Ο Νορβηγός, 365 μέρες στη Μαδρίτη
Το αγόρι θαύμα των 16 χρόνων έχει επέτειο. Μέρες έντονες,
συναρπαστικές, καλές κι όχι τόσο καλές. Εξετάζουμε το πρώτο έτος του Martin
Ødegaard στην Ρεάλ Μαδρίτης
Λίγο μετά τα 16α γενέθλιά του, ένα χαμογελαστός Martin
Odegaard παρουσιάστηκε με μια φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης στο Valdebebas εν μέσω σπάνιων
προσδοκιών για έναν έφηβο. Ένα χρόνο αργότερα, παρά το ότι, εξακολουθεί να
παίζει στη Ρεάλ Μαδρίτης Castilla, έχει σκοράρει μόλις ένα γκολ κι απογοήτευσε
στην προετοιμασία, ο σύλλογος έχει περισσότερη πίστη από ποτέ ότι θα γίνει ένα
αστέρι παγκόσμιας κλάσης στο Μπερναμπέου.
Η μεταγραφή του, οι επισκέψεις του στις προπονήσεις των
καλύτερων κλαμπ στην ήπειρο, το σίριαλ για την απόφασή του και το μυστήριο
σχετικά με το παιχνίδι του, τον μετέτρεψαν πριν ακόμα προσγειωθεί στη Μαδρίτη,
σ’ένα γεγονός. Και στην πρώτη του εμφάνιση, σ’εκείνη τη συνέντευξη Τύπου με τον
Butragueño, δεν απογοήτευσε. Έμοιαζε σαν ένας έφηβος ποπ σταρ και με την εικόνα
του θάμπωσε τους οπαδούς.
Πέρασε απ’την πατρίδα του, το Ντράμμεν, στη Μαδρίτη για να δουλέψει
με τους Κριστιάνο, Ράμος ή Bale στις ασκήσεις του Ciudad Deportiva, να συνυπάρξει
και να προπονηθεί μαζί τους. Εν ολίγοις, για να εκπληρώσει το όνειρο
εκατομμυρίων παιδιών της ηλικίας του. Την παρουσίασή του ακολουθήσαν αμφίβολες μέρες,
κανά δυο παιχνίδια ελάχιστα λαμπερά και, την τρίτη αγωνιστική, η επιβεβαίωσή
του. Έβαλε το πρώτο γκολ στο 4-0 επί της Barakaldo, έδωσε μια παράσταση, αποχώρησε
επευφημούμενος και κατέστησε σαφές ότι αυτό το ξανθό αγόρι με τα μακριά μανίκια,
που ήρθε απ’τα βόρεια, ήταν ξεχωριστό.
Η αλλαγή του Ζιντάν
Τα πρώτα του βήματα στην Castilla δεν ήταν εύκολα. Έφτασε σε
αποδυτήρια ήδη εδραιωμένα και βλέποντας τον δεν ήταν όλοι χαρούμενοι. Το
γεγονός ότι προπονούνταν με την πρώτη ομάδα, αλλά έπαιζε με την Castilla, δεν
τον βοήθησε να προσαρμοστεί. Ούτε και μερικά απ’τα λασπώδη και κακοσυντηρημένα γήπεδα στα οποία έπρεπε να παίξει.
Ούτε με τον Zizou είχε σπουδαία σχέση. Σιγά-σιγά έπεσε στην
ιεραρχία και, παρόλο που ο σύλλογος δεν αμφέβαλε ποτέ για τη δυναμική του,
εξαφανίστηκε. Ακόμα περισσότερο, όταν έχασε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο
του στο Champions League και να γίνει ο νεότερος που έπαιξε ποτέ στην κορυφαία
διοργάνωση της Ευρώπης, μια απόφαση που προκάλεσε σχίσμα στην ποδοσφαιρική
ομάδα.
Αλλά αν κάτι χαρακτηρίζει τη μέχρι σήμερα πορεία του Νορβηγού
στη Μαδρίτη είναι η αίσθηση της διαβίωσης σ’ένα καρουζέλ. Έκανε ντεμπούτο αντικαθιστώντας
τον Κριστιάνο Ρονάλντο στον τελευταίο αγώνα πρωταθλήματος εναντίον της Getafe,
μ’ένα Μπερναμπέου να παραδίδεται σ 'αυτόν. Εκείνη η μισή ώρα κατά την οποία
έκανε τα πάντα σωστά με το 41 στην πλάτη τον έκαναν να συνδεθεί και πάλι με τη madridista
κοινότητα.
Και μετά απ’την ανάδυσή του και την είδηση ότι θα έκανε
προετοιμασία με τους μεγάλους, επέστρεψε στην ύφεση μετά από μια απογοητευτική
περιοδεία. Εξέτασε σοβαρά το ενδεχόμενο να φύγει δανεικός σε αναζήτηση πρώτης ομάδας
υψηλού επιπέδου, κάτι που χρειαζόταν για να εξελίξει το παιχνίδι του, πλήρως ενήμερος
ότι το ταλέντο του θα έρχονταν στο προσκήνιο πολύ πιο γρήγορα στην πρώτη
κατηγορία σε σχέση με τη δεύτερη. Ωστόσο, ο σύλλογος δεν είχε καμία πρόθεση να τον
αφήσει να πάει πουθενά. Τον θέλει να ακονίσει τις δεξιότητές του στο
Valdebebas, να κερδίσει τη θέση του στην ομάδα και να κάνει το μεγάλο ξεπέταγμα.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του μέχρι σήμερα ήταν να δουλέψει ήσυχα
και να εξελίξει αργά αλλά σταθερά το παιχνίδι του. Κατ’αυτόν τον τρόπο έχει
εργαστεί υπό τον Ζιντάν και είναι τώρα ένας σταθερά εμφανιζόμενος στις προπονήσεις
της πρώτη ομάδας και θεωρείται τόσο απ’τον Γάλλο όσο κι απ’τον σύλλογο, η
μεγάλη λευκή ελπίδα για το μέλλον μαζί με τους Marcos Llorente και Borja
Mayoral. Σήμερα σβήνει ένα κερί κάνοντας την ίδια ευχή μ’εκείνη που έκανε όταν
προσγειώθηκε απ’τη Νορβηγία. Να θριαμβεύσει στα λευκά.
