Του José Félix Díaz
Η Μαδρίτη εδραίωσε την επιτυχία της στη μεγάλη αρμονία της
ομάδας
Χθες παίκτες και οικογένειες έφαγαν μαζί στο Valdebebas
558 μέρες είχε να βρεθεί η Μαδρίτη μόνη πρώτη
Πλήρης ευτυχία. "Δεν έχει υπάρξει ξανά μια τέτοια
ατμόσφαιρα στο ρόστερ της Ρεάλ Μαδρίτης κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Τίποτα παρόμοιο. Μόνο με τον Ancelotti υπήρξε κάτι παρόμοιο", υποδεικνύουν
μέσα απ’την οντότητα. Κάτι που επικυρώνουν οι εργαζόμενοι που ζουν γύρω απ’την
ομάδα και που είναι οι πρώτοι που βλέπουν τα συμπτώματα του λευκού ρόστερ. Τώρα
το απολαμβάνουν κι αντικατοπτρίζεται στο γήπεδο. Καμία σχέση με την ατμόσφαιρα
που υπήρχε πριν από ένα χρόνο και κατέληξε με το αντίο του Rafa Benitez τον
Ιανουάριο. Δεν υπάρχουν συγκρούσεις.
Το χθεσινό γεύμα στο Valdebebas με τις γυναίκες και τα
παιδιά των παικτών καθιστά σαφές ότι τώρα η Μαδρίτη είναι περισσότερο οικογένεια
παρά ομάδα ποδοσφαίρου. Η αρμονία είναι πλήρης. Μια βδομάδα πριν απ’το ταξίδι
στο Μιλάνο για τον τελικό του Champions League, υπήρξε μια παρόμοια σκηνή, με τον ΖΖ ως ιδεολόγο της μέρας
πικ-νικ στον ήλιο και στο γρασίδι της Ciudad Deportiva.
Η κατάσταση ευτυχίας την οποία ζει η Ρεάλ Μαδρίτης έχει
έρθει με ένα καρβέλι κάτω απ’το μπράτσο, υπό τη μορφή της πρωτοπόρου. Δεν είναι
τυχαίο. Δεν υπάρχουν παραφωνίες. Τουλάχιστον προς το παρόν. Κάθε παίκτης έχει
αναλάβει το ρόλο του. Ο Ζιντάν ήταν σαφής και ηχηρός με τον καθένα τους να
ξέρει τι έχει μπροστά και να το δέχεται. Ξέρουν όλοι ότι θα υπάρξουν rotations σε καθοριστικές
στιγμές. Όχι λόγω διάκρισης, αλλά μπροστά σε καταστάσεις όπως αυτήν της περασμένης
βδομάδας.
Ο Luka Modric συνοψίζει απόλυτα αυτό που είναι αυτή η Ρεάλ
Μαδρίτης. Άνθρωπος του club, διατεθειμένος για οτιδήποτε, έχοντας το μέγιστο
σεβασμό από όλους και με τους συμπαίκτες και τους οπαδούς να τον θαυμάζουν για
το ποδόσφαιρό του και για τον τρόπο που καταλάβει τη ζωή και το βαθμό δέσμευσης
που επιδεικνύει στο χόρτο και μακριά απ’τον αγωνιστικό χώρο. Δεν παίζει λόγω
διάκρισης και η ομάδα έρχεται μπροστά από ορισμένες στάσεις. Οι τρεις πρώτες αγωνιστικές
της Liga το αποδεικνύουν.
Ο Ρονάλντο θα’θελε να επιστρέψει νωρίτερα, ο James να’ταν
εναντίον της Οσασούνα ή ο Casemiro να συνέχιζε να χτίζει τη φήμη του, του καλού
παίκτη, ενάντια στη navarro ομάδα, αλλά το αφεντικό είναι ο Zizou. Ο Πορτογάλος
έπρεπε να περιμένει μέχρι το Σάββατο για να κάνει το ντεμπούτο του, ενώ οι άλλοι
δύο συμβιβάστηκαν με το να παρακολουθήσουν τον αγώνα απ’την κερκίδα των
παικτών. Σπέρνουν για δρέψουν.
Απ’τον σύλλογο συμβάλουν επίσης αποφασιστικά σ’αυτήν την
ευημερία την οποία ζει όλος ο madridismo. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, για
πρώτη φορά σε πολλά χρόνια, μπήκε σε προτεραιότητα η σκέψη της συνύπαρξης της ομάδας
πριν απ’το κλείσιμο της άφιξης ενός παίκτη που θα μπορούσε να’ναι μια παραφωνία
στην καθημερινότητα. Με τον Pogba δίστασε και η τιμή απέκλεισε τελικά τη μεταγραφή.
Με τις ανανεώσεις και την κατανομή ρόλων εντός της ομάδας τα
βήματα έχουν μετρηθεί στο μέγιστο. Ο Μπέιλ έχει ανέβει σκαλοπάτια και κανείς
δεν το αμφισβητεί. Ο Ρονάλντο παραμένει στην κορυφή της κλίμακας, αλλά ο Ουαλός
πρόκειται να δρέψει ό,τι έχει σπείρει, παίρνοντας αυτά τα βραβεία που
αναγνωρίζουν τις αξίες των παικτών. Modric, Kroos, Lucas Vázquez, Pepe ...
έχουν βρει τη θέση τους κι αισθάνονται αναγνωρισμένοι απ’την ευγενή περιοχή του
Μπερναμπέου. Ακόμη και οι James και Isco, οι δύο οι οποίοι είχαν θέσει υπό
αμφισβήτηση την παραμονή τους σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας,
ξέρουν τι έχουν μπροστά τους και τι πρέπει να κάνουν καθημερινά για να
αντιστρέψουν την κατάσταση. Τουλάχιστον για τώρα σιωπούν και προπονούνται.
Θέλουν ν’ανέβουν στο τρένο, αυτό που ρέει μέσω της ευτυχίας, με τον Ζιντάν επικεφαλής
και με τη μοναξιά της κορυφής ως ατμομηχανή, κατάσταση που δεν είχαν απολαύσει
τις τελευταίες 558 μέρες.
Το ξεκίνημα της σεζόν έχει εκπλήξει τους πάντες, κι όχι λόγω
της απόδοσης της ομάδας. Αλλά λόγω αυτής των αντιπάλων. Το μήνυμα του τεχνικού
και του κλαμπ είναι σαφές: «Δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία».
Το να κοιτούμε τη βαθμολογία και να βλέπουμε τις Barcelona
κι Atlético τρεις και τέσσερις βαθμούς, αντίστοιχα, πίσω καλεί να σκεφτούμε ότι
βρίσκονται μπροστά σε μια μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσουν τον τίτλο. Οι παίκτες
το γνωρίζουν και δέχονται την πρόκληση του να μην κατέβουν από εκείνο το τρένο της
πρωτοπορίας, εκείνο για το οποίο η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ήξερε τίποτα για ενάμιση
χρόνο, μεγάλο χρονικό διάστημα για μια ομάδα όπως η Ρεάλ Μαδρίτης.
