Πτώση της έντασης μετά το Champions League
Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει γκελάρει μετά από τέσσερα απ’τα επτά
ευρωπαϊκά παιχνίδια της φέτος. Πήρε 11 απ’τους 21 πιθανούς βαθμούς
Δεν υπήρξε πρωτάθλημα για τους Λευκούς στο Έβδομο (1998), ούτε
και στο Όγδοο (2000). Ούτε στο Ένατο (2002). Ούτε και στο Δέκατο (2014).
Φαίνεται ότι δεν θα υπάρξει ούτε και φέτος, στην οποία το όνειρο του Undécima είναι
το μόνο πράγμα που τροφοδοτεί τη λευκή ελπίδα να τελειώσει τη σεζόν με μια
επίσκεψη στις Cibeles. Η θεά δεν πανηγύρισε το 2015, ούτε έναν τίτλο των
λευκών. Μόνο το μπάσκετ της έδωσε χαρά.
Και είναι ότι η Μαδρίτη -επιστρέφουμε στο ποδόσφαιρο- είναι
ιστορικά μια ομάδα μεγάλων προτεραιοτήτων. Του πρωταθλήματος ή του Τσάμπιονς
Λιγκ, αλλά ποτέ - μιλάμε για τη σύγχρονη εποχή του έγχρωμου ποδοσφαίρου- και των
δύο ταυτόχρονα. Στη σεζόν 13-14 έκανε νταμπλ, ναι, αλλά το Copa del Rey θεωρούνταν
πάντα λίγο στο Chamartin.
Ενώ η Barca φιλοδοξεί σ’ένα συνεχόμενο τρεμπλ, κάτι που
κανένας σύλλογος δεν έχει καταφέρει ποτέ, στη Μαδρίτη -σ’επίπεδο οπαδών και
κριτικών, αλλά επίσης και σε συλλογικό- διαπιστώνεται για άλλη μια φορά ότι
αυτή η ομάδα, αυτό το ρόστερ δεν έχει σχεδιαστεί για διοργανώσεις πολλών αγώνων.
Ότι προτιμά το έπος της στιγμής, το φλας του γκολ του Ramos στη Λισσαβόνα -τίποτα
νέο: του Ζιντάν στη Γλασκόβη- απ’την τοποθέτηση της εργασίας και του φτυαριού, στην
κορυφή, κάτι που απαιτείται για ν’αρπάξει ένα πρωτάθλημα από έναν αντίπαλο ο
οποίος δεν φαίνεται διατεθειμένος ν’αφήσει στους υπόλοιπους ούτε τα ψίχουλα.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι η Μαδρίτη έχει αφήσει στην Ευρώπη τον
αέρα που θα’πρεπε να’χει διατηρήσει ζωντανό στο πρωτάθλημα. Επτά ευρωπαϊκούς
αγώνες έχουν παίξει οι λευκοί, κι έχουν γκελάρει αμέσως, μετά απ’τους τέσσερις
απ’αυτούς, με ήττες εναντίον των Σεβίλλη και Βιγιαρεάλ και ισοπαλίες εναντίον της
Ατλέτικο, ο επόμενος αντίπαλός τους, και της Μάλαγας, την περασμένη Κυριακή.
Μόνο τρεις νίκες μετά την παράδοση των αυτιών στη μεθυστική μελωδία του
Champions League. Συνολικά, 10 οι βαθμοί απ’τους 21, που έχουν πάει στο διάολο,
στην αντιμετώπιση του εγχώριου ανταγωνισμού μετά του ηπειρωτικού.
Μοναχική Liga
Καθώς βρίσκουμε εξηγήσεις σε μια κατάσταση που μπορεί να διατηρήσει
την Liga των ρεκόρ του Μουρίνιο ως μια νησίδα στις τελευταίες οκτώ madridistas σεζόν,
δεν χρειάζεται να ψάξουμε περαιτέρω για να δούμε πού βρίσκεται η άβυσσος που, σ’αυτό
το σημείο, χωρίζει τη Μαδρίτη απ’την ουτοπία του τίτλου του πρωταθλήματος.
Το Champions League έχει φθείρει πολύ περισσότερο τους λευκούς από ό, τι τ’άλλα
φαβορί για τον τίτλο. Συγκεκριμένα, το διπλάσιο απ’ότι η Barça. Αν και οι azulgrana,
όπως η Ατλέτικο δεν έχουν ακόμη αντιμετωπίσει αυτό το έβδομο μετα-ευρωπαϊκό ματς.
Αλλά στα προηγούμενα έξι, η πρωτοπόρος έχασε μόλις πέντε βαθμούς έναντι των
δέκα της Μαδρίτης. Και η σύγκριση με την Ατλέτικο είναι ακόμα πιο οδυνηρή για
τους λευκούς. Έξι παιχνίδια, πέντε νίκες και μια ισοπαλία -απέναντι στη
Μαδρίτη-, για την ομάδα του Simeone, την επόμενη επισκέπτρια του Bernabeu.
Στην ομάδα του Ζιντάν απομένει αυτή τη φορά αυτός ο
μπαλαντέρ στο πρόγραμμα. Λόγω σχεδιασμού της UEFA, οι blancos έπαιξαν τον ευρωπαϊκό
τους αγώνα μια εβδομάδα νωρίτερα από ό, τι η αντίπαλός τους στο ντέρμπι. Η Μαδρίτη
έχει μια πλήρη εβδομάδα για την προετοιμασία του αγώνα, ενώ η Ατλέτικο μόλις
δύο ημέρες. Λευκό πλεονέκτημα για ένα ντέρμπι στο οποίο διακυβεύονται λίγα,
εκτός απ’την υπερηφάνεια. Που δεν είναι λίγο.
