Του Antonio
Sanz
Κάποιος ξεκινά με μια ιδέα και, στη συνέχεια, αυτή η σκέψη αποσαφηνίζεται.
Αυτό θα πρέπει να σκέφτεται ο Ζιντάν μετά την πρώτη δωδεκάδα των αγώνων του
Κάποιος ξεκινά με μια ιδέα και, στη συνέχεια, αυτή η σκέψη αποσαφηνίζεται.
Αυτό θα πρέπει να σκέφτεται ο Ζιντάν μετά την πρώτη δωδεκάδα των αγώνων του. Εκείνο
το παιχνίδι της επίθεσης και του κάθετου, σχεδόν χωρίς κορσέ, χρησίμευσε για να
παρουσιαστεί μια Ρεάλ Μαδρίτης δύο προσώπων: ενός ελκυστικού και παινεμένου στα
εντός έδρας κι ενός άτολμου και λίγου πνεύματος, στα εκτός έδρας. Εκείνοι οι
παίκτες που είδαν τόσο ενοχλημένοι τον ηγέτη να τους εξαφανίζει απ’τις 11άδες σε
μια νέα επίδειξη δύναμης. Αυτοί οι ίδιοι οι παίκτες που περίμεναν σιωπηλά στην
εξέλιξη του χρόνου είναι τώρα οι πρωταγωνιστές, γιατί η ομάδα δεν έχει καταλήξει
να λάμψει. Η εξέλιξη του Γάλλου προπονητή επιβραβεύει την απόδοση και κάνει
στην άκρη την αφίσα του καλού ονόματος, ταράζοντας τον ηγέτη ο οποίος εκτιμά
ότι οι καλύτεροι-του καλού ονόματος-δεν πρέπει να χάνουν την εξέχουσα θέση,
επειδή πυροδοτείται η παρακμή τους και τελικά αποστερεί την πώληση. Σε κάθε
περίπτωση, το σύνθημα που στην πρώτη θητεία του χειροκροτήθηκε τόσο, το
«Zidanes και Pavones» παίρνει μορφή και πάλι. Σήμερα είναι «Cristianos (o Bales)
και Lucas». Σε καιρούς λιγοστής ευημερίας, οποιοσδήποτε ανακουφίζει τη θλίψη
είναι καλοδεχούμενος.
Ο Ζιντάν εξακολουθεί να’χει ακόμα το «Ν» στην πλάτη, ως
νεοφερμένος στην ελίτ. Κάποιοι θυμούνται τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στην Castilla,
όπου είχε την πρώτη εμπειρία του στους πάγκους. Ο Γάλλος απέρριψε πιο παχυλές
προτάσεις από ομάδες της χώρας του, για να εκπαιδευτεί στην ησυχία που πρόσφερε
η θυγατρική. Αυτό που δεν περίμενε ποτέ ήταν ότι μετά από δεκαοκτώ μήνες
εντατικής δουλειάς, θα’ρχονταν η ευκαιρία που περιμένει κάθε τεχνικός. Τότε, η
βιασύνη τον οδήγησε να καταλάβει το γραφείο του Μπενίτεθ, χωρίς αυτός να είχε μαζέψει
τον εξοπλισμό του. Προηγουμένως είχε μετρήσει τους καιρούς για να αποβιβαστεί την
καλύτερη στιγμή και μπροστά στην καλύτερη προοπτική του προγράμματος. Το έγκαυμα
που υπέστη ο προκάτοχός του τον ανάγκασε να ζεστάνει τις μηχανές. Η αρχή δεν θα
μπορούσε να’ναι καλύτερη και η επίδραση κοσμούσε τη φιγούρα ενός αρχάριου που
ξεκίνησε με το δεξί. Διέλυσε την Deportivo, την Sporting και την Εσπανιόλ κι έφερε
ισοπαλία με καλή εικόνα στην έδρα της Μπέτις. Ταίριαξε τους πάντες στην 11άδα,
εκτός απ’τον James, ο οποίος ήταν ο πρώτος στοχοποιημένος, ενώ δούλευε στη
φυσική του κατάσταση για ν’ανακτήσει τον Κολομβιανό της περασμένης σεζόν. Ο Bale
έκανε χατ τρικ και οι Μπενζεμά και Κριστιάνο ντομπλέτες. Το χαμόγελο επέστρεψε
στο πρόσωπο των παικτών μετά την «τυραννία» του παρελθόντος.
Ίσως το καλύτερο παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης της εποχής Μπενίτεθ
να’ταν στο Parc des Princes στο Παρίσι. Σε πολλούς madridistas, πρώτος ο Florentino,
προκλήθηκε έκπληξη απ’την 11άδα. Οι απουσίες των Bale και Μπενζεμά ανάγκασαν
τον προπονητή να χρησιμοποιήσει τον Jesé, με τον οποίο βρίσκονταν ήδη σε
απόσταση, και τον Lucas Vázquez, πέρα απ’τον βασικό Casemiro. Η ομάδα ανταγωνίστηκε
κι άφησε μια καλή εικόνα σ’ένα γήπεδο που θα φιλοξενήσει έναν απ’τους
προημιτελικούς της διοργάνωσης. Ωστόσο, ο πρόεδρος δεν συγκινήθηκε βλέποντας τόσα
παιδιά στην 11άδα. Είναι γνωστό ότι προτιμά να συσσωρεύει αστέρια. Λοιπόν, οι
αγώνες ήθελαν να δούμε και πάλι ως βασικούς, παίκτες με τη «σφραγίδα Μπενίτεθ».
