Η γνώμη του Miguel Ángel Lara
Ο Τσάμπι Αλόνσο είναι στοχοποιημένος εδώ και βδομάδες. Δεν
είναι κάτι καινούριο για αυτόν. Ο Ντελ Μπόσκε λέει ότι οι προπονητές της Ρεάλ
Μαδρίτης έρχονται με μεγάλη φανφάρα και καταλήγουν στις ειδήσεις. Δεν είναι κάτι
που μπορεί να εκπλήσσει τον Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος ως παίκτης είδε την
τραγωδία που βίωσε ο Πελεγκρίνι, την άνοδο και την πτώση του Μουρίνιο και τον θρίαμβο
του Αντσελότι. Είναι φυσιολογικό όταν σε πλησιάζει ένας νέος σύλλογος, να
πιστεύεις ότι κάτι έχει αλλάξει κι ότι η εμπιστοσύνη που εκφράζει δεν είναι
απλώς μια τυπικότητα.
Αλλά το μοντέλο της Μαδρίτης είναι αναμφισβήτητο. Ο
Φλορεντίνο Πέρεθ δεν πιστεύει στους προπονητές. Δεν το έκανε ποτέ. Η
πραγματικότητα είναι ότι δεν του΄χει πάει άσχημα, επειδή υπό την ηγεσία του, στις
βιτρίνες της Μαδρίτης έχουν έρθει 7 Ευρωπαϊκά Κύπελλα, περισσότερα από ό,τι με
οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο και τα ίδια που έχει ο επόμενος σύλλογος, η Μίλαν.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η μόνη φορά που ο πρόεδρος πίστεψε
σ’έναν προπονητή ήταν όταν αγκάλιασε τον Μουρίνιο για να αντιμετωπίσει τον
γίγαντα που είχε χτίσει ο Γκουαρδιόλα. Ακόμα και σ’εκείνη την παθιασμένη σχέση
με τον Πορτογάλο, κατέληξε να δώσει την εξουσία στους παίκτες. Ούτε καν ο
Ζιντάν δεν ένιωσε μια τόσο κοντινή ζεστασιά απ’το νούμερο 1 γραφείο όσο αυτή
που έφτασε στον Μουρίνιο.
Το μοντέλο του Φλορεντίνο Πέρεθ είναι πατρικό. Οι παίκτες
είναι δημιουργήματά του και η μορφή του προπονητή δεν είναι τίποτα περισσότερο
από ένα αναγκαίο κακό, κάποιος που στέκεται ανάμεσα σ’αυτόν και τους παίκτες
του και του οποίου η αποστολή δεν μπορεί ποτέ να έρχεται σε αντίθεση με την
πατρική του σχέση με τους ποδοσφαιριστές.
Είναι ένα μοναδικό μοντέλο στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Τα
αποτελέσματα τον δικαιώνουν. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Επομένως, το πρόβλημα
δεν είναι ο Τσάμπι Αλόνσο, ούτε ο προπονητή που μπορεί να έχουν στο μυαλό τους
για αντικαταστάτη που στον Λευκό Οίκο θεωρείται δεδομένη, εν αναμονή του να
μπει όνομα στην αλλαγή. Είναι σκληρό για τους προπονητές επειδή δεν υπάρχει
άλλος σύλλογος στον κόσμο όπου το μοντέλο τους υπολογίζει τόσο λίγο.
