί που υπερασπίζονταν τη
θέση ότι ήταν μια γραμμή των τεσσάρων, υποστήριζαν ότι ο Μαρσέλο ήταν, στην
πράξη, ένας μέσος κι απ’αυτή τη θέση ξεκινούσε. Με την ευκαιρία, αυτό στο οποίο
ήταν όλοι, είμαστε, σύμφωνοι είναι ότι ο Βραζιλιάνος δεν ήταν άνετα σ’αυτήν την
ζώνη του πουθενά και η απόδοσή του βελτιώθηκε σημαντικά όταν ανέλαβε καθήκοντα
πραγματικού μπακ και είχε μπροστά του 70 και 80 μέτρα, αντί για τα μισά.
Μια δεύτερη οπτική του ματς, τροφοδοτεί τη θεωρία ότι αν και
ήθελε να’ταν μια άμυνα των τριών, στην πραγματικότητα ήταν των τεσσάρων,
τουλάχιστον σε αμυντική ισορροπία. Πιθανώς η ευθύνη αυτής της απόκλισης να
προκλήθηκε απ’τον αντίπαλο. Η Οσασούνα έπαιζε τα τελευταία παιχνίδια με μια άμυνα
των πέντε, δηλαδή, τρεις στόπερ και δύο μπακ. Οι τρεις πλέιμεικερ έπαιζαν πολύ
μέσα και μπροστά άφηνε δύο παίκτες επίσης στο κέντρο.
Περιμένοντας αυτή την τακτική διάταξη, είναι πολύ πιθανό ο
Ζιντάν να πόνταρε σε τρεις στόπερ για να σταματήσει τους δύο rojillos επιθετικούς.
Τοποθέτησε τους δύο μπακ προωθημένους έτσι ώστε να παίξουν στο ένας εναντίον ενός
τους μπακ της αντίπαλης ομάδας, βάζοντας στο κέντρο τους Casemiro, Modric και
Isco για να ισορροπήσει την θεωρητική παρουσία των τριών πλέιμεικερ του αντιπάλου.
Όλα ακαδημαϊκά σωστά.
Την ώρα της αλήθειας, η Οσασούνα δεν έπαιξε όπως το είχε
κάνει, αλλά μ’ένα 4-4-2, είχε πλέον δύο παίκτες σε κάθε πλευρά κι ανάγκασε τη
Μαδρίτη να βγει εκτός θέσης στην πορεία και να παίξει όπως δεν ήθελε για να αποφύγει
μεγαλύτερα δεινά. Μ’αυτόν τον τρόπο ο Nacho πέρασε να’ναι ένας μπακ που πρόσεχε
τον Jaime Romero, που έδινε το πλάτος στην Οσασούνα απ’την δεξιά πλευρά κι ο Marcelo
έπεφτε πάνω στον αντίπαλο μπακ, πρώτα στον Tano και μετά τον τραυματισμό, στον
David Garcia.
Είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο ο Ζιντάν εκμεταλλεύτηκε τον
τραυματισμό του Danilo για ν’αλλάξει την διάταξη και να περάσει πλέον άμεσα σ’ένα
πιο φυσικό κι αντισταθμιστικό 4-4-2; Στη συγκέντρωση αυτής της ομάδας συνέχιζαν
να το συζητούν. Κι ο γράφων έχει επίσης τις αμφιβολίες του.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
