Ο Μπενίτεθ
ξεκίνησε νωρίς την προπονητική στις ακαδημίες της Ρεάλ.
Καλοκαίρι του
1979, και η ζωή του Ράφα Μπενίτεθ πρόκειται να υποβληθεί σε μια δραματική
αλλαγή. Είναι 19 ετών, παίζει στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας για την Ρεάλ
Μαδρίτης Aficionado, την ερασιτεχνική ομάδα του συλλόγου. Αλλά είχαν αρχίσει να
κυκλοφορούν φήμες στην ακαδημία, ότι θα συμμετείχε στην προετοιμασία της Καστίγια,
η οποία έπαιζε στην δεύτερη κατηγορία.
Ως φοιτητής του
INEF (το Εθνικό Ινστιτούτο Φυσικής Αγωγής) επιλέχθηκε για τους Παγκόσμιους Φοιτητικούς
Αγώνες στο Μεξικό.
"Στο δεύτερο
αγώνα, εναντίον του Καναδά, ένας αντίπαλος με βρήκε από πίσω και γύρισε το
γόνατο μου. Συνέχισα να παίζω φορώντας κάποιο προστατευτικό στο γόνατο, και δεν
ήξερα ότι είχα υποστεί ρήξη ενός συνδέσμου στο δεξί μου πόδι". Ήταν άλλοι
καιροί τότε, η αθλητική ιατρική δεν είχε προχωρήσει. Στην πραγματικότητα αυτό
ήταν ουσιαστικά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του . Μια κακή διάγνωση,
μια πολύ μακρά περίοδο ανάκαμψης, και οι άκαρπες προσπάθειες για να επιστρέψει
σε αυτό που ήταν πριν. Δεν ήταν γραφτό να γίνει ποδοσφαιριστής. Ένα χρόνο εκτός
και στη συνέχεια πήγε δανεικός στην Parla για να προσπαθήσει για το αδύνατο.
Έτσι, ο ποδοσφαιριστής
έπαψε να υπάρχει και γεννήθηκε ο προπονητής, αν και στην πραγματικότητα ο προπονητής
ήταν πάντα ένα μέρος του. "Είναι αλήθεια ότι, όταν παίζαμε, πολλοί από
τους συμπαίκτες μου, μου έλεγαν ότι μιλούσα πάρα πολύ, αλλά δεν μπορούσα να το κόψω.
Δεν ήταν για να επικρίνω κάποιον, ήταν ότι μπορούσα να δω πράγματα που οι άλλοι
δεν μπορούσαν και προσπαθούσα να κάνω το καλύτερό δυνατό για την ομάδα. Δεν
φώναζα σε κανέναν, απλά έκανα σχόλια ".
"Είναι πάντα
καλύτερο να είσαι ποδοσφαιριστής αντί για προπονητής. Εάν είσαι προπονητής
είναι επειδή δεν μπορείς να είσαι ποδοσφαιριστής. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα είχα
φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο ως παίκτης, αλλά πιστεύω ότι θα είχα παίξει στην
πρώτη κατηγορία, αν δεν είχα τραυματιστεί ", είπε σε πολλές περιπτώσεις.
Σε ηλικία 12 ετών
ήρθε στην Ρεάλ Μαδρίτης για να γίνει ποδοσφαιριστής. Ο Σαντιάγκο Zubieta, ένας
από τους τεχνικούς του συλλόγου, διέκρινε σ’αυτόν, τους καλούς του τρόπους. Μπήκε
στην ομάδα του Grosso κι από εκεί πέρασε απ’όλα τα επίπεδα της ακαδημίας. Βήμα
προς βήμα, μέχρι το καλοκαίρι του 79. Έπαιξε στη μεσαία γραμμή, ενίοτε λίμπερο,
αλλά και μέσα δεξιά. Το είδωλό του, σα νέος, δεν ήταν άλλο απ’τον Beckenbauer. Στόχευε
ψηλά.
