Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca
Η Ρεάλ Μαδρίτης υπέφερε όπως ποτέ πριν και θα παίξει στα
ημιτελικά όπως πάντα. Με πέναλτι και στο τελευταίο λεπτό (το 93, ποιο αν όχι
αυτό;), μέσω μιας αγχωτικής άσκησης επιβίωσης ενάντια σε μια κολοσσιαία
Γιουβέντους, οι λευκοί προκρίθηκαν μετά από 98 λεπτά τρόμου. Αν οι στοχαστές
της UEFA είχαν σχεδιάσει το ιδανικό σενάριο για έναν αγώνα του Champions League
a priori χωρίς πολλά κίνητρα μετά το 0-3 του πρώτου σκέλους, θα’ταν πολύ
παρόμοιο μ’αυτό που βιώθηκε χθες το βράδυ σ’ένα Bernabeu στα πρόθυρα του
εγκεφαλικού. Διότι αυτό που συνέβη απ’τη στιγμή που ο διαιτητής Oliver υποδεικνύει
το πέναλτι μέχρι που ο Κριστιάνο Ρονάλντο το βάζει τόσο αριστοτεχνικά όσο και σθεναρά
είναι για την πρώτη σεζόν μιας σειράς σασπένς του Netflix. Οι δύσπιστες
διαμαρτυρίες των Ιταλών, η αποβολή του θρυλικού Buffon, σ’αυτό που θα μπορούσε
να’ναι το τελευταίο παιχνίδι του στο Champions League, η ατελείωτη πραγματοποίηση
της αλλαγής του Higuaín απ’τον τερματοφύλακα Szczesny για να τεντώσει τα νεύρα
του Cristiano, η συζήτηση του Allegri και του Sergio Ramos ακριβώς στη σήραγγα
των αποδυτηρίων, τα πατήματα στο σημείο του πέναλτι μεταξύ των σπρωξιμάτων των
παικτών κι απ’τις δύο ομάδες, η αποθέωση του Bernabeu στον Μπουφόν όταν αποχωρούσε
με την αναμέτρηση στον αέρα, οι προσευχές απ’το άλλο τέρμα ενός προβληματισμένου
Keylor μετά το λάθος του στο 0-3, η συγκέντρωση του Cristiano πριν την εκτέλεση...
... Και η τελική επανένωση, αυτή τη φορά in extremis, του Πορτογάλου
και της Ρεάλ Μαδρίτης με τον μυστικισμό και τη μοίρα της αγαπημένης της διοργάνωσης,
αυτή στην οποία γράφουν σελίδες για την ιστορία με μια προσβλητική ευκολία. Στη
χθεσινή θα λέγεται ότι η Γιουβέντους ήταν καλύτερη, πάλεψε με την υπερηφάνεια της
σφυρηλατημένης γενεαλογίας της κι έκανε άξια πράγματα για να ολοκληρώσει την ανατροπή
της. Έβαλε ένα γκολ στο πρώτο λεπτό και δέχτηκε ένα στο τελευταίο. Της έλειψε
μόνο να μην έχει αντίπαλο έναν επιζώντα ακόμα καλύτερο απ’αυτήν.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
