Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca
Η καλή είδηση είναι ο Χάουσεν. Έχει προσωπικότητα, έναν εξαιρετικό
χειρισμό της μπάλας και με τις πάσες του εξουδετερώνει τις γραμμές με
εκπληκτική ευκολία. Μοιάζει με στόπερ που θ’αφήσει εποχή. Η κακή είδηση, όπως
συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, είναι επίσης ο Χάουσεν. Επειδή το να’ναι ένας στόπερ ο
παίκτης με τη μεγαλύτερη διορατικότητα στην οργάνωση του παιχνιδιού δεν ανακοινώνει
τίποτα καλό βλέποντας την ανικανότητα των Τσουαμενί, Βαλβέρδε και Μπέλιγχαμ να
δημιουργήσουν ποδόσφαιρο, κάτι για το οποίο έδωσαν πολλές αποδείξεις καθ' όλη
τη διάρκεια της σεζόν. Και γι’αυτό δεν φταίει η ζέστη στο Μαϊάμι, η κόπωση ή η
έλλειψη προπονήσεων· έχει να κάνει με το προφίλ κάθε παίκτη. Ο μόνος που
φαίνεται ικανός να οργανώσει την ομάδα γύρω απ’τη μπάλα είναι ο Γκιουλέρ, αν
και η φυσική του θέση είναι του εσωτερικού μέσου κι όχι του διανομέα. Θα πρέπει
να δούμε αν θα τον δοκιμάσει εκεί ο Τσάμπι Αλόνσο, επειδή η άλλη επιλογή, ο Μπέλιγχαμ,
αυτή τη στιγμή δεν είναι για τίποτα. Κι ο Θεμπάγιος, η τρίτη εναλλακτική, χθες
ούτε καν έπαιξε.
Αν έκανε κάτι σαφές η θλιβερή ισοπαλία εναντίον μιας
ανώτερης Αλ Χιλάλ, η οποία κυριάρχησε επί της Μαδρίτης στο πρώτο ημίχρονο, είναι
ότι αυτό που χρειάζονται οι λευκοί είναι ένας οργανωτής, ένας δημιουργός
παιχνιδιού. Μάλιστα είναι αυτό που πρότεινε ο Τσάμπι Αλόνσο στην πρώτη του
συνάντηση με την Αθλητική Διεύθυνση, θέτοντας στο τραπέζι το όνομα του Θουμπιμέντι.
Του απάντησαν ότι με τους μέσους που υπάρχουν στο ρόστερ η ομάδα πρέπει να
είναι ικανή να παίζει καλά. Θα δούμε αν θα το πετύχει ή αν ο σύλλογος ανασκευάσει
την αρχική του κρίση σε περίπτωση που το κακό ντεμπούτο καταλήξει σ’ένα
καταστροφικό Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Ήταν αφελές να περιμένεις μια Μαδρίτη ριζικά διαφορετική απ’αυτήν που τελείωσε τη σεζόν με περισσότερη θλίψη παρά δόξα. Μετά από μόνο τρεις προπονήσεις με όλο το ρόστερ, αυτό που είδαμε ήταν αυτό που υπάρχει τώρα: μια ομάδα αποσυνδεδεμένων, εξαντλημένων παικτών με τα ίδια ελαττώματα που έχουν επιδείξει όλη τη σεζόν, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης αμυντικής στάσης χωρίς τη μπάλα. Όποιος περιμένει μια ριζική αλλαγή στάσης ή μια καλά δομημένη συλλογική οργάνωση, να συνεχίσει να περιμένει, γιατί θα’ναι δύσκολο.
