Η άποψη του Jesús Sánchez
Τον Zinedine Ζιντάν την ημέρα που παρουσιάστηκε ως
προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης τον Ιανουάριο του 2016, του υπενθύμισαν ότι είχε
έρθει ισόπαλος στην La Roda με την Castilla. Στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα
του των 10.000 μέτρων μετ’εμποδίων. Ο πρώτος τοίχος ήταν να ξεπεράσει την
αντίληψη ότι βρισκόταν εκεί επειδή είναι ο ήρωας του Florentino. Ο δεύτερος,
λίγο ψηλότερος, μιλούσε για τους τακτικούς περιορισμούς του, για την έλλειψή
του σε γνώση κι εμπειρία στο υψηλό επίπεδο, για τη δυσπιστία που προκαλούσε να
τον βλέπεις στον πάγκο του Bernabéu. Ο τρίτος, όταν τα πράγματα του πήγαιναν
καλά, φτάνοντας να παλεύει στην τελευταία αγωνιστική μια χαμένη Liga τον
Φεβρουάριο και να κερδίσει το Champions League στο Μιλάνο, αποτελούταν απ’την σύνδεση
των ευσήμων του με την θεά τύχη. Τότε επινοήθηκε αυτό του άστρου, που ήταν ένας
πολύ λεπτός τρόπος να προσπαθήσουν να τον δυσφημίσουν.
Αργότερα, όταν στην πρώτη του πλήρη σεζόν στον πάγκο της
Μαδρίτης κέρδισε πέντε απ’τους έξι τίτλους για να κάνει την καλύτερη χρονιά
στην ιστορία του λευκού club, το θέμα ήταν ότι ο Ζιντάν ήταν ένας διαχειριστής
κι όχι ένας προπονητής, ένας συνεργάτης γι’αυτό το μάτσο χαϊδεμένων των
αποδυτηρίων του Valdebebas που χρειάζονταν διπλωματία περισσότερο απ’ότι αποφάσεις.
Άρχισε ο μύθος του συνθέτη που παρατηρούσε ιεραρχίες και καριέρες, και δεν κατέληγε
να ασκήσει καθήκοντα.. Ήταν ο πρώτος προπονητής που κέρδισε δύο συνεχόμενα Champions
league, έκανε πολλά
ρεκόρ, αλλά δεν είχε σημασία. Ο madridista που θριαμβεύει δυσκολεύεται να πετύχει
την ομοφωνία στον έπαινο σε πλήρη αντίθεση με τις άνευ όρων παραδώσεις που
προκαλούν άλλοι, κερδίζοντας τίτλους χωρίς να τους κερδίζουν.
Ο Ζιντάν δεν είναι τέλειος ούτε στο ελάχιστο. Έχει κάνει
πολλά λάθη αυτή τη σεζόν. Πρώτα με την ασθενική αισιοδοξία του για τα οφέλη
ενός ρόστερ κατεστραμμένου το καλοκαίρι. Βγήκε πάντα μπροστά για τους παίκτες
του και διπλασίασε τα επικίνδυνα στοιχήματα όπως αυτό του Benzema. Αστόχησε άσχημα
στο Copa εναντίον της Leganés, στον τρόπο αντιμετώπισης του επαναληπτικού του
Bernabéu. Κέρδισε όλους τους μικρούς τίτλους, αλλά χάρισε τη Λίγκα με γκέλες,
ειδικά στο σπίτι, που δεν ήξερε πώς να διορθώσει στον επόμενο αγώνα. Και
σίγουρα έκανε κι άλλα πράγματα λανθασμένα, όπως κάποια ανάγνωση του ματς ή άκαιρες
αλλαγές. Μετά από όλα, έχει πολύ λίγο διάστημα στην προπονητική ελίτ.
Αλλά την πιο σημαντική ημέρα, μετά την προοδευτική
εγκατάλειψη κάποιων απ’των πιο ιερών εντολών του όπως του BBC, αναδύθηκε ο
προπονητής, ο λογικός τεχνικός που παίρνει σωστές αποφάσεις κι ανταμείβει τους άξιους.
Ενδεχομένως, κανείς να μην είχε τολμήσει να αφήσει στον πάγκο τον Kroos, τον Modric,
τον Isco και τον Bale στο παιχνίδι της χρονιάς, εκτός έδρας, έναντι ενός τρομερού
αντίπαλου όπως η Παρί Σεν Ζερμέν. Το έκανε, προς έκπληξη όλων, αφήνοντας τον
Emery με το στόμα ανοιχτό. Ήταν συνεπής. Δεν έβαλε παίκτες που μόλις βγήκαν από
τραυματισμό, όπως είναι ο κανόνας του. Ήταν ακριβής. Τα περισσότερα απ’τα
θετικά αποτελέσματα της Μαδρίτης το 2018 είχαν έρθει με τον Isco στον πάγκο.
Εκεί τελείωσε ο malagueño, ο οποίος βρήκε θέση στο πρώτο σκέλος. Ήταν τολμηρό.
Αν ο Bale δεν δουλεύει όπως ο Lucas ή ο Asensio, δεν μπορεί να ξεκινάει βασικός.
Bingo. Η Μαδρίτη έκανε το καλύτερο παιχνίδι της στη σεζόν. Το όνειρο του
Δέκατου Τρίτου παραμένει ζωντανό χάρη στην εκδίκηση του συνθέτη, του κηπουρού.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
