Του Joel Del Río
Ο Βραζιλιάνος επιθετικός, ο οποίος φαινόταν να’χει ανακτήσει τη χαρά, δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό εναντίον της Πατσούκα... και ούτε καν σηκώθηκε για ζέσταμα.
Ο Ροντρίγκο Γκόες ήρθε στη Ρεάλ Μαδρίτης μ’ένα μεταδοτικό χαμόγελο, μια απεριόριστη ποιότητα και μια ικανότητα να κρίνει αγώνες που τον έκαναν γρήγορα ένα θεμελιώδες κομμάτι στις μεγάλες βραδιές του Champions League. Ήταν το παιδί των ανατροπών, αυτός που εμφανιζόταν όταν όλα φαίνονταν χαμένα. Χωρίς να υψώνει τη φωνή του, ο Βραζιλιάνος απαντούσε με γκολ, ευφυΐα στη συνεργασία και την ικανότητα να παίρνει πάντα καλές αποφάσεις... και ίσως αυτό, το να μην κάνει θόρυβο, προστιθέμενο στη δεύτερη κλίμακα στην οποία τον τοποθετούν πάντα όσον αφορά τον μιντιακό αντίκτυπο, κατέληξε να κάνει τη κατάστασή του την πιο εύθραυστη απ’τους τέσσερις της επίθεσης.
Ωστόσο, το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι σκληρό και έχει πολύ κοντή μνήμη, δεν άργησε να υποδείξει τον Ροντρίγκο επειδή δεν είχε αριθμούς παίκτη παγκόσμιας κλάσης, για την αστάθειά του και για την πιο μαζεμένη προσωπικότητά του... παρόλο που, για όλους τους συμπαίκτες του, είναι αυτός που έχει την περισσότερη ποιότητα στην ομάδα. Κι αυτό γιατί η καλύτερη εκδοχή του Βραζιλιάνου είναι αυτή που πολλές φορές φαίνεται ότι δεν κάνει πολλά, αλλά που συμβάλλει στην ομάδα και είναι πολύτιμη για τον προπονητή. Μέχρι την φετινή σεζόν, όταν η μορφή του ήταν πιο αγνώριστη από ποτέ μετά την πιο δύσκολη σεζόν του στα λευκά: 1 γκολ και 4 ασίστ στα τελευταία 25 παιχνίδια του.
Μια σκηνή που τα συνοψίζει όλα
Έχοντας χάσει την αυτοπεποίθησή του, ο Ροντρίγκο περιπλανήθηκε στο γήπεδο σαν κάποιος που ψάχνει κάτι που δεν ξέρει αν υπάρχει πια. Δεν ήταν τα πόδια του αυτά που έλλειπαν, ούτε το ταλέντο του που είχε εξαφανιστεί... απλώς σταμάτησε να πιστεύει. «Ξέρω ότι το τέλος της σεζόν δεν ήταν εύκολο για αυτόν, αλλά αφιέρωσε λίγο σημαντικό χρόνο στον εαυτό του, για να επαναρυθμιστεί. Δεν πήγε ούτε στην εθνική ομάδα. Μιλήσαμε απ’την πρώτη στιγμή... και τον βλέπω ορεξάτο. Είναι ένας παίκτης με τεράστια ποιότητα, έχουμε μοιραστεί πράγματα και πρέπει να τα εφαρμόσουμε στην πράξη», εξήγησε ο Τσάμπι Αλόνσο πριν από λίγες μέρες για έναν παίκτη που φαινόταν να’χει κάνει μια νέα αρχή μετά την αλλαγή στον πάγκο. Ακούστηκε για αρκετές ομάδες, με την Premier League να παζαρεύει δυνατά, αλλά ο παίκτης αποφάσισε να μείνει. Ήταν ώρα να αντιδράσει και το Παγκόσμιο Κύπελλο γινόταν ο καλύτερός του φίλος.
Και στον πρώτο αγώνα του νέου project του Xabi Alonso, το 11 έπαιξε βασικό. Χαμογέλασε, κινήθηκε, ζήτησε τη μπάλα. Σα να ξεκινούσαν όλα απ’την αρχή. Το γκολ του Gonzalo ήρθε μετά από μια δική του εξαιρετική ασίστ που έβγαλε τον canterano σε κενή εστία. Δεν ήταν το καλύτερο παιχνίδι του, αλλά ήταν ένα καλό πρώτο βήμα ώστε μα προσπαθήσει να ανακτήσει την ευτυχία αφότου πέρασε εκτός αγωνιστικών χώρων απ’τις 26 Απριλίου. Εκείνη τη μέρα, στον τελικό του Copa del Rey εναντίον της Barcelona, ήταν το τέλος του κόσμου για τον Rodrygo. Στοχοποιημένος με μια αλλαγή μετά το ημίχρονο τον άφησε πολύ πληγωμένο.
Ωστόσο, στη δεύτερη δοκιμασία της Μαδρίτης, ο Rodrygo έμεινε εκτός. Στη γωνιά της σκέψης, χωρίς να’χει κάνει τίποτα λάθος, αλλά με την αίσθηση ότι δεν καταλήγει να βρει τη θέση του στο σύστημα του tolosarra. Μια εικόνα που τα συνοψίζει όλα. Εκτός ενδεκάδας, χωρίς λεπτά απέναντι στην Πατσούκα, και, το χειρότερο απ' όλα, χωρίς καν να σηκωθεί για ζέσταμα στο δεύτερο ημίχρονο. Ο προπονητής έκανε και τις πέντε αλλαγές, μετακίνησε όλη την επίθεση... κι ακόμα κι έτσι ο Ροντρίγκο δεν μπήκε στα σχέδιά του. Το έκανε ο Βίκτορ Μουνιόθ, ο οποίος επέστρεψε στον αγωνιστικό χώρο για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα. Μια σκηνή που ανοίγει ξανά την υπόθεση Ροντρίγκο, ο οποίος τώρα έχει ακόμη περισσότερα μέτωπα να αντιμετωπίσει: την έκρηξη του Αρντά, τη μελλοντική άφιξη του Μασταντουόνο, την αλλαγή της διάταξης...