Ήταν ένας
επαγγελματίας με την ευρύτερη έννοια του όρου. Ο ίδιος φρόντιζε και την
παραμικρή λεπτομέρεια και οι συμπαίκτες
του τον θεωρούσαν πολύ υπερβολικό γι’αυτό. Για τον πατέρα του, τον Paco, ήταν ο
Falin. Και ήταν η οικογένειά του που τον βοήθησε περισσότερο στα δύσκολα χρόνια
της ανάκαμψης απ’τον τραυματισμό του, η οποία δεν ήρθε ποτέ.
Στα αποδυτήρια της
ακαδημίας, ο Μπενίτεθ ,ήδη είχε ένα σημειωματάριο με σχηματισμούς, προπονητικές
ατάκες και ακόμη βαθμολογίες των
επιδόσεων των παικτών της ακαδημίας.
Η Parla και η
Linares, πριν από την απόσυρση στα 26 του.
Ο Teo Lázaro ήταν συμπαίκτης του για πέντε σεζόν
του στην Parla. Έγιναν φίλοι. "Φαίνονταν ότι θα γίνονταν προπονητής. Μέσα
στο γήπεδο δεν σταματούσε να καθοδηγεί.Ως μέσος ήταν πολύ καλός τακτικά. Έδινε
πολύ νόημα στο παιχνίδι. Ήταν πάντα ο εγκέφαλος".
«Ήταν σημαντικός
για την ομάδα. Ευχάριστος σε όλους τους προπονητές και θυμάμαι τον Briones να
συζητά μαζί του τακτικά ζητήματα. Είχε τις βάσεις, γιατί είχε σπουδάσει στην
INEF. Φορούσε πάντα φόρμα. Την πρώτη φορά που έβαλε κοστούμι ήταν στον γάμο μου
πριν από 31 χρόνια. Είμαι αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο και δεν το λέω επειδή
είναι φίλος μου, αλλά υπάρχουν λίγοι προπονητές με τις δικές του γνώσεις. Αν τον
αφήσουν, θα θριαμβεύσει στη Μαδρίτη».
Arrigo Μπενίτεθ
και μια ιλιγγιώδης κούρσα.
Απ’την Parla στη
Linares, επίσης στη Σεγούντα Β. Το γόνατο του, του είπε «αρκετά». Η απόσυρση ήταν
γεγονός. Θα γίνονταν προπονητής. Στην ηλικία των 22 αποφοίτησε απ’την INEF. Το
1989 πήρε τον εθνικό τίτλο τελειώνοντας την Cardeñosa, Esnaola ...
Πέρασε τρία
χρόνια ως προπονητής της Juvenil Β της Καστίγια. Η προπονητική του καριέρα
είναι ακόμα πιο ραγδαία απ’ότι η ποδοσφαιρική. Πέρασε από όλες τις κατηγορίες και
το 93-94 έγινε υπεύθυνος για την Ρεάλ Μαδρίτης Β (ΙΙ). Όχι για όλη τη σεζόν. Προάχθηκε
πολύ σύντομα στην πρώτη ομάδα, ως βοηθός του Ντελ Μπόσκε. Μετά ξαναγύρισε στην
δεύτερη. Στις ακαδημίες τον αποκαλούσαν «Arrigo» Μπενίτεθ, για την εμμονή του
με τη Μίλαν του Sacchi.
Ήταν η ώρα για να
φύγει απ’το σπίτι μια για πάντα. Αποδέχεται την προσφορά στην Primera, απ’την Βαγιαδολίδ
(95-96). Ήταν 35 ετών. Ντεμπούτο έκανε εναντίον της Μπάρτσα και απολύθηκε τον
Ιανουάριο μετά από μια ήττα απ’την Βαλένθια του Luis Aragones.
Είχε ήδη μπει
στον χορό. Πήγε στην Οσασούνα, στην Σεγούντα. Κι εκεί τα πράγματα πήγαν στραβά.
Με την Εξτρεμαδούρα η εμπειρία ήταν καλύτερη: άνοδος η οποία όμως επισκιάστηκε
απ’την άμεση πτώση. Με την Τενερίφη (2000-01), είχε ακόμα μία άνοδο και την
οριστική πορεία για μεγαλύτερες ομάδες.
