Του Jesús
Sánchez
Η Ρεάλ Μαδρίτης προκρίθηκε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ ακόμα
μια χρονιά και θα παίξει την πρωτοπορία του ομίλου της ομάδας στις 7 Δεκεμβρίου
στο Μπερναμπέου εναντίον της Ντόρτμουντ. Η αφήγηση των γεγονότων τελειώνει
εκεί. Η Σπόρτινγκ, η οποία ακόμα δεν εξήγησε πώς μπόρεσε να χάσει τον αγώνα της
Μαδρίτης, τροφοδότησε περισσότερο τις υπαρξιακές αμφιβολίες της μετά την ταλάντευση
αυτή τη φορά στο José Alvalade μετά από μια καλή αναμέτρηση. Το αποτέλεσμα,
όπως σ’εκείνη τη μετεωρική ανατροπή των λευκών, τη ξέφυγε και πάλι παρά την αξία
της.
Η Μαδρίτη έκανε το σωστό. Σκόραρε ένα γκολ παραπάνω απ’τον
αντίπαλό της, πολύ εντυπωσιακή συγκομιδή μετά τη σπορά. Και νίκησε γιατί αυτό
το τόσο περίεργο παιχνίδι είναι ακριβώς αυτό. Η ομάδα του Ζιντάν τρύπησε την
αύρα με την οποία έφυγε απ’το Καλντερόν, υπέφερε στη Λισαβόνα, ιερό έδαφος του madridismo,
και της έλειψε παιχνίδι κι ένα σημείο εξουσίας για να υποτάξει την γενναία
Σπόρτινγκ, η οποία έπαιξε με 10 τα τελευταία 25 λεπτά μετά από μια αυστηρή
αποβολή του Joao Pereira. Είτε έτσι είτε αλλιώς, όπως συμβαίνει συχνά στο
Ευρωπαϊκό Κύπελλο, η λευκή ομάδα κατάφερε να κερδίσει. Μια κεφαλιά του
Μπενζεμά, όπως αυτή του Morata τον Σεπτέμβριο, την έσωσε την τελευταία στιγμή στο
87ο λεπτό. Όμηρος του ίδιου της του παιχνιδιού, η Μαδρίτη διασώθηκε
απ’τον Γάλλο επιθετικό, και πάλι αναπληρωματικός. Τα λιοντάρια, που δάγκωναν
στην αντεπίθεση, έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Στο νόμο αυτής της ζούγκλας,
κανείς καλύτερος από τον αντίπαλό τους.
Η Sporting έπαιζε την πρόκριση κι έφτασε να ονειρεύονται τη
νίκη μετά από μια εντελώς παράλογη κίνηση του Coentrao για να στέψει πολλά
λεπτά ανικανότητας της ομάδας του, κάποιας απροθυμίας με το σκορ υπέρ της. Δεν
είναι η πρώτη φορά. Η ποδοσφαιρική δυστυχία καταδιώκει μερικές φορές τον αριστερό
μπακ. Ή το αντίστροφο. Ο Fabio, συνήθης ύποπτος, ζήτησε το χέρι του Κάμπελ με
τόση σφοδρότητα ώστε ο Κοσταρικανός επιθετικός του την έριξε στα χέρια. Κωμικό.
Ο διαιτητής έδωσε το πέναλτι. Η ομάδα του Jorge Jesús ισοφάρισε. Το είχε ψάξει σ’όλο
το παιχνίδι. Το άξιζε, όπως εκείνο το βράδυ στο Bernabeu.
Η Σπόρτινγκ, η μόνη ομάδα στον κόσμο με δύο canteranos να’χουν
επιλεγεί ως FIFA World Player (Φίγκο και Κριστιάνο), πήρε τον αγώνα ως μια
πλατφόρμα για να αξιώσει την φανταστική ποδοσφαιρική σχολή της. Η παραγωγική Academia
είναι εξαιρετική και η πρώτη ομάδα της, χωρίς κανέναν σούπερ σταρ που να
ξεχωρίζει απ’το υπόλοιπο, ενώ ο Gelson αντιτίθεται, παίζει πολύ καλά, όπως είχε
ήδη αποδείξει στους λευκούς. Επίσης στη Ντόρτμουντ.