Ο Ζιντάν έχει αποφασίσει, μετά τη γκέλα στη Μάλαγα και την οδυνηρή ήττα στο
ντέρμπι, την ανάκτηση δύο που έχουν επιστρέψει με δύναμη. Casemiro και Lucas,
Lucas και Casemiro, δύο μέτριοι παίκτες, δύο παίκτες χωρίς θόρυβο, δύο παιδιά
που έχουν επιστρέψει στις ενδεκάδες μετά από εξαγνισμό για σχεδόν εξήντα ημέρες,
λόγω του ότι Benitez τους έβλεπε με καλό μάτι. Ο Γάλλος προπονητής έχει
συνειδητοποιήσει τη χρησιμότητά τους κι έχουν πάρει λεπτά κι απόδοση.
Το ότι ο Casemiro ή ο Lucas είναι βασικοί κι ο Isco αναπληρωματικός
είναι η κάρτα εξέλιξης που παρουσιάζει ο Ζιντάν. Αλλά δεν είναι η μόνη. Η επιστροφή
του Μπέιλ μετά την ανάρρωσή του απ’την αιώνια πάθηση στον υποκνημίδιο, σε
συνδυασμό με την απώλεια του τραυματισμένου Μπενζεμά, μας έχει τοποθετήσει εκ
νέου πίσω στον εξορισμένο καιρό του Μπενίτεθ. Ο Ουαλός βρέθηκε και πάλι στην
αριστερή πλευρά, εκεί όπου αναγνώριζε ανέκαθεν ότι αισθάνεται πιο άνετα, κι ο Κριστιάνο
Ρονάλντο έχει τοποθετηθεί ως φορ, σ’αυτή την άβολη θέση που κινείται σ’όλο το μέτωπο
της επίθεσης. Με την επιστροφή του Μπενζεμά, θα δούμε που θα παίξει ο καθένας,
αλλά είναι ήδη μια αρχή, το ότι κάποιος εικαζόμενος άθικτος έχει αμφισβητηθεί απ’την
είσοδο της δευτερεύουσας μονάδας που έχει δώσει νέα οφέλη σε μια ομάδα που έχει
εναποθέσει όλη τη μοίρα της στην Ευρωπαϊκή διοργάνωση για να σώσει τη σεζόν.
Ο Ζιντάν ωριμάζει απ’τα χτυπήματα των παιχνιδιών. Αν τα
πρώτα βήματα ήταν κομψά κι ελκυστικά στο μάτι του θεατή, τα πρώτα ταρακουνήματα
τον έχουν αναγκάσει να εγκαταλείψει το επιδεικτικό που είναι τα κινούμενα
σχέδια. Στην εποχή του, ο Jorge Valdano καθόρισε τον Ρομάριο ως παίκτη φαντασίας,
ικανό να κάνει καταπληκτικές ενέργειες στον αγωνιστικό χώρο. Στον Ζιντάν, ο
οποίος ήταν επίσης ένας παίκτης που εξιδανικεύει την πραγματικότητα, θα ήθελε
να επαναλάβει αυτή τη λειτουργία ως προπονητής. Αλλά μόλις δύο μήνες πορείας
τον οδηγούν στο να’ναι συνετός, στο να ψάχνει την ισορροπία, στο να
αποκαταστήσει την τάξη, στο να δώσει έμφαση στις πλευρές –ανόρθωσε τον Lucas
και τοποθέτησε τον Bale- και στο να κάνει rotation χάνοντας την ουσία μιας 11άδας μνήμης. Ακούγεται οικείο;
Αυτό που στην αρχή ήταν έπαινοι κι εμπιστοσύνη για τον James, τον Isco ή τον Jesé
έχει μεταλλαχθεί σε παίκτες που μπαίνουν και βγαίνουν απ’τις 11άδες όπως τον
Οκτώβριο. Ο προπονητής που περπατά με το «Ν» του αρχάριου έχει υπόψιν ότι
διακυβεύεται κάτι περισσότερο απ’την παρουσία του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Το ποδοσφαιρικό
σύμπαν παρατηρεί την προσγείωσή του κι ο Γάλλος γνωρίζει ότι πλέον δεν αξίζει να
ευχαριστεί τον Florentino. Το αφεντικό είναι κατάπληκτο με κάποιες 11άδες του μαθητή
του. Αυτή η αμηχανία μεταφράζεται στο ότι στο τέλος της σεζόν θα θολώσει και θα
μετρήσει πάλι τ’αποδυτήρια και ποιος ξέρει αν θα το κάνει επίσης και στον πάγκο.
Τέλειωσε η εποχή του ποδοσφαίρου της φαντασίας. Τώρα πιάστε την αγαπημένη ταινία,
εκείνης της οποίας το σενάριο το ξέρετε απ’έξω. Ένα παραπάτημα σ’αυτό το σημείο
είναι μια σίγουρη καταδίκη.
