Του Santiago Segurola
Οι παλιοί οπαδοί είναι πολύ ευαίσθητοι σε μια ποιότητα του
ποδοσφαίρου που σχετίζεται με τον ενθουσιασμό και τη μνήμη. Αποθηκεύουν στη
μνήμη γκολ που μετράνε με άλλα που ξυπνούν την ανάγκη για σύγκριση. Μοιάζουν πάρα
πολύ, απαιτούν να επανεξεταστούν οι αναμνήσεις, προκαλούν τη συζήτηση και
μερικές φορές δημιουργούν ένα εκπληκτικό συμπέρασμα: δεν υπάρχουν μόνο τα γκολ
που παραπέμπουν αμέσως σε άλλα στο παρελθόν (του Carvajal ενάντια στην Σεβίλλη
στον τελικό του Supercopa μετέφερε αμέσως στου Sanchis ενάντια στην Ελβετία στο
Παγκόσμιο Κύπελλο του 66), αλλά κι αυτά που πρωταγωνιστούν λόγω του ίδιου τύπου
παίκτη.
Τα ανεπανάληπτα γκολ έχουν την αρετή να επαναλαμβάνονται.
Κανείς δεν υποπτεύονταν μια ενέργεια σχεδόν ταυτόσημη μ’εκείνη του Μαραντόνα
ενάντια στην Αγγλία στο Παγκόσμιο του Μεξικού το 86, αλλά εκείνος ο θαυμάσιος
ελιγμός του Μέσι εναντίον της Χετάφε αναδημοσίευσε σχεδόν κάθε σημείο της κούρσας,
τις ντρίμπλες, τις προσποιήσεις και τον ορισμό που συγκλόνισε τον κόσμο. Έλειπε
η αφήγηση, όχι του Victor Hugo Morales, που τόσοι προσπαθούν να επαναλάβουν χωρίς
επιτυχία, αλλά της υπερβατικής αξίας που αντιπροσωπεύει πάντα ένα Παγκόσμιο
Κύπελλο και το κάθε Αργεντινή-Αγγλία.
Αν και δεν το ξέρετε, ο Dani Carvajal εξηγείται μέσω του Sanchis,
ο valenciano μπακ που πέρασε χωρίς επιτυχία απ’τις τάξεις της Condal, θυγατρικής
της Barca, και στην Βαγιαδολίδ έφτασε στο επαρκές κύρος για να αγκυροβολήσει
στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ένας δυναμικός παίκτης, μέσου ύψους, με ασυνήθιστες
ικανότητες για αμυντικό. Ντρίμπλαρε κι έφτανε σε θέσεις επίθεσης συχνά,
ιδιότητες της προηγούμενης εποχής του ως εξτρέμ και μέσος.
Ο Sanchis, του οποίου το γκολ ήταν ουσιαστικά μια τολμηρή
και μεγάλη διαγώνιος, ξεπερνώντας τους αντιπάλους με απόφαση και καθορίζοντας
μπροστά στον τερματοφύλακα με το εξωτερικό του δεξιού του ποδιού, εμφανίστηκε
σε ένα νέο πλαίσιο. Οι νέοι Βραζιλιάνοι μπακ εντυπωσίαζαν κι ο Facchetti, ο
ψηλός, κομψός και πολύ γρήγορος αριστερός μπακ της Ίντερ, προκαλούσε τον όλεθρο
με τις μπούκες του. Όπως ο Facchetti, ο Sanchis ήταν δεξιοπόδαρος, αλλά συνήθιζε
να παίζει στ’αριστερά. Ήταν εκείνη την εποχή, στα μέσα της δεκαετίας του '60,
όταν άρχισε μέχρι κι ο μπακ να βγάζει εκτός θέσης έναν καλό αριθμό εξτρέμ. Ένας
ήταν ο Iñaki Sáez, στην Athletic. Άλλος ο Joaquín Rifé, στη Barca.
Στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Sanchis (δεξιός μπακ εναντίον της
Ελβετίας) πρωτοστάτησε σ’ένα είδος άμυνας που έχει γίνει παράδοση: ο μπακ της
επίθεσης. Οι αριστεροί έχουν υπάρξει πιο διάσημοι, απ’τον Γκορντίγιο στον
Marcelo περνώντας απ’τον Ρομπέρτο Κάρλος. Στη δεξιά, ο Michel Salgado και
τώρα ο Carvajal ανήκουν στην ίδια ράτσα. Οι μπακ, που μέχρι πρόσφατα έμοιαζαν
οι πιο αναλώσιμοι της ομάδας, έχουν γίνει κρίσιμα κομμάτια του σύγχρονου
ποδοσφαίρου, με ένα τεράστιο βαθμό ευθυνών. Θα πρέπει να’ναι εξαιρετικοί αμυντικοί,
μέσοι κι εξτρέμ.
Το γκολ του Carvajal, κι ο υπέροχος αγώνας του εναντίον της
Σεβίλλης στο Τρόντχαϊμ, συνοψίζει τη σημασία των μπακ. Στην περίπτωση του αμυντικού
της Ρεάλ Μαδρίτης, το γκολ πιστώνεται στον χαρακτήρα του, τη φιλοδοξία, την
κλάση και την θρασύτητα. Κανείς δεν ξέρει καλύτερα απ’τους οπαδούς. Λατρεύουν τον
Carvajal, κληρονόμο στο χρόνο του άλλου μπακ χωρίς κόμπλεξ: του Manuel Sanchis
Martínez.
@suntagm_puskas
@suntagm_puskas