Η κατάκτηση των τίτλων οφείλεται συχνά σε άλλα πράγματα που
δεν διδάσκονται: συνήθως αγοράζονται στην αγορά. Η ομάδα της Λισαβόνας πρόσφερε
μια στάση σύμφωνα με την προπαγανδιστική ανάπτυξη του συλλόγου. Η έναρξή της
ήταν τρομακτική. Η Μαδρίτη αναγκάστηκε να υποχωρήσει κοντά στον Keylor. Αλλά ο
βρυχηθμός δεν ήταν τίποτα περισσότερο.
Το ημέρωμα ξεκίνησε με την αφή, τον έλεγχο του παιχνιδιού. Το
οριζόντιο ενάντια στο κάθετο, για να κατευνάσει την Σπόρτινγκ, εμπνευσμένη απ’την
πλευρά Gelson, η οποία ήταν, όπως αναμενόταν, ένα βασανιστήριο για τον Μαρσέλο.
Ο Ζιντάν, ο οποίος συνεχίζει να προσφέρει διαλέξεις σοφίας ενώ παρατηρείται κάθε
μέρα μ’ένα μικροσκόπιο (χωρίς να ξέρει το γιατί, σαν να ήταν μια χθεσινή ανακάλυψη),
πόνταρε στην ομάδα του Καλντερόν. Δεν υπάρχουν άλλα highlights στην πορεία του,
απ’τη Βαρσοβία. Η κοινή αίσθηση καθοδήγησε τον Γάλλο του οποίου η δέσμευση στην
ομαλότητα είναι το πιο υγιές σ’ένα τόσο εξαιρετικό ρόστερ. Μπήκε ο Sergio Ramos
στου Nacho. Ο canterano είχε κερδίσει τη συνέχεια, αλλά, ποιος φρενάρει τον αρχηγό;
Στη συνέχεια, ο sevillano στόπερ αποκαλύφθηκε ως ένας καθοριστικός παίκτης.
Χωρίς πάρα πολύ βαθύτητα, χωρίς ευκαιρίες να θυμόμαστε,
χωρίς τη λάμψη του Modric, ούτε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε ο Isco στο
ντέρμπι, με λίγα λόγια, με πολύ μικρή συγκομιδή, η Μαδρίτη άρχισε να ζυμώνει τη
νίκη μ’ένα γκολ του Varane. Ευλογημένη στημένη φάση, θα’λεγε ο Zizou, ακόμη και
χωρίς τον Kroos.
Η Σπόρτινγκ είχε αναπτυχθεί καλά και βελτίωσε την απόδοσή
της κατά το δεύτερο ημίχρονο. Έγινε ιδιοκτήτης του ρυθμού. Έδωσε έναν αέρα στην
αναμέτρηση στην οποία η Μαδρίτη, και πάλι υποφέροντας όπως και στην επανέναρξη
του Καλντερόν, πνίγονταν κατά στιγμές. Δεν διακρίθηκαν βελτιώσεις στην λευκό
ομάδα, της οποίας η διαχείριση των μικρών πλεονεκτημάτων δεν είναι κατάλληλη. Της
έχει κοστίσει πολλές ισοπαλίες, στη Ντόρτμουντ και στην Λας Πάλμας, για
παράδειγμα.
Δεν φάνηκε ο Cristiano, και πάλι ως εννέα. Ο Bale
τραυματίστηκε στον αστράγαλο. Ο Marcelo κατέληξε επίσης κάπως πληγωμένος,
κουρασμένος να τρέχει με τον Gelson. Το αφέψημα, άσχημο στο στόμα, είχε μια
καλή και μια κακή επίγευση. Αναδύθηκε και πάλι ο Kovacic, τεράστιος στα 22 του,
για να κρατήσει τη σκαλωσιά στη μία πλευρά. Απ’την άλλη, στο γήπεδο μπήκε ο
Coentrao. Ξέρετε ήδη πώς συνεχίζει η ιστορία. Πέναλτι από ταινία γέλιου, ισοφάριση
κι εμφάνιση του Μπενζεμά, ο οποίος τέλειωσε καλά την σέντρα του Sergio Ramos,
για να σώσει το λαιμό της Μαδρίτης. Τα λιοντάρια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κατέληξαν
στο κλουβί.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
