Του Miguel
Ángel Lara
Δύο χρόνια αργότερα αντιμετωπίζει την ίδια μάχη που κέρδισε
ήδη με τον Ζιντάν στον πάγκο
Πριν από δύο χρόνια, ο Isco ήταν ένας παίκτης στον οποίο ο
Lopetegui είχε παραδώσει γαλόνια στην εθνική ομάδα, παρά το ότι στις εντεκάδες του
Zidane δεν έβρισκε διάρκεια. Ήταν ακριβώς τον Νοέμβριο του 2016, στο Wembley,
όταν ο Julen του πρόσφερε μια θέση βασικού απ’την οποία δεν έχει πέσει έκτοτε στην
εθνική ομάδα. Αλλά ήδη ακόμη και πριν ο malagueño είχε νιώσει τη ζεστασιά ενός
προπονητή με τον οποίο είχε υπάρξει πρωταθλητής Ευρώπης Κ 21. Στην πρώτη λίστα
μετά το Euro 2016 δεν ήταν, αλλά ο Lopetegui ζήτησε το λόγο: «Ο Isco δεν είναι
επειδή μόλις μας έχουν ενημερώσει ότι είναι τραυματίας. Γνωρίζουμε ότι παίζει
λίγο, αλλά τον υπολογίζουμε επειδή είναι ένας παίκτης που αγαπάμε».
Δύο χρόνια αργότερα ο Isco αντιμετωπίζει μια μάχη που ξέρει ήδη
πώς να κερδίσει. Στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια του Solari, έχει υπάρξει ο μόνος
υγιής παίκτης της μονάδας Α που δεν έχει παίξει βασικός. Στη Melilla δεν
ταξίδεψε, ενάντια στην Βαγιαδολίδ μπήκε ελλείψει 35 λεπτών και στο Πίλσεν όταν
απέμεναν 19. Στο Βίγκο η αλυσίδα των τραυματισμών άφησε το μυστήριο του να μάθουμε
αν ο Σολάρι είχε κατά νου να τον βάλει ή όχι. Ο Isco έχει ήδη δείξει ότι δεν
κατεβάζει τα χέρια. Με την εθνική ως καταφύγιο ανέλαβε πριν από δύο χρόνια μια
μάχη που κέρδισε μακράν φτάνοντας να γίνει βασικό κομμάτι στο νταμπλ της
Μαδρίτης και βασικός αντί για τον Bale στον τελικό του Κάρντιφ.
Τώρα ανοίγει ξανά ένα κεφάλαιο που είχε κλείσει. Ο Luis
Enrique αναλώνεται σε επαίνους κάθε φορά που τον ρωτάνε για τον Isco.
"Είναι μια απουσία δύσκολη να ξεπεραστεί", δήλωσε ο εκλέκτορας τον
περασμένο μήνα, όταν δεν μπόρεσε να’χει τον madridista ενάντια στην Ουαλία και
την Αγγλία. Είναι ένα γνωστό σενάριο για τον Isco, ο οποίος αυτή την εβδομάδα
θα πάρει την εθνική ως μια μορφή εξιλέωσης.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
