Του Jesús
Sánchez
Είναι εξαιρετική η ικανότητα Ρεάλ Μαδρίτης να φυτεύει ένα
δέντρο σε μια έρημο και να το κάνει να μεγαλώνει. Στη συνέχεια, η σκιά του
καταλήγει να την σκεπάσει. Στη μέση του πουθενά, σε μια χέρσα περιοχή του
ποδοσφαίρου όπου φαινόταν ανέφικτο να φυτρώσει ένα υγιές αποτέλεσμα, η ομάδα
του Ζιντάν σκόραρε δύο γκολ. Πήγε στο διάλειμμα μ’ένα ανεξήγητο 2-0 που
αναστάτωσε την Leganes. Αυτό που συνέβη ήταν ένα μυστήριο και δεν έχει σημασία
αν είναι η πρώτη φορά που παίζεις στο Μπερναμπέου ή αν το’χεις κάνει
εκατοντάδες.
Η ομάδα του Asier Garitano είχε αμυνθεί τόσο καλά για 40
λεπτά, υπήρξε τόσο οργανωμένη, είχε τόσο λίγα προβλήματα στην αναχαίτιση του
αντιπάλου της, είχε ελέγξει τόσο την κατάσταση που, έκπληκτη, κοιτούσε τον
ουρανό και δεν καταλάβαινε το σκορ, το οποίο κατέληξε να’ναι ακόμη πιο ισχυρό.
Στη συνέχεια, με λιγότερη πίστη αλλά πολύ γδάρσιμο (το επέτρεψε η διαιτησία του
Mateu), πρόσφερε λίγη αντίσταση στην πρωτοπόρο, την οποία την νοιάζει λίγο αν
παίζει καλά ή άσχημα. Νίκες με κάθε κόστος, που μετά από όλα είναι αυτό που
μετράει.
Παρά την προφανή ταλαιπωρία της ενάντια σε οργανωμένους
αντιπάλους, η Ρεάλ Μαδρίτης εξακολουθεί να βρίσκει το δρόμο προς την όαση των
νικών. Ο Μπέιλ πήρε το κουμάντο μπροστά στην απουσία του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο
οποίος φαίνεται καλύτερα στα κοινωνικά δίκτυα. Ο Ουαλός σκόραρε δύο γκολ και
ήταν ο καλύτερος του πρωινού. Φαίνεται ότι θέλει να πάρει το κουμάντο. Το τρίτο
το έβαλε ο Morata για να γυαλίσει κάπως μια μέρα πολλής πάλης, αλλά που δεν χρησίμευσε
για να σταματήσει η λαχτάρα για τον Μπενζεμά της Βαρσοβίας. Ο Keylor, ο οποίος ήταν
καλά για την λίγη δουλειά που είχε, κράτησε ανέπαφη την εστία μετά από δέκα
αγώνες, την πρώτη φορά χωρίς τον Casemiro.
Η Leganes είχε την αξία της για μισό παιχνίδι. Είναι
πασίγνωστη η δυσκολία της Μαδρίτης να λύσει τον κόμπο σε παιχνίδια καλά
σχεδιασμένα απ’τον αντίπαλό της. Τα προβλήματά της στην στατική επίθεση, επιδεινωμένα
απ’την απουσία του Modric, είναι άλυτα. Η ομάδα του Garitano κάλυψε τον Kroos
και η έκλειψη ήταν απόλυτη. Κανείς δεν έβγαζε την ομάδα του Ζιντάν απ’τη
σκοτεινή πλευρά.
Ο Cristiano δεν σκοράρει πλέον με το τσουβάλι. Η μάχη της
Vitoria, απ’ότι φαίνεται, ήταν η εξαίρεση. Ο Morata δεν προσφέρει λύσεις, χωρίς
χώρους για να καλπάσει (αν και στις κερκίδες του Μπερναμπέου αρέσουν περισσότερο
οι κούρσες του canterano παρά η γλώσσα του σώματος του Karim) κι ο Μπέιλ έπρεπε
να περιμένει μια καλή πάσα του Isco, ο οποίος μέχρι τότε είχε μια από εκείνες
τις μέρες, για ν’ανοίξει το σκορ. Η διαγώνιος ήταν τέλεια, αλλά είναι δύσκολο
να πιστέψει κανείς το χρόνο που χρειάστηκε η Μαδρίτη να το κάνει αυτό, να
αποκρυπτογραφήσει την αναμέτρηση.
Ήταν, όπως τόσες άλλες φορές, η αρετή της μετατροπής της
κινούμενης άμμου σε σταθερή γη. Ο Ουαλός σκόραρε, με λίγη τύχη όταν ξεπερνούσε
τον Serantes, κι ενώ η Leganés θλίβονταν, ένα πλευρικό φάουλ χωρίς προφανή
κίνδυνο, το κάρφωσε ο Bale για να κλειδώσει τη νίκη. 2-0. Έτσι τις ξοδεύει η
Μαδρίτη.
Ο Garitano μίλησε μετά, για την καταστροφή που είχε κάνει
αυτό το δεύτερο γκολ στην ομάδα του όταν ο αγώνας έφτανε στο ημίχρονο. Οι αντίπαλοι
γνωρίζουν την λίγη αξιοπιστία στην άμυνα της Μαδρίτης, δηλαδή, ένα γκολ δεν
είναι πλεονέκτημα στα χέρια των λευκών. Δύο ήταν. Η ομάδα του Ζιντάν
λειτούργησε καλύτερα στη συνέχεια. Ο Modric επανεμφανίστηκε, ο οποίος πρέπει
να’ναι όπως το μέλι για τον πονόλαιμο, και η ομάδα του σταμάτησε ν’ασφυκτιά, αν
και η Leganés δεν είχε πλέον τόση συνέπεια. Ο Morata το τέλειωσε κι ο τόνος της
αναμέτρησης σκλήρυνε επειδή οι παίκτες κατέληξαν μπερδεμένοι με το μεταβλητό
κριτήριο του Mateu, ο οποίος μερικές φορές αφήνει κι άλλες τιμωρεί. Ο Μαρσέλο
ήταν αυτός που το κατανόησε χειρότερα με μια άσχημη κλωτσιά στον Ramos για να
τελειώσει την ώρα του ορεκτικού με κάπως άσχημη γεύση στο στόμα.
@suntagm_puskas
