Του Javier Gómez Matallanas
Αυτή η παράλογη ποινή σε Μαδρίτη κι Atleti αυτό που αποδεικνύει
είναι ότι η FIFA εξακολουθεί να κυριαρχείται απ’τους διεφθαρμένους. Η άφιξη του
Gianni Infantino στην προεδρία δεν έχει αλλάξει τίποτα
Η ποινή της FIFA σε Ατλέτικο Μαδρίτης και Ρεάλ Μαδρίτης να
μην μπορούν να κάνουν μεταγραφές για δύο περιόδους της αγοράς (δεν μπορούν να δηλώσουν
παίκτες μέχρι τον Ιανουάριο του 2018) είναι μια άδικη τιμωρία. Καμία απ’τις
περιπτώσεις των μεταγραφών των ανηλίκων παικτών για τους οποίους τιμωρήθηκε η πρωταθλήτρια
και η δευτεραθλήτρια Ευρώπης δεν ισοδυναμεί με μια τέτοια βαριά ποινή. Το πολύ,
σ’ένα χρηματικό πρόστιμο, αλλά ούτε καν αυτό. Όπως ήταν εξίσου εξωφρενική η ποινή
στη Barca (αν και στην περίπτωση της azulgrana ομάδας είχε όντως αποκτήσει
κάποιον ανήλικο πολύ οριακά με βάση τον κανόνα, κάτι που δεν έχουν κάνει τα
κλαμπ της Μαδρίτης), αυτό της FIFA με Μαδρίτη κι Atleti είναι μια κατάχρηση
εξουσίας.
Η απόφαση δείχνει μια έλλειψη σεβασμού και μια απόλυτη
περιφρόνηση προς τις περιφερειακές ομοσπονδίες της Ισπανίας και στο σύστημα με
το οποίο είναι οργανωμένο το ισπανικό ποδόσφαιρο μέσω της Βασιλικής Ισπανικής Ποδοσφαιρικής
Ομοσπονδίας (RFEF). Έλειψε μια δήλωση του προέδρου της Laliga, Javier Tebas, που
να υπερασπίζεται τόσο την Ατλέτικο όσο και την Ρεάλ Μαδρίτης, καθώς και την
ίδια την RFEF. Επειδή αυτή η ποινή μπορεί να ερμηνευθεί ως μια σαφή επίθεση της
FIFA κατά του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι στην Ισπανία
ο πρόεδρος της Laliga επιθυμεί το κακό του Πρόεδρου της Ομοσπονδίας κι
αντίστροφα, ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης είναι σε κόντρα με τη Laliga, καταγγέλλοντας
ενώπιον των δικαστηρίων τη συμφωνία της διανομής των τηλεοπτικών δικαιωμάτων
που έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση με διάταγμα, σε μια πρωτοφανή κίνηση.
Μια πηγή που είχε πρόσβαση στα δύο αρχεία διαβεβαιώνει ότι
"υπάρχουν περιπτώσεις στην Ατλέτικο που δεν μπορούν να παρακαμφθούν, αλλά
δεν αξίζουν αυτήν την ποινή. Κι αυτή της Μαδρίτης είναι αδιανόητη. Η Μαδρίτη
έχει πληρώσει το τίμημα να βρίσκεται στον συνδυασμό". Η FIFA έχει περιφρονήσει
την ισπανική έννομη τάξη και την εδαφική οργάνωση του ισπανικού κράτους επειδή
δεν έχει σεβαστεί ότι οι Αυτόνομες Περιοχές έχουν τις αρμοδιότητές τους στον
αθλητισμό. Τα μέλη της Επιτροπής της FIFA έχουν βγάλει μια δικαστική απόφαση
που έρχεται σε αντίθεση με την ισπανική νομοθεσία.
Η επιτροπή της FIFA δεν αναγνωρίζει τις περιφερειακές
ομοσπονδίες ως αναπόσπαστα τμήματα των εθνικών ομοσπονδιών. Κάτω απ’αυτή τη
δυσανάλογη τιμωρία βρίσκεται η δύναμη της Conmebol (Νοτιοαμερικανική
Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου) έτσι ώστε να μην μειωθεί ο όγκος των μεταγραφών και να
μην σταματήσει να υπάρχει μια διαπραγμάτευση στην οποία φέρεται να επωφελούνται,
και να μην βγουν χαμένοι, αν οι παίκτες φύγουν από παιδιά.
