Η Real Madrid του Lopetegui καταδικάζεται για την έλλειψή της σε ποδόσφαιρο και στάση

Του José Felix Díaz, αρχισυντάκτη της Marca

Λευκή ήττα στην Βιτόρια με μια θλιβερή εικόνα

Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει πέσει, όπως δείχνει η ήττα εναντίον της Alavés κι αυτά τα 409 λεπτά χωρίς γκολ. Εκείνο το ότι τώρα είναι ισόβαθμοι με τη Barcelona δεν φτάνει. Όχι. Φτηνή δικαιολογία και η οποία ξεθωριάζει βλέποντας τα τελευταία παιχνίδια, αλλά κυρίως αυτό του Mendizorroza, όταν είναι η Αλαβές αυτή που καταλήγει στη λευκή περιοχή και το κάνει σκοράροντας το νικητήριο γκολ.

Στο ποδόσφαιρο κερδίζεις με την ταχύτητα, υπερχείλιση και, ουσιαστικά, δημιουργώντας ευκαιρίες που φέρνουν το γκολ που οδηγεί την ομάδα σου στη νίκη. Λοιπόν, η ομάδα του Lopetegui, εκτός απ’τα πρώτα δεκαπέντε λεπτά, έδειξε μια επίπεδη εικόνα, χωρίς βάθος και, το χειρότερο, χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει. Η καλύτερη είδηση είναι ότι το επόμενο Σαββατοκύριακο δεν υπάρχει αγώνας πρωταθλήματος κι ότι ο λευκός τεχνικός έχει δύο βδομάδες για να σχηματίσει μια εντεκάδα και να ψάξει μια απάντηση που δεν φαίνεται πουθενά.

Ο Odriozola και το βάθος του, ο Casemiro και η θέλησή του μπροστά στο αντίπαλο τέρμα, είναι το μόνο που μπορεί να διασωθεί από μια άγευστη Ρεάλ Μαδρίτης, που αν πριν από λίγες μέρες λέγαμε ότι δεν στερούταν τον Ρονάλντο, τώρα πρέπει να παραδεχθούμε ότι απ’αυτήν την Ρεάλ Μαδρίτης λείπει κάτι, μάλλον, πολύ.

Για πολλές φάσεις του παιχνιδιού, ενάντια σε μια Αλαβές η οποία σε πολύ λίγες περιπτώσεις θα απολαύσει ένα τέτοιο άνετο παιχνίδι εναντίον ενός πρωταθλητή Ευρώπης και το οποίο ολοκληρώθηκε με νίκη για τους παίκτες του Abelardo, οι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης ούτε καν έτρεχαν, σαν να μην ήταν γι’αυτούς η ιστορία. Περιορίζονταν στο να περιφέρονται στο γήπεδο. Ο Lopetegui έκανε χειρονομίες, ζητούσε συμμετοχή, αλλά δεν έβρισκε κάποια απάντηση. Μηδέν. Κατεβασμένα χέρια και λίγα περισσότερα.

Η αίσθηση που μετέδωσαν οι madridistas είναι ότι δεν τους ένοιαζε. Αν κέρδιζαν, εντάξει, αλλά αυτή η νίκη θα’ρχόταν με περίεργο τρόπο, καθώς χωρίς επιθυμία και χωρίς ευκαιρίες είναι δύσκολο να το κάνεις. Αν έπαιρναν ισοπαλία, εντάξει. Ένας βαθμός. Αλλά αυτό που είναι χειρότερο είναι ότι κατά στιγμές έδειξαν ότι δεν τους ένοιαζε, όπως απέδειξαν στην τελευταία φάση του παιχνιδιού, όταν η Αλαβές ακούμπησε τη μπάλα δύο φορές μέσα στην μικρή περιοχή. Πρώτα ο Sobrino και στη συνέχεια ο Manu García. Κι εν τω μεταξύ ο Gareth Bale, στον πάγκο και χωρίς κάποιον γιατρό κοντά.

Πολλές φωνές ζητούσαν την έξοδο του Καρίμ Μπενζεμά απ’την εντεκάδα. Κι ο Γάλλος βγήκε μετά το ημίχρονο και η Ρεάλ Μαδρίτης όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά έδειξε και το χειρότερο πρόσωπο εδώ και πολύ καιρό. Μπήκε ο Mariano κι αποδείχθηκε ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Γάλλος αλλά κάτι συλλογικό.

Η τελική εικόνα του Julen Lopetegui, απογοητευμένος στον πάγκο, δείχνει την εικόνα ενός προπονητή πληγωμένου. Υπάρχει χρόνος, αλλά δεν βρίσκει καμία απάντηση απ’τους παίκτες του κι όταν συμβαίνει αυτό, κακό, πολύ κακό. Ο Manu Garcia έχει βάλει τη Ρεάλ Μαδρίτης σε μια πραγματική κι απόλυτη κρίση.