Αυτή η παράλογη ποινή σε Μαδρίτη κι Atleti αυτό που αποδεικνύει
είναι ότι η FIFA εξακολουθεί να κυριαρχείται απ’τους διεφθαρμένους. Η άφιξη του
Gianni Infantino στην προεδρία δεν έχει αλλάξει τίποτα και η σήψη κατατρώει τη
δομή του μέγιστου οργανισμού του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Ο κανονισμός για την προστασία των ανηλίκων δεν είναι κακός.
Είναι απαραίτητος. Αυτή που είναι κακή είναι η εφαρμογή του. Δεν μπορείς να
πεις ότι ένα παιδί του Μαγκρέμπ που ζει στην Ισπανία χρόνια, λόγω της δουλειάς
του πατέρα του, δεν μπορεί να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο και δεν μπορεί να
το κάνει και πάλι μέχρι να γίνει 18 ετών. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις σ’όλη
την Ισπανία. Τα δικαστήρια έχουν αρχίσει να αναγκάζουν τις περιφερειακές
ομοσπονδίες να σταματούν να συμμετάσχουν και να εκδίδουν τις άδειες. Και
υπάρχουν επίσης και περιοχές που αναγκάζουν τις περιφερειακές ομοσπονδίες να καταγράψουν
τους παίκτες επειδή βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς να παίζουν.
Ο κανόνας της FIFA είναι ένας στο νόμο προστασίας των ανηλίκων
που καταλήγει να μην προστατεύει τους ίδιους τους ανήλικους. Ο κανόνας είναι για
την αποφυγή κατάχρησης και χρήσης των αγοριών ως εμπορεύματα, αλλά σ’αυτές τις
υποθέσεις δεν συμβαίνει αυτό. Αυτό που κρύβεται από πίσω είναι η επιθυμία
διατήρησης του συστήματος μεταγραφών έτσι ώστε να κεφαλοποιήσουν οι σύλλογοι,
ειδικά της Νότιας Αμερικής.
Η FIFA εφαρμόζει τον κανόνα με αρνητικό τρόπο. Δεν μπορεί να
κάνει έναν καφέ για όλους, διότι δεν είναι όλες οι περιπτώσεις καταχρηστικές. Η
συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι θετικές καταστάσεις για το μέλλον
του αγοριού, ακόμη και της οικογένειάς του. Αλλά η επιτροπή ανηλίκων της FIFA εφαρμόζει
ως απάντηση πάντα το όχι. Απαιτεί, επίσης, μια διαδικασία ενάντια στον εαυτό
της. Ή ό,τι είναι το ότι ένα παιδί απ’το Εκουαδόρ που έρχεται μετανάστης στην
Ισπανία πρέπει να ζητήσει άδεια απ’τη FIFA για να παίξει ποδόσφαιρο στην Ισπανία.
Και η FIFA να μην του τη δίνει βασισμένη στο κανόνα της προστασίας των
ανηλίκων.
Τις ποινές σε Μαδρίτη κι Atleti δεν ξέρεις από πού να τις πιάσεις.
Όπως αν τιμωρήσουν την Βιγιαρεάλ, για παράδειγμα, μία άλλη παραδειγματική
ακαδημία. Ούτε η Μαδρίτη ούτε η Ατλέτικο αξίζουν αυτή την κατάχρηση εξουσίας
της FIFA, ενός οργανισμού εγγενώς διεφθαρμένου, όπως έχει αποδειχθεί, ο οποίος
ήθελε να παραδειγματίσει τιμωρώντας τις δύο καλύτερες ομάδες της Ευρώπης για να
συνεχίσει να κάνει τις ανοησίες του. Ελπίζουμε και πιστεύουμε στο ότι το CAS
(Διαιτητικό Δικαστήριο Αθλητισμού) θα αποδείξει την ανεξαρτησία του και θα
διορθώσει γρήγορα την κατάχρηση της FIFA και θα καταργήσει τις άδικες ποινές σε
Ρεάλ Μαδρίτης κι Ατλέτικο.
